Donderdag moest Isabelle werken en ondersteunden de kinderen en ik haar met de werkzaamheden... Een van haar zakenpartners is namelijk Marley Coffee in Jamaica. En jawel, dat is DE Marley. Die van Bob. Niet Bob zelf, want die is helaas al een tijdje niet meer op deze wereld. De eigenaren zijn nog wel personen uit de Marley familie, waaronder zijn zoon. Die hebben slimme marketing- en koffiespecialisten in dienst genomen. En deze mensen hadden ons uitgenodigd om met hen een dagje op pad te gaan.
Om 10 uur werden we van ons hotel opgehaald en werden we naar het kleine vliegveldje hier in de buurt gebracht, met de grappige naam Ian Flemming airport. Jawel weer een bekend persoon; de schrijver van James Bond heeft hier gedurende de tweede wereld oorlog een tijdje gewoond om notabene op Duitse U-boten te jagen. Volgens mij waren er tijdens de tweede wereldoorlog wel vervelendere plekken op de wereld om als soldaat uitgezonden te worden... en volgens mij zijn de Duitsers hier zelfs niet in de buurt geweest. Ian werd verliefd op Jamaica en gebruikte enkele plekken als settings voor zijn eerste James Bond boeken - met name de mooie tropische strandjes. Maar goed, we dwalen af, want we hadden het niet over James Bond maar over Marley en koffie.
Op het vliegveldje stond een kleine Cessna klaar om naar de andere kant van het eiland te gaan - de hoofdstad Kingston. Een vlucht van 20 minuten waarmee ons een rit van twee tot drie uur bespaard werd. Op zich natuurlijk al een geweldige attractie - want uit het kleine hoogdekkertje hadden we een geweldig uitzicht over het eiland.
We landden op een klein vliegveldje bij de hoofdstad, net naast de koffiefabriek. Hier wordt de koffie niet gebrand, maar de bonen worden hier gedroogd en gesorteerd. We kregen een rondleiding, die ook door onze opvallend breed geinteresseerde kids interessant werd gevonden. Het sorteren gebeurt hier gewoon met de hand in een grote hal met allemaal dames. En tot hilariteit onder deze dames gingen onze kids maar al te graag even helpen met sorteren.
De volgende stap van de tour was het kantoortje van Marley koffie, nota bene aan de achterzijde van het Bob Marley museum. We leerden zo ook nog wat over Bob en z'n geloof (rastafari, een christelijke variant die Afrika als beloofde land ziet en de laatste keizer van Ethiopie als tweede jezus). En zagen we een stukje van zijn verzameling gouden en platina platen.
We gingen weer verder op pad en klommen via smalle en kronkelende weggetjes de stad uit en de bergen in. Op de top van "Strawberry Hill" stopten we voor lunch in het prachtige hotel met een geweldig uitzicht over Kingston. Ook dit hotel heeft weer een beroemdheid-link; eigenaar is namelijk Chris Blackwell. Begonnen als platenbaas van Bob Marley, maar later onder zijn maatschappij Island Records ook verantwoordelijk voor de doorbraken van U2, Melissa Etheridge, Grace Jones, Roxy Music en The Cranberries. Dus; ook dit hotel hangt vol met gouden en platina platen.
We reden verder al slingerend de bergen in en kwamen tenslotte op de prachtige historische koffieplantage Clifton Hill uit. Midden in de bergen met uiteraard een geweldig uitzicht over het woeste binnenland. Het oude plantagehuis is omringt met prachtige Engelse tuinen. En daaromheen staan de koffie-struiken. En even later stond er nog een extra koffie-struik, want Isabelle mocht als gast een nieuw koffieplantje planten in de koffie hall-of-fame. Het plantje zal een bordje met haar naam krijgen, net zoals andere plantjes op deze prime-spot, geplant door andere bezoekers. We zagen verder nog hoe de vers geplukte vruchtjes werden gewassen en van hun schil werden ontdaan. Wederom met onze super geintereseerde en hele lieve kids.
Daarna was het een lange rit terug naar ons hotel. Helaas geen kort vluchtje, want de overheid legt hier alle kleine luchtvaart lam na zonsondergang, om illegale drugstransporten tegen te gaan... We kwamen daarom pas tegen tienen vermoeid maar voldaan aan. De vrijdag werd daarna weer een strand-, zwembad-, kidsclub-, bijkom-dag.
