Kevin Spielberg

Kevin heeft een paar weken geleden een boek gehad over films maken. Precies waar zijn creatieve brein interesse in heeft. Inmiddels heeft hij de volgende filmpjes geproduceerd.

Twee keer een geanimeerd mannetje;

https://www.youtube.com/watch?v=4PVkXL2hQOE&feature=c4-overview&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg
https://www.youtube.com/watch?v=OhqxqHtQ7nk&feature=c4-overview&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg

Een keer schrikken met hemzelf in de hoofdrol;

https://www.youtube.com/watch?v=W3yl28pzb8Q

En dan het hoogtepunt; de zingende (we will rock you) en sprekende appel;

https://www.youtube.com/watch?v=1SlLA3PzjfU&feature=c4-overview&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg
https://www.youtube.com/watch?v=7nA98yae8BU&feature=c4-overview&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg

Terug thuis met kerstsfeer

Vrijdag was ik om zes uur ’s avonds weer thuis is in een al koud Toronto. Het was een warm welkom, het gezin had me gemist. Het gezin was ook een beetje aan het kneuzen; Isabelle en Kevin waren vrijdag zelfs thuis gebleven en Aimee had ervoor gekozen om, met een lichte verhoging en wat asperine, naar school te gaan. Renee was ook ziek in haar eigen huis.
Het gezin had dus behoefte aan wat papaliefde. Na de nodige knuffels werd de open haard aangestoken voor wat extra warmte. We besloten ook de kerstboom op te zetten. Want sinds afgelopen weekend is de kerstman weer in het land, dus wij mogen in Canada nu al de boom versieren! Dat is inmiddels meer een kids-gelegenheid dan voor de ouders; zowel Kevin en Aimee werkten hard en enhousiast mee aan het opzetten en versieren van de boom. Filmpjes! https://www.youtube.com/watch?v=L8FYkVJ5Uc0
https://www.youtube.com/watch?v=UV1O_6sqdPU
https://www.youtube.com/watch?v=FHVUqie_0jk

Zaterdag werd de kerstsfeer compleet gemaakt met de eerste lichte sneeuwbui. Te weinig sneeuw om in te gaan spelen (ook al probeerden Kevin en Aimee het wel), maar genoeg voor een prachtig wit winterlandschap. Kevin probeerde verder nog de kerstboom op te leuken, door zelf gemaakte kadootjes voor iedereen er onder te leggen. Toen hij erbij zei dat hij zo blij was met “z’n familie” kwam het warme kerstgevoel helemaal naar boven.

Inmiddels hebben Kevin en Aimee ook al ieder een videoboodschap van de kerstman gehad! Zie http://www.portablenorthpole.com/watch/gXCsK9rjQ1y6ElEinP7B5YA%3c en http://www.portablenorthpole.com/watch/gRAJF55c5z0fk2HFy-4qqrw%3c

Speed sight-seeing

In Perth ging ik speed sight-seeing door in een run van 1,5 uur enkele bezienswaardigheden te bekijken. In Adelaide had ik daarvoor zelfs geen tijd; we kwamen op maandag om 10 uur ’s avonds aan en vlogen de volgende dag om drie uur ’s middags alweer naar de volgende stad; Brisbane. Brisbane is leuk! Het is een stad die aan de  oostkust ligt, noordelijk genoeg (denk aan de andere kant van de wereld; noord=warm, zuid=koud) om tropisch te zijn. Dus; lekker warm, zonnetje en een tropische begroeing. Woensdag ochtend ging ik weer speed sight-seeing door in een run van een uur wat van deze stad te zien. Ook Brisbane heeft prachtige botanische tuinen. Daarnaast enkele relatief oude gebouwen net naast het park, die  het bekijken waard zijn. Ik sloot daar af met het rennen langs de rivier. Hier hebben ze een lang pad aangelegd voor fietsers en wandelaars – helemaal perfect om te rennen, met een heerlijk warm zonnetje op je hoofd.

