Polar plungen tegen kinderkanker

In het nieuwe jaar gaat het Quark Expeditons team weer iets ondernemen voor het goede doel. Op 16 februari gaan we polar plungen, om geld op te halen voor de strijd tegen kinderkanker. Oftewel in ijskoud water springen. Dat zijn we als poolreizigers gewend, dus dat ligt ons wel. Bij een bedrag van 2500 dollar ga ik zelfs in mijn penguin kostuum. Jawel dit kostuum https://www.youtube.com/watch?v=n0fF_9rGdTw

Steun alsjeblieft dit initiatief door te doneren via

https://searscanada.akaraisin.com/Common/Participant/Sponsor.aspx?seid=9333&pid=2040741&mid=22

Dank je!

Raar maar waar; tweede kerstdag

In de eerste maanden van ons verblijf in Toronto schreef ik diverse stukjes over “rare” ervaringen voor Nederlanders die voor het eerst in Canada zijn.
http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2010/10/ja-maar-das-raar.html
http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2010/10/ja-maar-das-raar-deel-ii-een-rijbewijs.html
http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2010/10/ja-maar-das-raar-deel-iii.html
http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2010/11/ja-maar-das-raar-deel-4.html
http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/01/raar-maar-waar-national-popcorn-day.html

Nu zijn wij inmiddels halve Canadezen, dus beginnen we dingen in Nederland “raar” te vinden. Zoals tweede kerstdag. Probeer in Canada niet uit te leggen dat je “first Christmas day” iets gaat doen, en vervolgens op “second Christmas day” het volgende. Want er is maar één kerstdag! Het ontstaan van tweede kerstdag lijkt wel een polder-compromis; “één kerstdag bij jouw familie, één kerstdag bij mijn familie”. Wel kent Canada net zoals de meeste “Engelse” landen Boxing day. Boxing day is de dag na kerst, en vroeger kregen de bedienden (werknemers) na kerst hun “kerstpakket” of boxes, vandaar “boxing day”. Maar de definitie is duidelijk; het is de dag na kerst, geen tweede kerstdag.

Onze tweede kerstdag liep ook een beetje “raar”. We hadden een etentje met de Lagerweij familie in een lekker tapas restaurant in Zeist http://www.tapa-tapa.nl/, en op een geven moment miste Oma Dicky een afstapje en ging languit onderuit. Dat leverde een ziekenhuisbezoek op, inclusief een nachtje ter observatie, een paar blauwe plekken, een lichte hersenschudding en een scheurtje in de enkel. Tja, het had erger kunnen aflopen. We proberen het gewoon opnieuw met Oud & Nieuw!

En weer terug in Nederland

Ons uitje in Londen was kort, eigenlijk te kort. We kwamen erachter dat Londen ook voor kinderen een hele leuke stad is. 12 Jaar geleden keken we hier toch met andere ogen rond. Om een voorbeeld te geven; de kinderen vonden het geweldig om een kort ritje te maken bovenin een knalrode dubbeldekkerbus. Voor kids een attractie op zich.

Woensdagochtend sliepen we een beetje uit, na een drukke dag in de stad. We namen lekker rustig een uitgebreid ontbijtje en om half elf verlieten we het hotel. We maakten op Kings Cross station een korte stop op het ‘Harry Potter’ perron 9¾. Het lukte ons niet om het perron dwars door de muur te bereiken, dus namen we maar de gewone metro. We stapten over bij Towel Hill op de Docklands Railway naar het vliegveld. Bij het overstappunt hadden we nog een mooi uitzicht op de Tower of London en konden we nog even de oude Romeinse muur bewonderen.

Op het vliegveld van Londen City konden we instappen in een stukje Nederlandse vliegtuighistorie; we vlogen in een Fokker F50 naar Rotterdam. Leuk!

Kerstavond en eerste kerstdag vierden we op een rustige manier bij Oma Nel en Opa Willem in Zoetermeer. Donderdag rende ik nog een lekkere 7.5 km in een rondje Westerpark. We pakten de kerstkadootjes uit en testten Kevin’s  nieuwe radiografisch bestuurbare helicoptertje buiten. En verder was het relaxen.

Londen familiedag

Onder invloed van de jetlag sliepen we allemaal tot half negen uit, wow! Daarna volgde ontbijt. En dat werd een spannende ervaring, want tijdens het eten ging het brandalarm af en moesten we evacueren. Toen we in grote groepen buiten stonden begreep Aimée plotseling de mogelijke ernst van de situatie; ze kwam erachter dat haar penguin-knuffeldieren nog in het bed lagen en begon daarom te huilen. Gelukkig viel alles mee en mochten we weer snel naar binnen. Aimee was blij, Pinguin (Pipi) en Snowflake lagen gewoon op haar te wachten op de kamer.

We brachten eerst een bezoekje aan Kensington Gardens, wat een groot succes is. In de noord-west hoek van dit park heeft men een avontuurlijke speeltuin aangelegd, geinspireerd door de verhalen van Peter Pan. Een speeltuin die bijzonder veilig is, want hij is rondom helemaal afgezet met een hoog hek met maar één in-/ uitgang. Daar bij die uitgang kunnen de ouders prima op de bankjes zitten. En er zijn ook uitstekende faciliteiten; schone toileten en een drankjestentje voor papa’s en mama’s en ijs voor de kids. Dit complex is aangelegd ter nagedachtenis van Prinses Diana. Dat is inderdaad een beter idee om zo iemand te herdenken, dan een saai standbeeld. Overigens ook deze speeltuin is gratis.

Uiteraard keken we ook nog even bij het paleis, met mooi verlichte kerstbomen in de tuin. We wandelden ook langs de vijver, waar heel veel vogels, eenden, ganzen en zwanen op eten afkwamen en zelfs tot grote hilariteit op Isabelle’s arm gingen zitten. We stopten ook nog even bij het standbeeld van Peter Pan, voordat we door gingen naar Covent Garden. Daar hadden we voor half drie een musical geboekt; Charlie & the chocolate factory van Roald Dahl. Een geweldige musical voor jong en oud, in een groot klassiek theater (Theatre Royal Drury Lane) http://www.charlieandthechocolatefactory.com/. Het verhaal van de film werd op een hele goede en leuke wijze neergezet, met uitstekende spelers, prachtige decors en spectaculaire effecten; een groot succes dus. Nog was de dag niet ten einde, want uiteraard bezochten we daarna Covent Garden zelf. Dat er heel leuk uitzag in kerstsferen. Zo was er onder andere een kerstman in zijn slee, met rendieren, helemaal gemaakt uit Lego! We bezochten de Disney store, waar de kids een kadootje van Oma Nel mochten uitzoeken. En bekeken het altijd interessante straattheater. We sloten de dag af met een etentje in één van onze voormalig favoriete pubs. Toen we zo’n 12 jaar geleden bij Londen woonden, gingen we regelmatig een biertje drinken in de Punch & Judy (zeg maar Jan Klaassen en Katrijn). En nu waren we terug, met uitbreiding!

Naar Londen

Maandagochtend vertrokken we naar Londen. In eerste instantie zou ik het nieuwste schip van Quark bezoeken in de haven van Tilbury, net ten oosten van Londen. Maar op het laatste moment ging het schip naar Portland in het zuiden van Engeland, waar het ook pas een aantal dagen later zou aankomen. Toen waren de vluchten al geboekt. Het werkgehalte van dit bezoek aan Engeland bleef daardoor beperkt tot een lunch met mijn baas.