We vlogen aan het einde van de dag weer door, naar Melbourne. Hier ben ik al vaker geweest. En in tegenstelling tot de mening van vele anderen ben ik niet bijzonder gek op deze stad. Het is ok, met een gezellig centrum en veel restaurants en barretjes. Het is ook een bijzonder levendige stad. Ik had woensdagavond met David “Dutch” afgesproken. Vier jaar geleden was hij de expeditieleider op mijn eerste Quark trip naar Spitsbergen, toen ik nog voor Sawadee werkte. Het is, zoals zoveel van onze expeditiestafleden, een fascinerende persoon. Dutch werkt nog steeds voor Quark, ook al heeft hij nu een andere baan, die hem gelukkig alsnog toestaat om in het Arctische seizoen vier tot zes weken voor Quark te werken. Het was een gezellig etentje bij een fantastisch Argentijns restaurant.

Donderdag had ik de hele dag meetings voordat ik naar Sydney vloog –wederom geen tijd voor speed sight-seeing. In Sydney had ik vrijdag nog één afspraak voordat ik koers zette naar huis. Sydney is ook één van mijn favoriete steden; een groene havenstad met geweldige stranden. Maar met regen duidelijk minder interessant. Dankzij de datumgrens kon ik weer tijdreizen; vrijdagmiddag vertrekken en vrijdagochtend in Vancouver aankomen.

Australia tour

Ik had het al aangekondigd; ik zou weer airmiles gaan maken. Ik zou niet mijn langste non-stop vlucht verbeteren, maar wel mijn langste trip vanaf Toronto ooit maken. Het beginpunt van mijn korte tour door Australie is namelijk Perth, helemaal in het zuid-westen van Australie. Maar liefst drie keer overstappen; namelijk Toronto-Vancouver-Auckland-Melbourne-Perth. Je hoeft echt geen medelijden te hebben, want vanaf Vancouver naar Melbourne vloog ik één van mijn favoriete luchtvaartmaatschappijen, namelijk Air New Zealand. Met heerlijke bedjes (inclusief matrasje en dekbedje), lekker eten, een uitstekende wijnkaart (inclusief yummie dessert-ijswijn), goede maar leuke informele service (“do you want bubbly or juice”) en de grappigste veiligheids-video’s in de industrie. Perth is denk ik vanuit Toronto de verste stad op de wereld; het ligt exact aan de andere kant van de aardbol. Zoals Nieuw-Zeeland dat voor Nederland is.

Ik kwam zondagmiddag in Perth aan. Perth heeft wel wat gemeen met Dallas/Ft Worth in de US en Edmonton in Canada; al deze steden zijn oorpronkelijk “wildwest coyboy” stadjes, maar dankzij olie en andere delfstoffen zijn dit bijzonder rijke steden geworden. Met inwoners met veel geld; interessant voor de wat exclusievere reisindustrie.

Ik had een hotel in het centrum. Op zondagmiddag is het centrum volkomen uitgestorven. Echt, er valt niets te beleven, er is geen kip. Ik had echter al bij aankomst een interessante grote groene heuvel waargenomen naast het centrum; later bleek deze Mt Eliza te heten. http://en.wikipedia.org/wiki/Mount_Eliza,_Western_Australia. Ik trok mijn renspullen aan, en rende zo mijn jetlag weg naar de heuvel. Onder aan de heuevel zag ik een lange trap. Verbazingwekkend genoeg werd deze trap volledig ingenomen door sporters; blijkbaar is het hier de nationale sport om de trappen zo snel mogelijk op te lopen. Ik had wellicht niet meer de training in de benen van twee jaar geleden voor de beklimming van de CN-tower, maar ging toch met goede moed in een straf tempo omhoog. Om mezelf halverwege toch lelijk tegen te komen; ik geef de schuld maar aan de jetlag. Bovenaan liet ik de rest van de sporters achter me (ze deden echt niets anders dan trap op, trap af, etc) en liep verder de heuvel op. Geen verkeerde keuze, want behalve mooie uitzichten heb je hier ook indrukwekkende (oorlogs)monumenten. Plus Kings Park en botanical gardens http://www.bgpa.wa.gov.au/kings-park. Een prachtig groen en divers park, met grote grasvelden, uitgebreide botanische tuinen (onder andere met baobab bomen) en zelfs nog een oorspronkelijk stukje bush. Het was ook bijzonder levendig; midden in het park was een groot concert aan de gang.

Terug in het hotel ontmoette ik Ken van onze Australische partner Peregrine. Peregrine maakt onderdeel uit van de PEAK groep, waar tegenwoordig ook Sawadee toebehoort (en waarin TUI een meerderheidsaandeel heeft). Na een steakje en een drankje was het voor mij echt tijd om het bedje op te zoeken.

Maandagochtend bezocht ik samen met Ken het Peregrine Travel Center in de stad; een franchise reisorganisatie/reisbureau onder de Peregrine vlag. Peregrine heeft gekozen om Quark exclusief te verkopen in het segment poolreizen; de franchisers hebben echter de vrijheid om ook andere organisaties te verkopen. Door middel van presentaties en discussies overtuigden we ze echter van de kracht van markleider Quark Expeditions en staat ook dit kantoor nu achter de exclusiveitsbeslissing.

In de namiddag reden we terug naar het vliegveld om door te vliegen naar stad nummer twee; Adelaide. Al een klein stukje dichterbij huis. Het rare van Adelaide is de tijdzone; ik heb in mijn leven al heel veel gereisd door allerlei tijdzones, en altijd ging je horloge een aantal hele uren vooruit of achteruit. Adelaide heeft echter een verschil met andere tijdzones van een half uur. Zo gaat mijn horloge tussen Perth en Adelaide twee-en-half uur vooruit. Raar, dat heb ik nog nooit meegemaakt.

Met Hans naar de Amazon

2014 is nog 1,5 maand weg, maar ik heb nu al een goed voornemen; als het even kan meer “leuke” reizen maken. Ik ben dit jaar de hele aardbol over geweest, maar de meeste reizen waren voor korte bezoekjes, meetings en presentaties. Zoals mijn huidige Australie trip, waarin ik 5 steden in Australia bezoek in 5 dagen. Denk je echt dat ik tijd heb om wat leuks te doen / zien?

Mijn eerste geplande “leuke” reis in een Amazon Cruise van International Expeditions, die ik zelf ga begeleiden voor klanten van Quark Expeditions. En jawel, hierover heb ik zelfs professioneel geblogd; http://www.quarkexpeditions.com/blog/2013/11/international-expeditions-travelling-to-the-amazon-with-hans-lagerweij/

In juli wordt dit overigens gevolgd door een droomreis voor het hele gezin; we gaan naar de Galapagos eilanden. Isabelle en ik dachten in onze tijd zonder kids er regelematig over om naar deze natuur-droombestemming te gaan. En nu de kinderen oud genoeg zijn en we het nu voordeliger kunnen doen, hebben we de kans gegrepen. Als bijkomend voordeel denk ik na mijn Australie trip genoeg airmiles gespaard te hebben om met het hele gezin naar Ecuador te vliegen. Zo heeft het vele zakenreizen toch nog een prive-voordeel!

Langste non-stop vlucht

Met een lange reis naar Australie voor de boeg, moest ik denken aan de vlucht van een paar weken geleden vanaf Hong Kong naar New York vloog. Deze voelde als één van de langste vluchten, die ik ooit heb gemaakt. Ik heb het maar eens op mijn favoriete wiki opgezocht, en het is inderdaad de langste non-stop vlucht die ik ooit heb gemaakt. Met 12980 km staat het op plaats 9 van de langste non-stop vluchten ter wereld. Eigenlijk bijna op nummer 8, want nummer 1 (Singapore – New York) wordt deze maand gestopt. Interessant in het lijstje is dat in de top geen Europese vluchten voorkomen; het is met name tussen Noord-Amerika en Azie/Australie met een uitzondeirng voor enkele Amerikaanse-Afrikaanse vluchten en naar het midden-oosten (Dubai).

http://en.wikipedia.org/wiki/Non-stop_flight

Als je in het lijstje naar beneden scrollt, kan je de langste vlucht per luchtvaartmaatschappij vinden; voor KLM is dat Amsterdam-Buenos Aires met 11437 km.

Tot zover deze mededeling voor geeks & freaks.