We vertrokken om 10 uur vanaf Rotterdam airport voor de beste verbinding tussen Nederland en Londen; Londen city airport. Zowel Rotterdam als Londen City zijn kleine, simpele vliegveldjes en de vlucht zelf duurt slechts 40 minuten. Door het stormachtige weer in Nederland werd het wel een beetje ‘bumpy’ vlucht. En ondanks de zeer korte vlucht moet ik zeggen dat de service aan boord (British Airways) verrassend goed was; zo kregen de kinderen beide een leuke tas met een kleur- en speelboek. En kregen we twee drankjes en een snack.

Vanaf Londen City namen we de metro naar de stad. We kwamen erachter dat het metro-systeem in London bijzonder kindvriendelijk is, want kinderen onder de 10 jaar zijn gratis. We hadden het Hilton in Euston geboekt op mijn Hilton punten. Het is één van de oudere hotels van de keten, maar nog wel ok. http://www3.hilton.com/en/hotels/united-kingdom/hilton-london-euston-LONEUHI/index.html. Na aankomst ging ik gelijk door naar de lunch met mijn baas, Isabelle en de kids lunchten snel met een patatje en keken een film (the boxtrolls) op de hotelkamer. Tegen half drie was ik weer terug en konden we nog iets doen. Kevin koos voor een bezoek aan het Natural History Museum; een geweldig museum in een prachtig gebouw. http://uk.naturalhistory.museum/. De hoogtepunten waren de tentoonstelling over vulkanen en aardbevingen (met een interessante  aardbevingssimulatie) en uiteraard de dinosaurus-tentoonstelling. Dat laatste was voor Kevin de reden om het museum te kiezen. En overigens voor mensen die denken dat Londen duur is; dit geweldige museum is helemaal g r a t i s.

Eerste dag in Nederland

Zondag werd ik om 10 uur ’s ochtends wakker, na om 8 uur ’s avonds naar bed te zijn gegaan. Ik had dus 14 uur geslapen! Zo ben je tenminste wel in één keer bij. Ik moest ook de kinderen wakker maken, dus die hadden nog langer geslapen. Prima, zo schud je die jetlag meteen van je af!

We gingen deze eerste stormachtige dag in Nederland bij Jeroen, Mirjam & de kids langs. En hadden een leuke middag, onder andere met een partijtje bowlen. Isabelle moest nog wel even naar het Stadshart winkelcentrum om wat “nood” kleertjes te halen voor Kevin, want op dat moment was ons koffertje nog niet terecht. Later op de middag werd deze gevonden en ’s avonds werd hij netjes afgeleverd. Daarvoor hadden we nog opa’s Willem verjaardag gevierd in de Witte Raaf. Een restaurantje net buiten Zoetermeer, in een oude boerderij, waar ze heerlijke Perzische gerechten serveren. http://www.restaurantdewitteraaf.nl/

Naar Nederland voor de feestdagen

Vrijdagavond om half zeven vertrokken we in een grote blauwe KLM B747 uit Toronto naar Schiphol. De jaarlijkse kerstterugreis was begonnen! Kevin en Aimée zijn uitstekend getrainde super-mini-reizigers geworden. Ze willen nu ook de hele reis naast elkaar zitten, waarbij Kevin vooral videospelletjes wil spelen en film kijken, terwijl Aimée na een paar filmpjes wil slapen. Dat deed ze heel lief op de schouder van haar broer, die onverschrokken doorspeelde. Super lief stel!

De vlucht was prima op tijd en landde even over half  acht ’s ochtends op Schiphol. Waar we één klein tegenslagje hadden; de koffer met Kevin’s kleren was niet aangekomen.

Aparte zoekwoorden

Leuk met een blog is dat je kunt zien welke zoekwoorden mensen gebruiken voordat ze op je blog komen. Ik schreef er al twee artikelen over http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2013/10/vreemde-zoekwoorden.html en http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2014/05/vreemde-zoekwoorden-deel-ii.html

Ons blog heeft inmiddels al meer dan 44.000 gelezen pagina’s opgeleverd. Het meest gelezen stukje is wellicht ook één van de meest saaie stukjes, over de Franse vertaling van  hoofd, schouders, knie en teen. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2012/01/hoofd-schouders-knie-en-teen-in-het.html. Dit stukje is meer dan 1.500 keer gelezen! Meest gelezen stukje van dit jaar ging over ADHD (75 views) http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2014/02/adhd-een-persoonlijk-verhaal.html

Dan de vreemde zoekwoorden van afgelopen jaar. “Bezoek scheepswerf”. Ik had inderdaad het geluk op een scheepswerf te bezoeken, namelijk het indrukwekkende Meyer Werft net over de grens in Duitsland http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2014/09/bezoek-aan-een-scheepswerf.html.

“Waar komt Black Friday vandaan” was een andere vraag van een bezoeker. Daarvoor zijn twee mogelijke verklaringen, die ik verder uitleg in het stukje http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2012/11/thanksgiving-en-black-friday.html

“Filosoferen over Sinterklaas” doe ik ook graag, maar nog meer over Zwarte Piet http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2013/10/halloween-en-zwarte-piet.html en http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2014/11/filosoferen-over-pieten.html

“Canada boedistische lerares”. Ik ken geen boedistische lerares in Canada, maar wel een verrassend boedistisch klooster net buiten Niagara Falls, met 10.000 Buddha beelden http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2011/12/winterweekend-falls.html.

“O Canada maple syrup kopen”. Dit is een rare combinatie van twee belangrijke dingen voor Canadezen; ten eerste het volkslied O Canada   http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2013/04/pyjamaparty-en-o-canada.html en ten tweede maple syrup http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/03/fotosessies-maple-siroop-feestjes-en.html

“Cruises naar moermanks rusland”. Ten eerste het is Moermansk niet moermanks. Ten tweede, de enige reden om daar een cruise te nemen, is om zo snel mogelijk naar de Noord Pool te vertrekken. Moermansk zelf is niet echt de moeite waard. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2011/04/russian-tour-april-2011.html

“Kanoen in Ontario”  is een zoekterm die waarschijnlijk een miljoen hits oplevert, want kanoen kan je hier overal doen. Zelfs in de stad Toronto op de rivier de Humber, waar je je even in de pure natuur waant en niet in een miljoenen stad http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2011/08/kanoen-op-de-humber.html”

“Pipi springkasteel inn springs” is een zoekterm waar ik helemaal niets van kan maken. Wel hadden we voor Aimée’s derde verjaardag een groot Dora springkasteel in de tuin laten zetten http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2011/05/aimees-verjaardag-met-dora-en-ridders.html

“Toronto leuke weetjes”.  Toronto is een leuke stad met leuke plekjes, maar ik ken geen leuke weetjes. Wel schreef ik een stukje over leuke weetjes over de grens tussen Canada en Amerika http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2013/06/grappige-weetjes-over-de-grens-met.html

“Toronto sportstad”. Ja, men is hier gek van sport; meest populaire ploeg is het ijshockeyteam de Maple Leafs. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2013/05/maple-leafs-in-de-play-offs.html. Als je ijshockey in Toronto wil zien, kan je wellicht beter (en veel goedkoper) naar het tweede team gaan, de Marlies http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2012/01/naar-de-toronto-marlies.html. Ook goed betaalbaar is een bezoekje aan het honkbalteam de Blue Jays in het imposante Rogers Center http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2014/07/blue-jays-en-edge-walk.html. Er is Football http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2014/10/tiger-cats-vs-argonauts-football.html. En zelfs lingerie Football. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2011/04/in-het-nieuws-ultimate-in-fantasy.html

“Puzzeltocht Punta Cana”. Punta Cana op de Dominicaanse republiek is een populair oort voor Canadezen, om een weekje op te warmen in de winter cq. te vluchten voor de ‘Winter Blues’. Echter men gaat voor het strand en de zon, niet voor puzzels. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2011/01/winter-blues-in-punta-cana.html

“Hevige turbulentie” kenden we ooit tijdens de landing in San Jose (Costa Rica), en volgens Kevin was het “awesome!” http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2013/08/hevige-turbulentie-awesome.html

 “Edgewalk CN tower” is absoluut de grootste “thrill” die je kunt doen Toronto; op 375 meter boven de stad over de rand hangen. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2012/08/cn-tower-edge-walk-gestoord.html

“Eekhoorn vandalen”. We beschuldidgen eerst de eekhoortjes van het slopen van onze vogelvoerders, maar het waren de wasbeertjes. Toch vinden we ze nog steeds schattig met hun gemaskerde dievenkopjes. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2012/11/eekhoorn-vandalen.html

“Mijlpalen in Canada”. Als ze zoeken naar palen die afstand in mijlen aangeven: Er zullen waarschijnlijk wel ergens mijlpalen staan, maar Canada is tussen 1972 en 1977 overgegaan op het metrische systeem.

“Parkeerboete Miami Beach” kan ik je niet mee helpen, ik heb succesvol parkeerboetes aangevochten in Toronto http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2014/01/parkeerboete-aanvechten.html en http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2014/09/nog-een-keer-parkeerboete-aanvechten.html

“King Neptune Evenaar”. Jawel, bij het oversteken van de Evenaar komt Koning Neptune op bezoek, kijk maar uit! http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2014/07/genovesa-tower-geschreven-8-juli.html

“Bar gevecht”; sorry, maar daar doen wij niet aan!

Meisjes begrijpen

Enige tijd geleden maakte Kevin de opmerking dat hij niets van meisjes begrijpt, behalve dan dat sommige knap zijn en sommige niet. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.com/2014/11/thuis-met-mooi-uitspraken.html. Daar had ik op dat moment niets aan toe te voegen. Maar nu vond ik de volgende video op Youtube, die een wiskundige aanpak gebruikt om vrouwen “in kaart te brengen”. Ik wou dat ik deze uitleg gehad had op Kevin’s leeftijd! https://www.youtube.com/watch?v=_VyKFuKYQNc&sns=em

R.I.P. huisdier ratje Jem

Maandag overleed helaas één van onze oudere huisdierratjes, Jem. Jem was één van de twee oudere mannetjes die we afgelopen mei overnamen van een speciaal kleine dieren asiel. Ze wisten niet precies hoe oud hij was, maar zeiden 1 jaar. En aangezien ratjes maar gemiddeld twee a drie jaar worden, was de kans groot dat ze niet zo lang bij ons zouden blijven. Toch was het afscheid onverwacht, want Jem leek tot voor kort geen klachten te hebben (in de natuur is het belangrijk om ziek zijn te verbergen). Helaas ging hij de afgelopen week opeens heel snel achteruit en bij de dierenarts bleek hij een groot gezwel in zijn buik te hebben. Tumoren zijn helaas veel voorkomend bij vrouwtjesratten, maar niet zo normaal bij mannetjes. Helaas hebben we hem moeten laten inslapen. We hadden natuurlijk even hele verdrietige kinderen, want ze zijn gek op hun huisdiertjes. Gelukkig hebben ze nog 4 ratjes, waar ze heel fijn mee spelen.

Dooi met paardrijden

Na het winterse weer op donderdag hadden we in het weekend weer fikse dooi dankzij hogere temperaturen. Jammer, want ik heb het vaker gezegd; na een pak sneeuw maakt de dooi de straten vies en smerig.

Zaterdag hadden we uiteraard familiekarate; we waren wederom de enige familie die kwam opdagen, dus we hadden priveles. Na karate gingen we iets compleet anders doen; we hadden een tijdje geleden een Groupon aangeschaft voor paardrijlessen voor ons viertjes. Dit ging helaas niet helemaal goed; toen we bij de manage waren, moesten we een uur wachten en hadden ze uiteindelijk slechts twee vermoeide paardjes beschikbaar. We kregen een nieuwe les voor z’n vieren kado aangeboden voor het voorjaar. De kinderen hadden het uiteindelijk toch naar hun zin; niet alleen vanwege het rijden, want ze mochten ook de paardjes verzorgen (borstelen).

Zaterdagavond keken we Planes II Fire & Rescue als familiefilm. http://www.disney.co.uk/movies/planes. Ik ging daarna vermoeid vroeg naar bed, om twaalf uur later (jawel klokje rond) weer wakker te worden. De vermoeidheid van alle reizen van de afgelopen maanden komt er nu een beetje uit.

Zondagmiddag hadden we de familie van Victor Geus op bezoek, de ex-collega waarvan we er een paar weken geleden achter kwamen dat hij op vijf minuten rijden van ons huis woont. Met kinderen in exact dezelfde leeftijd!

Kerstconcert met heel veel sneeuw

Donderdagmiddag landde ik na een “bumpy” vlucht in een winters Toronto. Dat werd meteen duidelijk toen ik het taxiende vliegtuig voelde slippen. Hij kon zelfs niet gelijk bij de gate komen. Uiteindelijk maakte een legertje sneeuwschuivers de weg vrij om het laatste stukje naar de gate te volbrengen. Daar begonnen de “terug naar huis” problemen pas, want het verkeer in Toronto was bijna volledig tot stilstand gekomen door de sneeuwval van 25cm. Ik besloot de snelwegen (die waren veranderd in parkeerplaatsen) te vermijden en vanaf het vliegtuig via kleine weggetjes naar huis te rijden. Daar deed ik een uur en een kwartier over, eigenlijk nog helemaal niet zo slecht in deze omstandigheden. Ik was heel blij dat Isabelle de week ervoor de winterbanden op de auto had laten zetten.

Het was belangrijk om op tijd thuis te zijn, want dit was de dag van het kerstconcert. Of “holiday” concert zoals het politiek correct heet bij Fieldstone, want het had ook een joods Hanukkah tintje. En een Nederlands tintje, want zowel Aimee’s klas (O Denneboom) als Kevin’s klas (Er is een kindeke geboren op aard) zongen een liedje in het Nederlands. Kevin had zijn eigen klas gecoacht, en Aimee’s klas werd gecoacht door zowel Isabelle als grote broer Kevin.

En dan nu, de filmpjes. Excuses voor de magere kwaliteit.

Als eerst onze blonde lange dame op viool. Helemaal niet slecht na pas 10 weken vioolles! https://www.youtube.com/watch?v=Rh7S-aEYrgc&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg. En zoals gezegd ook in het Nederlands. https://www.youtube.com/watch?v=r8jSi778FBw&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg

De volledige “set list” was; Hot crossed buns, Mary had a little lamb, Twinkle twinkle little star, Jingle bells, O Denneboom (O Christmas tree).

En dan Kevin. Even lastig filmen, want hij stond helemaal in de hoek. https://www.youtube.com/watch?v=m4iVfEp1IgM&feature=youtu.be en

https://www.youtube.com/watch?v=7lHxaDP-DpQ&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg

De volledige “set list” van grade four was; French Folk Song, The First Noël, Er is een kindeke geboren, Noche de Paz, Ocho Kandelikos.