Een avond met Paul Nicklen

Dinsdagavond hadden Isabelle en ik iets bijzonders. Quark Expeditions sponsorde een evenement in Toronto, namelijk de presentatie van de fotograaf Paul Nicklen. http://www.paulnicklen.com. Paul werkt voor National Geographic en is hun specialist in poolfotografie. Waarvan het meeste onder water gedaan wordt. Hij is daarmee wereldberoemd geworden en wordt in het algemeen erkend als de beste wild life-fotograaf in de poolgebieden.

Als je denkt dat 1,5 uur lang foto’s kijken in een concertzaal met 250 man saai is, dan heb je het mis. Dit was fascinerend. Paul is een uitstekende verteller en elke foto had uiteraard zijn eigen verhaal. En als je denkt dat je met een goede technische kennis en goede apperatuur dezelfde foto’s kan maken als Paul, denk dan opnieuw. Als er iets duidelijk werd tijdens deze presentatie, dan is het wel wat je moet opofferen om het perfecte shot te maken; de perfecte cover-foto. Soms wacht Paul weken, ja zelfs maanden voor het juiste moment van enkele seconden om toe te slaan en de perfecte foto te nemen. Soms ligt hij urenlang in ijskoude water. Wel met een dry suit aan, maar ook daarmee raak je snel onderkoeld in poolwater. Onderkoeld raken is zijn middle-name. Overleven op rauw zeehondenvlees is een ander uiterste. Bij het maken van het perfecte diershot, hoort ook een element van (voor hem) gecalculeerd risico nemen. Waar wij blij zijn met onze zoomlens om dieren dichterbij te brengen, geeft Paul de voorkeur aan een groothoeklens, om vervolgens dieren tot op enkele meters te naderen. Geen probleem bij pinguins, maar ja, oog in oog staan met een walrus, een leopard-seal of ijsbeer is niet niks…. Het resultaat mag er wel wezen; bekijk zijn foto’s maar – ze zijn spectaculair mooi.

Kortom een fascinerende avond. Met uiteindelijk een welverdiende staande ovatie voor de fotograaf.

Burgermeester

Zoals wellicht is opgevallen, is Toronto het laatste jaar vaak in het nieuws dankzij de burgermeester, Rob Ford. Hij werd net gekozen toen we hier kwamen wonen, en toen merkte ik al op dat hij wellicht een meerderheid van de stemmen had gekregen, maar dat de andere helft van de kiezers hem echt haat of gewoonweg een domme clown vinden. Hij is met name zeer onpopulair bij de liberale kiezers, ook omdat hij zijn tegenstander ooit op diens homosexualiteit heeft aangevallen.

De eerste twee jaar waren een aanschakeling van schandalen, die een ‘normale’ politicus niet zou overleven. Fraude, omkoping, bedreigingen van mensen. Alles kwam langs.

Totdat er een video opdook van hem terwijl hij heroine rookt (nee geen softdrugs, hard drugs). http://www.youtube.com/watch?v=IaOerRnp4KU

Alles werd ontkend; hij zou genaaid worden door de media. Niets was waar. Wel reageerde hij zoals altijd sympathiek tegen de media http://www.youtube.com/watch?v=EBa2DMmhTSg. En als je geluk had als voorbijganger, kwam je hem dronken tegen in hartje Toronto. http://www.youtube.com/watch?v=Bnb3M8whfL4.

De toch uiteindelijk echte video bereikte inmiddels ook de politie, en toen werd het tijd voor Rob om alles op te biechten. Hij “garandeerde” zelfs dat het “hopelijk” (geweldige woordkeuze – garanderen en hopen in één zin) nooit meer zou gebeuren. Normaal gesproken toch echt tijd om af te treden, maar niet voor Rob. Hij zou alleen een “vakantie” en een “rustpauze”nemen.

Tja, inmiddels is weer een volgende video opgedoken, waarop hij zegt iemand te gaan vermoorden http://www.youtube.com/watch?v=hcPD7tzcU60.

Rob heeft inmiddels zijn geloofwaardigheid compleet veloren, ook bij de mensen die ooit op hem stemden. Iedereen maakt grappen over hem. Maar hij blijft krampachtig op de burgermeesterstoel zitten. Benieuwd hoe lang hij het nog kan volhouden.