En voor wie er geen genoeg van kan krijgen (Oma’s?), hierbij enkele “making of” filmpjes door Isabelle opgenomen tijdens de repetities:

https://www.youtube.com/watch?v=nculLjFR4Ow&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg

https://www.youtube.com/watch?v=sQBfGXG2F2M&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg

https://www.youtube.com/watch?v=bIPuXyzwUXE&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg

https://www.youtube.com/watch?v=AJC4CO4HCVQ&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg

Laatste reis naar Seattle

De laatste reis van het jaar ging weer naar de westkust; naar Seattle. Maandag tot en met woensdag hadden we reviews met de Engelse top van TUI. In Noord Amerika hadden we het beste bedrijfsresultaat sinds 2007 (met Quark als all-time record), dus de presentaties werden goed ontvangen. Het was voor het eerst dat ik zelf niet hoefde te presenteren, want ik zat voor het eerst “aan de andere kant van de tafel”. Maar uiteraard had ik het team goed gecoacht en voorbereid, dus het voelde een beetje als een “greatest hits” tour. Uiteraard werden de presentaties gevolgd met uitgebereide borreltjes en etentjes. Vanaf nu ga ik de komende vier weken bijslapen en afvallen. Jawel, ik heb mezelf de taak opgelegd om af te vallen tijdens de feestdagen....

Gele banden, Columbiaanse broodjes en film

We hadden weer een heerlijk rustige weekendje, volgens ons vaste patroon. Het begon zaterdag, na lekker uitslapen, met familiekarate. Waarbij ik mijn gele band behaalde. Isabelle had mij vorige week geholpen  met het onder de knie krijgen van de eerste Shotokan Kata, Heian Shodan  https://www.youtube.com/watch?v=d64N600oGoM.

Na karate volgt zoals elke week het ophalen van de heerlijkse Casave broodjes in de Columbiaanse enclave van Toronto, Columbus Bakery, onder begeleiding van vrolijke Zuid-Amerikaanse muziek.

Aan het einde van de dag hadden we filmavond. Te beginnen voor de kinderen met een klassieker; Banana Joe, hun eerste Bud Spencer film http://www.imdb.com/title/tt0082045/. Na het in bed leggen van de kids gevolgd door een grappige romantische film voor Papa’s en Mama’s, Blended http://www.filmclub.nl/film/blended .

Kerstfeest op Sinterklaasavond

Terug in Toronto ging het feesten nog even door, want vrijdag hadden we het jaarlijkse kerstfeest bij Quark Expeditions. Jawel, Kerstfeest op 5 December.

We begonnen ’s middags met Escape Games, of te wel “ontsnappingsspelletjes” http://www.escapegames.ca/. Je wordt met een groep in een donkere, enigszins griezelige ruimte geplaatst (in het geval van mijn groep; een verlaten metrostation). En je moet door het oplossen van raadsels en puzzeltjes een uitweg zoeken, langs vele sloten. Overigens ben je niet “opgesloten” want de weg waardoor je binnen bent gekomen is altijd open. De uitdaging is uiteraard om de andere uitgang te vinden.

In de namiddag hadden we verschillende spelletjes op kantoor, waaronder een waarbij ik zelf als kerstboom werd opgetuigd. De dag werd afgesloten met een etentje, awards (die voor het eerst niet meer door mij werden uitgereikt) en dansen op live muziek.

Volgende week zit ik drie dagen in Seattle, daarna ga ik opruimen en verder afbouwen bij Quark. Uiteraard blijft Quark onderdeel van mijn portfolio en blijf ik beschikbaar als ondersteuning, maar vanaf komende week ben ik officieel directeur af. Ik zal het toch wel missen!

Afscheid in Mexico

Afgelopen week nam ik afscheid van het Quark managementteam. Dat deden we in stijl, want we hadden ook 37 nieuwe bedrijfsrecords te vieren. Dus gingen we vier dagen naar de hei, of eigenlijk naar het strand. Niet zo maar een strand, maar naar het prachtige Four Seasons resort in Punta Mita, aan de westkust van Mexico. http://www.fourseasons.com/puntamita/. We werken op sommige gebieden samen met deze exclusieve hotelketen.

Met zijn vijven hadden we onze laatste sessies samen over de toekomstplannen voor het bedrijf. Maar uiteraard werden er ook avontuurlijke dingen gedaan. Als avontuurlijk reisbedrijf moesten we uiteraard het extreme zipline parcours van Vallarta Adventurers testen  http://www.vallarta-adventures.com/tours/extreme-zip-line-canopy-adventure. Inclusief de spectaculaire 1200 meter lange en razendsnelle “superman” zipline, waar je gezekerd en liggend in een soort hangmatje vanaf gaat. Met een camera op je koppie, dus… filmpje! https://www.youtube.com/watch?v=qs1HCnFT_ZM&feature=youtu.be.  Kleine toelichting: Ik dolde de hele middag met de vrolijke Mexicaanse begeleiders, door ze aan de penalty van Robben te herinneren tijdens het WK. Zij reageerden op hun beurt tijdens het aanhaken van mijn veiligheidslijnen door te roepen “laat maar zitten, want hij komt uit Nederland”. Grapjassen.

Een tweede middag gingen we uurtje stand-up paddleboarden, een vrij nieuwe activiteit waarbij je staand op een surfbord paddelt. Een activiteit die we vanaf volgend jaar ook in Antarctica gaan aanbieden. In iets frisser water, dat natuurlijk wel.

Het korte verblijf werd woensdagavond afgesloten met een veel-gangen maaltijd, speciaal gemaakt door de chefkok. We atenhet eerste gerecht in de keuken, waar we ook nog eens een tour kregen. De avond werd afgesloten met speeches en wijn. Veel mijlpalen gehaald, een tijdperk is afgesloten!

Penguin dance Toronto

Zoals enkele weken geleden geschreven moest (en wilde) ik een belofte (of eigenlijk verloren weddenschap) nakomen met het Quark Expeditions Marketing team. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2014/10/pinguin-in-toronto.html

Ze hebben de beelden nu gesneden en gekneden tot de volgende vrolijke video. Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd! https://www.youtube.com/watch?v=n0fF_9rGdTw&list=UU-QzUYWG4hVFZ4QXWkRYFjA

12.5 jaar getrouwd!

Zondag 30 november behaalden Isabelle en ik de eerste officiele mijlpaal met ons huwelijk; we waren die dag 12.5 jaar getrouwd. Maria onze schoonmaakster stond om 11 uur met bloemen van de oma’s op de stoep, bedankt oma Dicky en oma Nel!

We vierden het verder met z’n viertjes door ’s middags een familiefilm te kijken en ’s avonds naar, hoe origineel, ons favoriete Braziliaanse steakhouse Copacabana te gaan. Waar we dit keer super verwend werden met een continue stroom van de heerlijkste vleesspiezen. 

Cavalcade of Lights

Zaterdag waren we weer de enige familie die kwam opdagen op familiekarate. We leerden weer zelfverdedigingstechnieken, waaronder een voor mij gevaarlijke versie waarbij er eerst drie keer een knietje in het kruis gegeven wordt. Na karate hadden de kids het verjaardagsfeestje van onze Argentijnse vriendin Erika.

Meestal gingen we in de voorafgaande jaren naar het “Illuminate” kerstboomevenement op het Yonge & Dundas plein. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/11/start-van-de-holiday-season.html. Dit jaar hebben we het gemist omdat ik op reis was, maar er is een goed alternatief; ‘Cavalcade of Lights’. Daarbij worden de lichtjes aangezet van de grote kerstboom die voor het stadhuis staat. http://www.seetorontonow.com/annual-events/cavalcade-of-lights/. Dat gebeurt met veel muziek en vuurwerk. Speciaal voor een wild enthousiaste Kevin was er een fantastische vuurwerkshow. Ik maakte het volgende filmpje, dat soms onscherp is omdat de camera moeite had met scherp stellen. Geniet van de enthousiaste kreetjes van Kevin https://www.youtube.com/watch?v=XPyh7JE6t_4&feature=youtu.be. Aimée is weer bijna beter maar is nog snel moe, dus zij bleef thuis en werd door Isabelle lekker vroeg in bed gelegd.