CPR met meatballs

We hadden een herfstachtig weekend in Toronto, met regen, soms harde wind en een grijs-grauwe hemel. Niet vreemd gezien de tijd van het jaar. Zaterdag had Aimee eerst zwemles. Daarna ging ik op een drie-uur durende cursus CPR & AED, oftewel reanimeren en het werken met een defibrillator. Isabelle heeft een aantal jaren geleden een cursus gedaan inclusief eerste hulp en raadde me dit aan. Het was er echter nog niet van gekomen. Toen ik een drie-uur durende cursus in het weekend zag langskomen, heb ik de kans gegrepen. Ik slaagde ook voor mijn test, dus heb ik na 10 jaar weer eens een officieel certificaat gehaald…

Ik kwam net op tijd thuis om met het gezin mee te gaan naar de film. http://www.cloudy-movie.com/site/. We hadden nog wat gratis kaartjes liggen en met name Kevin wilde graag naar de film Cloudy with a chance of meatballs 2. Een vermakelijke film. Maar geen niveautje Disney. ’s Avonds lieten we heerlijk Thais eten brengen.

De zondag brachten we na judo thuis door; Kevin en Aimee hadden tot groot plezier weer hun Chinese vriendje Derick op bezoek. De dag werd afgesloten met een bezoekje aan onze sauna in eigen huis. Voor het slapen gaan kreeg ik nog één belangrijke vraag van Kevin; “Papa, wil je me later helpen om te zorgen voor mijn kindjes. Want dat is toch wel een beetje moeilijk”. Tuurlijk, maak je geen zorgen

Ontario Science Centre

Het Ontario Science Centre is helemaal top voor kinderen. Er is een groot gedeelte met spelletjes en speeltoestellen, geinspireerd door de wetenschap en natuur. En er zijn grote afdelingen met kindervriendelijke tentoonstellingen over wetenschap en natuur, met interactieve spelletjes en testjes. Voor Kevin is het fantastisch; hij vind het spelelement leuk maar ook het leerelement. Voor Aimée is het leuk, maar eigenlijk alleen vanwege het spelelement.

In het “speelgedeelte” waren grote bellenblaasbakken, muziek maken en een volledig nagebouwde speelsupermarkt populair. Kevin vond de tijdlijn van de aarde helemaal geweldig, uitgebeeld over een lengte in stappen van 100 miljoenen jaren. Waardoor je leert dat het tijdperk met mensen eigenlijk maar een pieterpeuterig kleine periode is in vergelijking met de rest. Ook de tentoonstelling over de ruimte blijft indrukwekkend, met name de afstand tot sommige sterrenstelsels (miljarden lichtjaren). We lieten onze haren omhoogvliegen door statische electricieit – iets wat met name bij Aimée een leuk effect had. We deden de leukste proefjes en testjes. We bezochten een mini-regenwoud, en herkenden veel dieren en ervaringen uit Costa Rica. Onder andere een heel stuk over Kevin’s geliefde leafcutter-ants. Zijn andere lievelingsdier, een super giftige pit-viper slang, was volgens hem DE reden om het regenwoud te redden. Dit werd op een briefje geschreven en ingestuurd, want “the pit-viper can strike a humingbird in mid air” (de slang kan een kolibrie uit de lucht pakken). Soms is het net alsof je tegen een Discovery Channel verslaggever praat. We leerden over de geluiden van kikkers en padden, en ik vond het interssant om te leren dat de ook in Ontario veel voorkomende enorme Bull Frog een hard zoemend geluid maakt, in plaat van kwakend. En uiteindelijk lieten we foto’s maken van de kinderen, die bewerkt werden met een programma om een voorspelling te doen over hoe ze er over 12,5, 25, 37,5 en 50 jaar uit zullen zien. Het programma is alleen enigszins nauwkeurig vanaf 8 jaar; bovendien maakte Aimée geen goede startfoto, zodat ze geen goed resultaat kreeg. Maar Kevin had een aardige, geloofwaardige ontwikkelingslijn. Zijn eerste reactie was echter “I look terrible”(=ik zie er verschrikkelijk uit). Zijn tweede reactie was echter “Ik lijk op jou papa”. Dus 1+1=2, papa ziet er dus verschrikkelijk uit…