Ik had daar met twee Engelse collega’s afgesproken; Geoff & Conny zijn twee TUI trainers die bij ons cursussen aan het geven zijn. Na het vuurwerk kwamen ze voor een borrel mee naar huis. Kevin was een geweldige gastheer, hij gaf voordat hij naar bed ging Geoff en Conny een rondleiding door ons huis. Onze kids zijn erg gezellig en gastvrij als er bezoek is, heel leuk!

Herfstweekje met vakantieplannen

Na het eerste winterweer vielen we deze week weer terug in de herfst. Het was boven nul (zelfs 12 graden dit weekend), regende veel en we hadden zelfs een stormachtige herfstavond. Voor mij was het een week zonder bijzondere afspraken en reizen, dus we hadden voor de verandering een rustig “standaard weekje”. Helaas was Aimée aan het begin van de week een beetje grieperig, en omdat ze ook verhoging had, hield Isabelle haar maandag en dinsdag thuis.

Een rustige week geeft wat tijd en ruimte om na te denken over vakanties. En jawel, we hebben onze zomervakantie geboekt. Met een overweldigende familiemeerderheid werd er gekozen om een tweede bezoek te brengen aan de fantastische Galapagos eilanden. Dit keer gaan we met een andere organisatie uit mijn groep bedrijven, Zegrahm Expeditions. Op één dag na is de route anders dan tijdens ons eerste bezoek, cq. we doen veel andere eilanden aan. http://www.zegrahm.com/expeditions/central-south-america/wild-galapagos. Deze tour gaat alleen begin juni, wat ons goed uit komt, want we gaan er van uit dat we deze zomer verhuizen. Prima kans om vroeg in de zomer nog één keer op het Amerikaanse continent op vakantie te gaan.

De vliegtickets zijn al geboekt met dank aan mijn grote hoeveelheid airmiles. We vliegen zelfs business omdat economy airmiles-tickets niet meer beschikbaar zijn. Ach, ik had toch airmiles genoeg door het vele reizen – zo heeft ook dat zijn voordelen. We zullen voor en na de boottour een aantal dagen doorbrengen in de Andes rondom Quito. Ook daar zijn we nog niet uitgekeken!

Filosoferen over Pieten

Stel je eens voor... Stel dat alle zwarte pieten wit moet worden. Zou er dan over een aantal jaren een beweging ontstaan die het rascistisch vindt dat alle fictieve kindervrienden blank zijn? Zo komt er nooit een einde aan het gezever.

Trots, met ontwikkelingspuntjes

We zijn gek en heel trots op onze kinderen. En uiteraard hebben ze, zoals ieder mens, verbeterpuntjes. Zo is Aimée de grootste slodervos in huis. Alles gooit ze achter zich neer, en als ze in een ruimte heeft gespeeld is het een puinhoop. Na wat aandringen ruimt ze op, maar of alles zo effectief gebeurt is de vraag. Zo vonden we vandaag haar sokken, die eerder op de grond van de huiskamer lagen, netjes ‘opgeruimd’ terug… in haar pennenbak. Logisch toch?

Magere Kevin moet nog steeds herinnerd worden dat hij genoeg eet en snoept. Een bakje snoep naast zijn computer is kansloos; er is geen tijd en aandacht om te snoepen en al helemaal niet om te eten. Zo vonden we vandaag een bakje pretzels naast zijn computer, die er al vier dagen staat.

Kevin is ook niet de makkelijkste slaper, maar daar hebben we gelukkig iets op gevonden. Een meditatie-app op de iPad (JKZ series 1 app, bodyscan meditatie). Geloof het of niet, halverwege de meditatie is Kevin in dromenland!

Rapportentijd

En het is weer rapportentijd. En wederom zijn we trotse ouders. Kevin en Aimée hebben weer prima eerste drie maanden op school gehad. Voor een uitleg van de gehanteerde cijfers van 1 (“limited effectiveness”dus zeg maar slecht) tot 4 (“high degree of effectiveness” – dus zeg maar erg goed) tot 4+ (uitstekend) http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2014/03/rapporten.html

Kevin heeft twee keer een vier plus (rekenen en voor Frans?! - zal wel van Isabelle komen), drie keer een vier en drie keer een drie (voor Engelse taal, gym en muziek). De opmerkingen van zijn juf:  “Kevin is a delight to have in the Grade Four class. He is caring and gentle with his classmates and has demonstrated tremendously positive attitude when working with partners during group work. He consistently makes effective use of class time to complete his assigned work and eagerly participates in class discussions. He has been enjoying the co-curricular side of school by being involved in the Logics club, and has shown tremendous dedication towards earning the Caring pin the Character Programme. Kevin’s innate curiosity and respect of class rules and routines have made him a joy to teach. ” Korte samenvatting: Hij is aardig voor zijn klasgenoten, werkt goed in de klas en in groepsdiscussies. Hij geniet van de Logics club (een naschools technisch bouwclubje) en is druk bezig om een goed gedrag pin te verdienen. Kevin is nieuwsgierig en respectvol en de juf geeft hem graag les.

Aimee heeft één vier plus (voor rekenen), drie keer een vier en vier keer een drie (voor wetenschap, tekenen, gym en muziek). Ze moet duidelijk even wennen aan het meer schoolse gedrag dat in  grade 1 verwacht wordt van de kindjes, bijvoorbeeld in groepsdiscussies niet altijd het woord te willen voeren en haar hand op te steken voordat ze wat zegt. En als de juf aan het uitleggen is geen grapjes te maken met haar vriendinnen. De conclusie van haar juf is “It has been a pleasure getting to know Aimée so far this year. She is a caring and thoughtful child. She demonstrated concern when her friends are upset and does what she can to try to comfort them. She is eager to help out in the classroom, and often volunteers to tidy up our library or push in chairs. She has taken comments about areas in which she could improve, specifically her behaviour during group lessons, to heart and has been making an effort to listen attentively and participate appropriately in class rooms”. Samenvatting: Aimee helpt de juf graag met de boeken opruimen en stoelen aanschuiven. Als een klasgenootje verdrietig is, wil ze hem of haar graag troosten en helpen. Aimee weet dat ze wel wat beter moet opletten in de klas en is druk bezig om dit te verbeteren.

Dreaming of a white Christmas

We hadden hier door de vroege sneeuw voor het eerst een “witte voor-kerst” tijdens het opzetten van de kerstboom, vrijdagavond. Huh, is dat niet veel te vroeg? Nee hoor, bij gebrek aan Sinterklaas is Santa Claus al aangekomen in Canada. Wij kunnen vier weken van onze kerstboom genieten voordat we weer naar Nederland afreizen. Tenslotte is het kerstfeest nog niet verpest door zeurpieten. Hoewel, het is wellicht slechts wachten op acties van het dierenbevrijdingsfront tegen het gebruik van rendieren als lastdier. Of van Greenpeace tegen het oneigenlijk gebruik van de Noordpool door Santa voor de productie en distributie van kadootjes?

De kinderen hebben in ieder geval hun eerste boodschappen van Santa al gehad. Zoals Kevin. Filmpje! https://www.portablenorthpole.com/app/video/watch-child/546ea63c120f4-546ea63c1219f?utm_medium=vidch_sha_rec&utm_campaign=oper_sha&user_id=3907121&pixel_source=en_vidch_sha_rec&utm_source=watch En een brief van Santa, die aan Kevin staat als foto naast de text op het blog.

En Santa’s boodschap aan Aimée https://www.portablenorthpole.com/app/video/watch-child/546ea4628491f-546ea462849c9?utm_medium=vidch_sha_rec&utm_campaign=oper_sha&user_id=3907121&pixel_source=en_vidch_sha_rec&utm_source=watch. Aimée eiste overigens wel “privacy” tijdens het afspelen van deze bijzonder spannende video. Ze wilde er namelijk eerst zeker van zijn dat ze op de ‘lieve kindjes lijst’ zou staan, voordat wij het zagen.

Martial Arts weekend

Op zaterdagochtend gingen we naar een karatetournooi. Nog niet als deelnemers, maar als toeschouwers. Isabelle had er vrijdag als vrijwilliger gewerkt, dus konden we er zaterdag gratis naar binnen om gevechten, kata’s en andere demonstraties te aanschouwen. En ik kon het niet laten om ook een schuin oog op de televisie te werpen, met Arsenal tegen Manchester United. Een wedstrijd die ome Louis won. Na het toernooi haalden we onze favoriete Yuca-boordjes op bij de Colombian Bakery en gingen we naar huis voor familiefilmavond, met dit keer Meet The Robinsons. http://www.imdb.com/title/tt0396555/. Niet het grootste Disneysucces, maar toch een vermakelijke zaterdagavondfilm.

Zondag hadden we een rustige dag. Kevin had ’s middags een speelafspraak. Ik rende een stuk en deed wat boodschapjes in het centrum. ’s Avonds zaten we voor het eerst dit seizoen in de sauna, inclusief een lezing van professor Kevin over sterren, zonnen en lichtsnelheid.

Gevaarlijk! Sneeuwschuiven!

Jullie hebben het waarschijnlijk in het nieuws en op Facebook kunnen zien, wij hebben de eerste winterweek al gehad. Onverwacht en vroeg – veel vroeger dan normaal. Wat de angst aanwakkert dat dit weer een lange, strenge winter kan worden. In Toronto viel 5cm sneeuw en de kinderen bouwden hun eerste sneeuwpoppen van het jaar (juist, ‘Olaf’). Niet ver buiten Toronto, in het Niagara gebied / Buffalo NY, viel zelfs 1.5 meter sneeuw. Er vielen helaas ook doden. Verrassend genoeg was de belangrijkste oorzaak een hartaanval tijdens sneeuwruimen. De uitleg staat op het volgende blog van de BBC; http://m.bbc.com/news/blogs-magazine-monitor-30119410. Blijkbaar is sneeuwruimen een fysiek zware activiteit die heel veel druk zet op je hart. En dat in combinatie met een kwetsbare tijd (’s ochtends, net uit bed) en koude temeperaturen kan dat de kans op een hartaanval sterk verhogen.

 

Wij hebben dit jaar, net zoals vorig jaar, een sneeuwruimcontract afgesloten. Dat is toch wel lekker; elke keer een schone oprit. En ’s ochtends geen zwaardere activiteiten dan een gezin met jonge kinderen op tijd de deur uit krijgen.

Thuis met mooie uitspraken

Maandagavond was ik net op tijd om de kinderen naar bed te doen. Het beste moment van reizen is de thuiskomst met twee hyper-blije kids. En ze hadden weer mooie uitspraken; wat is dit blog toch een mooie methode om deze voor altijd vast te leggen.

Aimée vertelde hoe ze me had gemist, hoeveel ze van me houdt en dat ze altijd van me zal houden. “Zelfs als ze later groot is en zelf kindjes heeft, zou ze nog heel vaak bij mij langskomen”. Daar houd ik je aan Aimée!

Kevin had meer een advies-vraag. Een meisje in z’n klas had een beetje raar tegen hem gedaan. Kevin; “Papa, ik begrijp nog steeds helemaal niets van meisjes, behalve dan dat sommige knap zijn en sommige niet”. Tja zoon, ik ben ook nooit veel verder gekomen...

72 uur in Shanghai

Vrijdagochtend reden we in 2.5 uur naar Shanghai. Een stad uit de categorie groot, groter, grootst. Zesentwintig miljoen inwoners, onwerkelijk uitgestrekt en nog steeds een grote bouwput. Vrijdagmiddag, zaterdag en zondag brachten we door op de Chinese internationale reismarkt, zaterdagmiddag gaven we een presentatie. Er waren vijf grote tentoonstelling hallen waren gevuld met reisaanbieders. Drie van de hallen waren echter volledig binnenlands.

Verder werden de dagen uiteraard gevuld met etentjes. Vrijdag was dat in een restaurant met eten uit het chineese gebied Qian, een nieuwe ontdekking. Pittig eten, maar niet zo pittig als uit het buurgebied Sezuan. En met heerlijke lamsgerechten. Zaterdag reisden we door naar centrum van de stad, om daar eerst langs de rivier te wandelen. Met mooie uitzichten op hoge wolkenkrabbers aan de overkant van de rivier en op statige oudere gebouwen aan onze zijde. Een van die statige gebouwen was het mooie, historische “Peace Hotel”, wat tegenwoordig onder de Canadese hotelketen Fairmont valt. Een prachtig gebouw met een beroemde jazz-club. Na het eten bezochten we de club, waar uitstekend live jazz werd gespeeld. Het beviel zo goed dat we zondagavond ons afscheidsetentje in het Chineese restaurant van het Peace Hotel vierden, om daarna wederom in de Jazz-bar te eindigen.

Maandag gingen onze vluchten pas om vijf en zes uur ’s avonds, dus er was tijd voor wat sightseeing. Eerste stop was de Oriental Pearl tower, zeg maar de plaatselijke CN-tower. Indrukwekkend uitzicht, maar helaas een beetje minder door de smog. Daarna gingen we naar Yuyuan, een toeristisch gebied met wat ouder uitziende huizen rondom een mooi gelegen tempeltje. We bezochten de plaatselijke Starbucks, waar we ex-Sawadee reisbegleidster Mette ontmoetten, die daar nu werkt, woont en inmiddels indrukwekkend goed Chinees spreekt.

Maandagavond eindigde deze lange reis met een ‘tijdreis’. Dankzij het oversteken van de datumgrens kwam ik ook weer maandagavond in Toronto aan. Naar huis, waar de kids nog net wakker genoeg waren voor een paar knuffels van papa.

Spirituele gesprekken met Master Inchu

Donderdagochtend gaven we presentaties aan journalisten en reisbureaus. Ja, er wordt om de lunches en dineetjes heen natuurlijk ook gewoon gewerkt. De lunches en diners zijn eigenlijk ook werken, omdat relaties bouwen en onderhouden ook hier cruciaal is. Na de lunch hadden we wat vrije tijd. Onze gastheer uit Hangzhou nodigde ons uit om een door hem gesponsord buddhistisch klooster te bezoeken. Dat was nog een hele klus, want het lag op een top van een berg net buiten West Lake. We gingen met een klein kabelbaantje naar boven. Gelukkig was er vandaag veel minder smog, dus konden we genieten van het prachtige uitzicht op West Lake en de mega-uitdijende stad, dat zich om de groene oasa van het het meer krult.

We werden via een zijdeurtje het klooster ingelaten. De monniken heetten ons hartelijk welkom. We bezochten de tempel, en brandden wat wierrook. Daarna dronken we thee en spraken we met het hoofd, Master Inchu. Een bijzonder vredige en vriendelijke man. Zijn eerste woorden waren dat we van harte welkom zijn in zijn buddhistisch heiligdom en dat het niets uitmaakt of we christelijk, joods, moslim of van een ander religie waren. Daarna volgden gesprekken over het belang van het immateriele over het materiele en over goed doen voor jezelf en je omgeving. Ik heb altijd interesse gehad voor het buddhisme, onder andere vanwege de tolerantie, vredigheid en vriendelijkheid. Een goed mens zijn en rust en reflectie vinden is belangrijk.