Lekker stel

Kevin en Aimée zijn nu in een heerlijke leeftijd. Ik kan elke dag genieten van hun opmerkingen en daden. Zoals donderdagavond. Isabelle had een etentje met haar werk en ik was 2.5 uur aan de telefoon met de internet-provider omdat ons internet eruit lag. Kevin bood aan om de bad-, tandenpoetsen-, afdrogen-, aankleden- en voorlees-verantwoordelijkheid op zich te nemen, cq. voor zijn zusje te zorgen. Dat deed hij fantastisch. Op de compleet kletsnatte badkamer na, maar goed als je delegeert dan moet je niet verwachten dat mensen dingen exact doen zoals jij het zou doen. Toen ik klaar was zat hij inderdaad lief aan Aimée’s bed voor te lezen.

De volgende ochtend wilde hij zijn zorg doorzetten door haar haren te kammen en ’s avonds bood hij wederom aan om voor “Aimée te zorgen”. Alleen vond Aimée het dit keer geen goed idee en wilde liever haar papa. Waarop Kevin enigszins teleuergesteld reageerde “maar hoe moet ik dan de verantwoordelijkheid leren om later voor mijn kinderen te zorgen”?

Vrijdagochtend hadden de kinderen een vrije dag van school en ging ik eerst met ze naar het Sick Kids ziekenhuis, om Kevin’s bloed te laten prikken in verband met een glutenallergietest. We denken dat dit negatief zal zijn (want hij lijkt nergens last van te hebben), maar de dokter raadde het gezien Aimee’s resultaten toch aan. Nu nam Aimee de zorg voor haar bange broer Kevin op zich. Ze was twee maanden geleden in dit overigens geweldige kinderziekenhuis geweest. Ze liep voorop naar de registratie en toevallig zat hier dezelfde dame als de vorige keer. “Herinner je me nog?” zei Aimee meteen spontaan in het Engels; en ja, Aimee had vorige keer zo’n indruk gemaakt met haar gezellige spontane gebabbel, de vrouw wist nog precies wie ze was. Kevin werd vervolgens door haar aan het handje genomen en naar de bloedonderzoekafdeling geleid, onder gerustellende woordjes dat het allemaal wel meevalt. En na afloop was Aimee als de kippen erbij om Kevin even te troosten. En om ook een snoepje op te eisen, toen Kevin als beloning een snoepje kreeg.

Terug in de auto werd vanaf de achterbank hardop meegezongen met Queen’s “We will rock you”en “We are the champions”, voordat het nieuwe kantoor van Quark Expeditions werd aangedaan. Geloof het of niet, maar de kinderen lopen al maanden te zeuren om even op kantoor te mogen kijken. Ik had speciaal met Aimee koekjes gebakken om uit te delen. En overal werden ze verwend met aandacht en snoepjes. Ik moest ze na een klein uurtje wegdrijven van kantoor, want eigenlijk wilden ze nog blijven. Maar we wilden ook nog naar het Ontario Science Centre.

Toboggan Mutianyu Chinese muur

Bij een bezoekje aan Beijing mag een een uitstapje naar de Chinese muur niet ontbreken. Bij het plaatsje Mutianyu ligt de muur hoog in de bergen. Je kan uiteraard naar boven en naar beneden klimmen, maar vergeet niet dat een wandeltochtje over de muur zelf al redelijk zwaar is. Je kan daarom ook heen met de kabelbaan en terug met de rodelbaan (Toboggan). Dit is spectaculair. Echter je mag niet botsen, maar ook niet stoppen. Als je dan de pech hebt om achter een vrouw met jong kind te zitten, dan moet je vaak boven op de rem trappen. Of toch stiekem stoppen, tot woendende reacties van de chinese begeleiders, en dan de ruimte weer gebruiken om vol gas te gaan. Heb je even 6 minuten, kijk dan het volgende filmpje, geschoten van helemaal boven naar helemaal beneden, met achter mij verkoopdirecteur Andrew en daarachter distributiepartner Kenneth. Drie volwassenen zo blij als kinderen. Ok, het grootste kind rijdt voorop. https://www.youtube.com/watch?v=2LQfMn6fXx8&feature=c4-overview&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg

Sherwood park

Het was dit weekend afwisselend herfstweer. Was het zaterdag nog regenachtig en somber; zondag was het zonnig met een prachtig blauwe lucht, maar koud.

Na het judo, waar Aimée weer indruk maakte (quote van de sensei / leraar; ”als ze iemand vast heeft, dan komt die er niet meer onderuit”), wilden de kids niets liever dan eruit. Dus gingen we warm aangekleed op de stepjes naar het park hier in de buurt, Sherwood park. Terwijl de kinderen los gingen op de speeltoestellen, genoot ik van de nog steeds aanwezige herfstkleuren in dit prachtige park. Filmpjes!

http://www.youtube.com/watch?v=fZq62X6mRWs&feature=c4-overview&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg

http://www.youtube.com/watch?v=32YU9FyUN8Y&feature=c4-overview&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg

‘s Avonds ging voor het eerst na de zomer de sauna weer in gebruik. Het is een heerlijke afwisseling, na de luxe van het zwembad in de zomer. De kinderen zijn ook gek op de sauna. De lekkere familiedag werd grappig afgesloten, toen tijdens het boekje lezen op de bank, buiten een dikke wasbeer op bezoek kwam, om het vogelvoerdertje weer leeg te eten. We konden deze boef prima bekijken vanuit ons erkertje.

Bon Jovi

Zaterdagavond gingen Isabelle en ik naar een concert van oude rockers Bon Jovi. Het was het zeventiende concert van Bon Jovi zover in het Air Canada Center, een nieuw record. Ze hadden wel wat hulp nodig om de hal voor de zeventiende keer te vullen, want de kaarten werden aangeboden via Groupon (een kortingswebsite). Voor $36 hadden Isabelle en ik kaartjes voor prima zitplaatsen, die origineel voor $120 geprijst stonden.

Eerlijk gezegd waren we zonder de aanbieding niet naar het concert gegaan. We zijn geen grote fans van deze rockband en tijdens het concert bleek ook waarom. Ze hebben een paar lekkere hits, maar veel liedjes zijn van het kaliber ‘dertien in een dozijn’. Desondanks hadden we een prima avond; de show was vermakelijk genoeg.

Vanwege hun nieuwe record kreeg Bon Jovi als eerste rockband een eigen ‘banner’ (vaandel) in het Air Canada Center. De enige muziek-banner naast de banners van de ooit gewonnen Stanley-cups (de champions league van ijshockey). Ze moeten er toch eens een nieuwe banner bijwinnen, want de grote rij Stanley cup banners eindigt met 1967… daarna is het leeg. Wellicht komt daar dit jaar verandering in, want de Leafs zijn uitstekend gestart.

Maar goed, we hadden het over muziek, niet over ijshockey. Hier komen de klassiekers;

“You give love a bad name” http://www.youtube.com/watch?v=vqmQih8SLX0
“Wanted dead or alive” http://www.youtube.com/watch?v=KgZyadZLO7E
“Living on a prayer – intro” http://www.youtube.com/watch?v=-1zhh7nazdU
“Living on a prayer” http://www.youtube.com/watch?v=xQdDpcTnxoY

Little Lady

Aimée is pas vijf, maar soms lijkt ze al tien jaar ouder. Zoals bij het volgende. De oma’s hadden een jurk voor haar gekocht, maar deze was te klein. Helaas leek ze er een klein beetje bol in. Afgelopen zaterdag ging ze met Isabelle de jurk ruilen. Zelfverzekerd liep ze naar het personeel van de winkel toe en zei ze “I want to change this dress, because I look fat in it” (ik wil deze jurk ruilen, wat ik zie er dik in uit”. Even later toen ze een andere jurk aan het passen was, vroeg ze meteen aan Isabelle “Do I look fat in it”?”.

Dezelfde dag hadden Kevin en Aimée een discussie.