Na de wijze spirituele lessen konden we toch weer even aandacht hebben voor het materiele. Na wederom een uitgebreid diner, waar ook een soort burgermeester van Hangzhou aan deelnam, werden afspraken gemaakt en contracten getekend.

Hallo Hangzhou

Na een overstap in Guangzhou kwam ik woensdagmiddag op de plaats van bestemming aan; Hangzhou. Ik had nog niet eerder van deze stad gehoord. Het schijnt een relatief rijke stad te zijn, op een dikke twee uur rijden van Shanghai. Zeg maar het Wassenaar van Shanghai. Maar dan een Wassenaar met ruim zes miljoen inwoners; dat is dik twee keer Toronto. Er wonen in China 1.5 miljard mensen en meer dan 200 steden hebben meer dan een miljoen inwoners. Elke keer als ik China bezoek, ben ik verbaasd over de grootte van alles. Bij aankomst al, het vliegveld van Hanghzou is geen klein regionaal vliegveldje, maar een modern, enorm complex dat duidelijk op de groei is ingesteld. Inmiddels is KLM één van de eerste Europeese maatschappijen die op deze stad vliegt.

Bij de taxirit van het vliegveld door het chaotische drukke verkeer zie je overal de grootste bouw- en ontwikkelingsprojecten. China is nog altijd één grote bouwput. De groei heeft uiteraard ook negatieve kanten; er was veel vieze smog bij aankomst, het zicht was slecht. Hangzhou staat ook bekend als een mooie stad, vanwege de ligging aan het prachtige West Lake in een groene omgeving. Mijn kamer in het hotel had uitzicht op het meer, maar ik kon er bijna niets van zien door de smog.

Langs het meer was de lucht relatief goed te doen, dus ondanks de smog besloot ik te gaan rennen. Het was heerlijk om even te sporten en de gezellige Chinese drukte om het pitoreske meertje te bewonderen.

Tegen de avond kwamen mijn collega Van Perry van International Expeditions (ja, van onze fantastische Galapagos trip) en onze Chineese partners uit Beijing aan. Uiteraard begonnen we met een etentje samen met een aantal zakenmensen uit Hangzhou. Zaken doen in China is lunchen en dineren. Ik kan er al redelijk mee omgaan; op een gegeven moment moet je stoppen met eten en zeggen dat je genoeg hebt, anders blijven ze eten uitserveren. We maakten kennis met wat lokale gerechten. Meest bijzondere was wellicht lotusbloemwortel in zoete honingsaus. Het mooie West Lake heeft veel lotusbloemen en de wortel is dus eetbaar. Maar ook gestoomde kip in lotusbloembladeren (‘bedelaarskip’) was heerlijk.

Chinees vliegend bedje

Na twee drukke dagen ging ik dinsdagavond “lawn bowlen” met het TUI team van World Challenge, een reisorganisatie die bijzondere expedities organiseert voor scholen. Lawn bowls is een soort jeu des boules, maar met een soort bowlingballen die een afwijking hebben, omdat het gewicht niet gelijkmatig over de bal verdeeld is. Snap je het nog? Het is eigenlijk een vrij simpel en gezellig spelletje, zeker met een drankje in de hand.

Om half tien ‘s avonds stond ik op het vliegveld, om half twaalf ging mijn vlucht naar China (Guangzhou). Een vlucht met China Southern Airlines, een partner van KLM. Er was zelfs Nederlands cabinepersoneel aan boord. Direct na het opstijgen gingen mijn stoel plat en mijn ogen dicht. Om twintig minuten voor de landing (negen uur later) weer fris wakker te worden. Good morning China!

Botanical gardens en Shrine of Remembrance

Zondagmiddag maakte ik na een paar uur gewerkt te hebben een wandelingetje in Melbourne. Allereerst bezocht ik het indrukwekkende monoment Shrine of Remembrance, voor alle gevallen soldaten uit Australie. Een bijzonder groot monument, gelegen in een prachtige tuin. Het monument stond extra in de aandacht, want ook in Australie is het, net zoals in Canada, op 11 november “remembrance day”. En ook de Australiers dragen op deze dag rode “poppies” (papaverbloemen) uit respect voor hun gevallenen.

Na dit indrukwekkende bezoekje liep ik de Botanische tuinen in. Een bijzonder mooi park; zo loop je van de lelijke dingen in het leven (oorlog, geweld) de mooie wereld weer binnen, met bijzondere bomen, planten en bloeiende bloemen.

Na het wandelingetje had ik met Quark Expeditions leader “Dutch” afgesproken, zoals ik eigenlijk altijd doe als ik in Melbourne ben. Dutch is een van onze weinige leiders die het begeleiden van poolreizen als een hobby doet; naast een ‘gewone’ job in Melbourne. Daarom doet hij slechts twee tot drie reizen per jaar, altijd in zijn favoriete gebied de Arctic. En dat is dan ook de reden dat hij, als een van de weinige Quark medewerkers nu niet in Antarctica zit. Dutch was de leider op mijn eerste Quark trip ooit, bijna vijf jaar geleden, dus we kunnen altijd leuke herinneringen ophalen.

FaceTime

Ik ben bijzonder blij met de FaceTime optie op mijn mobiele telefoon. Aangezien Isabelle dezelfde optie heeft, kunnen we bellen met beeld. Een soort Skype maar dan zonder de moeite om je computer aan te zetten, het programma te openen, kijken of de ander “online” is etc. FaceTime werkt meestal prima met goed beeld. Ik kan zo mijn gezin zien en zij mij. Wel moeten ze het doen met een nog slaperige papa met een ochtendwarhoofd; ik bel hier als ik wakker wordt, eind van de middag Toronto tijd.

Melbourne; paarden, rennen en roeien

Donderdag en vrijdag waren uiteraard twee lange werkdagen in Melbourne, maar voor het eerst zat ik hier ook een weekend. Het is lente aan deze kant van de aarde; de temperaturen zijn heerlijk en het is lekker zonnig. Wel heb ik wat last van hooikoorts, maar gelukkig heb ik medicijnen bij me.

Zaterdag ging ik als eerste rennen, langs de rivier de Yarra die het centrum doorkruist. Langs de rivier zijn wandelpaden en kades aangelegd; een bijzonder levendig gebied met veel restaurantjes, barretjes en cafeetjes. Voorbij het centrum kwam ik op Boathouse drive, waar veel roeiclubs zijn gevestigd. Roeien op de rivier lijkt hier een bijzonder populaire sport; de roeiteams zie je af en aan over de rivier gaan. Na Boathouse drive nam ik een brug naar de overkant, om over de noordoever weer terug te rennen, onder andere door het mooie Birrarung Marr park.

Voor de middag had mijn baas tickets geregeld voor het paardenrennen. Paardenrennen is hier heel populair en we hadden het geluk om hier te zijn tijdens de Melbourne Cup. http://en.wikipedia.org/wiki/Melbourne_Cup. Deze raceweek begon afgelopen dinsdag, iets wat zo belangrijk hier is dat iedereen in Melbourne die dag vrij heeft. Het is dus (alleen hier in de stad) een publieke vrije dag. Je gaat hier dan ook niet in je spijkerbroekje en T-shirt naar het paardenrennen; nee, heel Melbourne loopt er voor uit in hun beste kleding. De mannen strak in het pak, de dames in de mooiste jurken en de raarste hoedjes. Kledingvoorschriften worden streng gehanteerd; een collega mocht in eerste instantie het VIP gedeelte niet op omdat hij geen stropdas bij zich had (die heeft hij ter plaatse moeten kopen).

Bij paardenrennen hoort gokken. Ik beheerste me met een inzet van $15 per race. Een keer had ik de winnaar goed en een paar keer had ik een “place” (een paard dat bij de eerste drie eindigde). Rijk ben ik er echter niet van geworden; aan het einde van de dag was ik toch $40 lichter. Mijn baas was een stuk gelukkiger, want die incaseerde een keer ruim $900 omdat hij de nummers 1, 2 en 3 in een race goed had.

Zondagochtend ging ik weer voor een run; dit keer liep ik naar de baai (Hobsons Bay), wat opgedeeld is in haven en strand. Langs het strand liep ik weer terug naar het hotel. Het is zo’n lekker renweer; het is nog relatief koel, maar zonnig.

Arctic Watch – de film

Afgelopen augustus had ik één van de leukste onderdelen van mijn job; met enkele speciale gasten en een filmteam bezocht ik de Arctic Watch lodge in het noorden van Canada. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.com.au/2014/08/naar-arctic-watch-geluksvogel-part-ii.html
Het filmteam heeft nu hun promotiefilm opgeleverd. En ik moet zeggen, het is één van de mooiste promotiefilmpjes die ik in tijden heb gezien. Bijzonder inspirerend. Mooie combinatie van wildleven en de schitterende omgeving. En ja, ondergetekende komt ook nog even langs: http://www.youtube.com/watch?v=8ydOQBVXO5o&sns=em

Lange vluchten

Van Toronto naar Melbourne reizen is veel vliegen. Heel veel vliegen. Je vliegt eerst van Toronto naar Vancouver in een kleine vijf uur. Daar heb je 1.5 uur voordat de vlucht non-stop verder gaat van noord naar zuid schuin over de grote oceaan. Het is ongelofelijk dat dit tegenwoordig non-stop kan; het vliegtuig heeft er dan ook een ruime 15 (!) uur voor nodig. Is zo lang vliegen afzien? Ik mag niet klagen, want ik vloog business class. En business class bij Air Canada is een stuk beter dan bij KLM. Weten we nog dat Doutzen Kroes een stortvloed van kritiek over zich kreeg, toen ze de business class stoelen van KLM bekritiseerde? http://www.telegraaf.nl/prive/21613924/__Doutzen_woest_op_KLM__.html. Ze had gelijk; bijna alle kwaliteitsluchtvaartmaatschappijen zijn over op 180 graden full-flat-beds; stoelen die dus helemaal plat gaan. KLM heeft in het grootste gedeelte van de vloot nog “glijbaanstoelen” die in een hoek staan. En ja, KLM is bezig met het introduceren van een nieuwe business class met full-flat-beds, een programma wat nog wel enkele jaren duurt. En eigenlijk zijn die stoelen gelijk al weer verouderd; de nieuwe trend is kleine mini-cabines die allemaal toegang hebben tot het gangpad, omdat ze schuin opgesteld staan. Zoals bij Air Canada:  http://www.aircanada.com/en/travelinfo/onboard/comfort_intexec.html. De voordelen? Meer privacy, want als de stoel in de bedstand wordt gezet, “valt” deze in een kleine mini-cabine. Je hebt altijd toegang tot het gangpad, dus je hoeft nooit over iemand heen te klimmen als je er uit wilt, of andersom. En zo slaap je vrij goed en is ruim vijftien uur vliegen prima uit te houden.

Na de beruchte “ruim vijftien uur” was ik er overigens nog niet, want als laatste nam ik nog een kort vluchtje van 1.5 uur van Sydney naar Melbourne. Alles goed, ik ben er.

Weer op reis; met groot compliment

Helaas, ik moet weer eens ver en lang weg. Ik zou volgende week op tour gaan in China, maar daar is  een urgent voorprogramma in Australie bijgekomen. Het hoort bij de job.

Dinsdagochtend nam ik afscheid van het gezin. Vooral Aimee heeft het er wat moeilijk mee. Met veel knuffels probeerde ik haar te troosten. En daarna gebruike ik het medicijn wat Isabelle vaak inzet; ze zouden met mama naar de McDonalds gaan! Toen kreeg ik het beste compliment ooit van Aimee; “Papa, jij bent veeeeel leuker dan McDonalds”. Dank je Aimee, ik weet hoeveel dat voor jou betekent!

ADHD, een interessant artikel

Begin dit jaar schreef ik een persoonlijk verhaal over ADHD naar aanleiding van de soms negatieve berichtgeving rond deze “ziekte” http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2014/02/adhd-een-persoonlijk-verhaal.html. Blijkbaar sloeg dat aan, want het is één van de meest gelezen artikelen in dit blog.

Afgelopen weekend lazen we het volgende interessante artikel over ADHD in de New York times. Let op de uitleg, dat ADHD geen rare afwijking is, maar een bijzonder nuttige eigenschap in een sterk veranderende en gevaarlijke omgeving, met name toen we als oermensen van plek naar plek trokken. ADHD werd pas “raar” toen we ons op een vaste plek gingen settelen en ons leven “saai” gingen standardiseren.

http://mobile.nytimes.com/2014/11/02/opinion/sunday/a-natural-fix-for-adhd.html?smid=fb-nytimes&smtyp=cur&bicmp=AD&bicmlukp=WT.mc_id&bicmst=1409232722000&bicmet=1419773522000&_r=2&referrer=

Oude vliegtuigen en oude bekenden

Na een rustige en natte zaterdag, was het zondag prachtig (fris) weer en besloten we er weer eens op uit te gaan. We hadden namelijk nog kaartjes liggen voor het Canadese oorlogsvliegtuigen-museum in Hamilton, op een uurtje rijden van Toronto. http://www.warplane.com. Dit mooie museum heeft een uitgebreide collectie oude oorlogsvliegtuigen, waarvan de meesten zelfs nog  vliegen. De meeste vliegtuigen stonden overzichtelijk uitgestald in een hangar, maar we zagen buiten ook een aantal vliegtuigen. Er was ook de nodige aandacht voor de bevrijding van Nederland; onder andere over operatie Manna http://nl.wikipedia.org/wiki/Operatie_Manna, de dropping van voedselpakketten tijdens de hongerwinter. Maar ook het restaurantje heet Holland Liberation Canteen, oftewel de Nederlandse bevrijdingskantine. Gedoneerd door Meneer Voortman die in Canada koekjes bakt, onder andere met Nederlandse molentjes http://www.voortman.com/canada-english/#prettyPhoto[gallery]/25/.

Ook indrukwekkend is een replica van een Canadees United Nations vliegtuig dat door het Syrische leger in 1974 tijdens een vredesmisie neergehaald werd http://en.wikipedia.org/wiki/Buffalo_461, inclusief een heftig gedicht van de dochter van één van de piloten. Maar er was ook minder serieus vermaak, zoals flight simulators, waar de kinderen maar al te graag mee speelden.

Op de terugweg naar Toronto stopten we nog even bij het mooie kasteel van Hamilton; Dundurn Castle http://www.hamilton.ca/CultureandRecreation/Arts_Culture_And_Museums/HamiltonCivicMuseums/Dundurn/Dundurn_Castle.htm

Terug in Toronto gingen we even langs bij een oud-collega. Toevallig kwam ik er via Facebook achter dat ex-Kimberly-Clark collega Victor Geus tegenwoordig ook met zijn gezin in Toronto woont. Op slechts vijf minuten rijden van ons huis, met kinderen van exact dezelfde leeftijd. Ongelovelijk toevallig. Dat werd dus een verrassend en leuk namiddagje bijpraten terwijl de kinderen prima met elkaar speelden. Zeker voor herhaling vatbaar.