A; “I am a lady”

K; “No you are not”

A; “Yes I am – I am a lady”.

K; “You are not a lady, you are a girl”

A; “No I am a lady”.

K; “You are not a lady but a girl. Your are not a grown-up”.

A; “I am a lady”

K; “You are not, you are not a grown-up and you look fat”.

A; “You are hurting my feelings”.

Ik moest even ingrijpen; een meisje trootsten en zeggen tegen Kevin dat hij iets tactischer moet zijn.

Lady Aimée houdt meestal wel rekening met gevoelens van anderen. Na Halloween bood ze me snoep aan, een aanbod dat ik afsloeg omdat ze anders een te dikke papa zou krijgen. Aimée; “Maar ook al wordt je een dikke papa, je blijft toch altijd mijn papa”. Goed zo meisje.

Halloween

Ik was op tijd terug voor Halloween op donderdag. Erg belangrijk, want Halloween is een hoogtepunt in het jaar voor Canadese kinderen (wellicht zelfs hét hoogtepunt). En na drie jaar in Toronto ook voor de Lagerweij kids.

Gelukkig ging Halloween hier gewoon door zoals normaal, ondanks ook hier pogingen van de politiek correcte medemens om het kinderfeest af te schaffen. http://www.lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2013/10/halloween-en-zwarte-piet.html. O ja, voor iedereen die denkt dat politiek correct denkende gekkies ongevaarlijk zijn, lees het volgende verschrikkelijke verhaal over het goedkeuren van vrouwenbesnijdenis, onder het mom van “het is cultuur.” http://www.standard.co.uk/news/london/what-happened-when-antifgm-campaigner-asked-people-in-the-street-to-sign-a-petition-in-favour-of-mutilating-girls-8908877.html

Goed, genoeg discussie over politieke correctheid en mijn persoonlijke frustraties, laten we het over leuke dingen hebben. En Halloween is superleuk. Voor wie zich afvraagt waar Halloween vandaan komt, lees dan nog eens mijn blogje van vorig jaar http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2012/10/eerste-halloween-party.html

Donderdagochtend begon het feest voor de kinderen al door verkleed naar school te gaan. Aimée als piratenmeisje; Kevin als ridder. De klassenfotos kan je bekijken op http://www.fieldstonedayschool.org/UploadedFiles/halloween.pdf. Scroll naar beneden en je ziet als eerste Aimée’s oudste-kleuterklas met Aimee pontificaal op de voorgrond. Scrol verder langs grade 1 en grade 2 en je komt bij Kevin’s grade 3.  In tegenstelling tot zijn zus duikt Kevin juist een beetje weg; hij zit in het midden derde van links, met een ridderhelm op zijn hoofd.

’s Avonds was echter het echte hoogtepunt; trick or treat!
“Trick or treat
smell my feet,
give me something good to eat!”

Erika was met haar ouders naar ons huis gekomen. Er was echter een kleine teleurstelling; het regende. Ondanks dat gingen de kinderen een uur lang de Halloween aangeklede huizen langs, terwijl wij, de ouders, vanaf de straat de boel in de gaten hielden. En ook onze grote vriend de wasbeer kwam even kijken.

De buit was genoeg snoep voor een aantal jaar – zonder te overdrijven.

Beijing Acrobatiek

Een van de hoogtepunten in China was het bezoek aan de acrobatiekshow in het Chaoyang theater in Beijing. http://www.chaoyangtheatre.com/. Het programma is zoals je mag verwachten veel “traditionele” spectaculaire Chinese acrobatiek (klimmen, met z’n twaalven op een fiets, luchtacrobatiek, jongleren, etc), maar de verrasende finale is met motorfietsen! In een kleine bol gaan ze rondjes draaien. Op het moment dat ik het volgende filmpje startte reden er al drie motorfietsen in de bol en komt er een vierde bij. https://www.youtube.com/watch?v=SSYpaSXtXS0. In totaal reden er op het einde 8 coureurs in de kleine bol, ongeloofelijk. De act gaf wel wat uitlaatgassen in de zaal; maar he, in Beijing moet je niet op een beetje luchtverontreiniging kijken!