Knock Knock Jokes for kids

Bijna een jaar geleden kocht Isabelle als kadootje voor Kevin een boekje met ‘fantastische en correcte’ mopjes voor kinderen. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2013/03/awesome-good-clean-jokes-for-kids.html

Kevin was er bijzonder blij mee. Vooral de behoorlijk flauwe “knock-knock” (klop klop) grapjes vind hij helemaal geweldig. Onlangs zag hij dat er een vervolgboekje bestond met alleen maar “knock-knock” moppen. Onder de orginele naam “Knock Knock Jokes for kids”. Voor een paar dollar werd deze aangeschaft en wederom maakten we Kevin er heel blij mee. Wij lachen zelf meer omdat Kevin zo leuk lacht, dan om de moppen zelf. Hierbij een voorbeeld, oordeel zelf. Kom je ook niet meer bij van het lachen?

Knock knock

who’s there?
Justin
Justin who?
Justin time for dinner

Komiek Rob Ford

Jawel, onze vriend Rob was al een tijdje niet op een bijzondere manier in het nieuws geweest. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2013/11/burgermeester.html. Vorige week haalde hij echter weer de voorpagina’s dankzij een nieuw filmpje. Hierbij is hij dronken te zien in een McDonalds, waarbij hij een Jamaicaans accent probeert na te doen. http://gawker.com/heres-rob-ford-drunkenly-jabbering-in-a-jamaican-accen-1505967328. Wat moet je ervan zeggen. Is het komisch? Of zorgwekkend dat dit de belangrijkste man van miljoenenstad Toronto moet zijn. U mag het zeggen.

Derde skiweekend

Omdat Renee vrijdag vrij had, haalde ik bij aankomst in Toronto de kinderen op van school. We gingen meteen even langs een winkel om mijn Iphone te laten repareren. We huppelden door de kou en lachten om de ijskoude wind. Ik mag gelukkig zijn met twee zulke opgewekte en leuke kids.

Zaterdagochtend werden we verrast met verse sneeuw en relatief milde temepraturen (-3c; gevoelstemperatuur -10c). Wederom perfect skiweer! Isabelle en ik gingen weer vrij skien; de kids in hun klasjes. Kevin doet het erg goed en krijgt er meer en meer plezier in. Ik kon op gegeven moment eerst Isabelle en later Kevin’s klasje filmen uit de skilift. https://www.youtube.com/watch?v=iOYhbB0Gkbs

Aimee gaat letterlijk met vallen en opstaan, maar dit keer kreeg ze een enorme motivatieboost. Want haar juf nam haar voor het eerst mee naar de grote heuvel. Ik kan me ook wel voorstellen dat je op een gegeven moment je interesse verliest, als je de hele tijd op een “baby”-heuveltje blijft oefenen. De echte piste heeft ook als voordeel dat je in één  van de twee skiliftjes omhoog gaat, wat voor een vijfjarig meisje een spannende attractie op zich is. Dus zat er op een gegeven moment een heel trots meisje naast me in de skilift https://www.youtube.com/watch?v=lPO_X5c2up4.

Na twee uur skien en lekker buiten actief zijn, waren we alle vier blij om in het chalet voor de kachel op te warmen, lekker met een kop warme chocolademelk. De temperaturen mogen dan wel relatief mild zijn en we waren bijzonder warm aangekleed, twee uur buiten bij een gevoelstemperatuur van -10c ga je op een gegeven moment toch voelen.

Thuis maakten we het dan ook extra warm en gezellig. De open haard ging aan, de kinderen gingen vroeg in bad, en na het eten hadden we onze tweede pyama party met de film Home Alone. Grappig; de kinderen schaterden allebij van het lachen, toen op het einde van de film de “boeven” in alle vallen trapten van hoofdpersoon Kevin.

Rennen in Miami

Het weer blijft boeien in Toronto, omdat het voor ons inmiddels de zwaarste winter is van de afgelopen vier jaar. Na het relatief milde weekend vorige week (temperaturen nog steeds flink onder nul) ging het maandag weer omlaag naar zo’n 20 graden onder nul (gevoelstemperatuur -30c). Auw. En dat bleef het tot zaterdag. Grappig dat het elk weekend wat milder is dan door de week.

Kort geleden had ik het erover dat Toronto een vieze stad is als het dooit. Eigenlijk is het nu ook bij de lage temperaturen niet fraai; naast de wegen liggen grote hopen van gemengd ijs, sneeuw, zand en modder. De wegen zijn wit gebleekt van al het zout (maar blijven wel goed berijdbaar). En de auto’s zelf zijn nog wel het smerigst. Een busritje is ook niet aan te raden, want de ramen van de meeste bussen zijn zo vies dat je er niet doorheen kan kijken.

Het koude weer heeft nog een persoonlijk nadeel; ik kan niet rennen. Ik houd een ondergrens van ongeveer -10c gevoelstemperatuur aan. Ik wil nog wel een paar graadjes smokkelen, maar -20c/-30c is uit den boze. Dat heeft echter weer een voordeel; in plaats van naar het werk lopen en terug rennen, breng ik dan de kinderen wat vaker naar school, omdat het toch voor mij een kleine moeite is. Ik vind het leuk om te zien hoe de kinderen zelfbewust hun klasjes in lopen en plaats nemen. Met trotste vadergevoelens rijd ik vervolgens door naar mijn kantoor.

Donderdag had ik echter de kans om te rennen; ik moest een dagje naar Miami. Miami is de cruise-hoofdstad van de wereld, met de nodige leveranciers en scheepseigenaren. En het is er bijna altijd zonnig; de lokale bewoners klaagden over de ‘kou’ van +16C, maar voor mij was dit een perfect rentemperatuurtje. Ik nam een route over de bruggen van Downtown naar Miami Beach met prachtig uitzicht over de baai. Echter één minpuntje; een paar honderd meter voor mijn hotel, bijna terug, struikelde ik over een paar kapotte stoeptegels, met een open knie en een kapotte Iphone (glas gebroken) tot gevolg. Alsnog auw dus.

Leaf Cutter Ants

Zoals eerder beschreven, houdt Kevin komende week zijn spreekbeurt over de leaf cutter ants uit Costa Rica. Hij heeft de tekst uitgewerkt op de Ipad, dus hierbij de volledige tekst van zijn betoog.


PURPOSE. TO persuade:
I think that leafcutter ants are the most AWESOME tiny creatures in the jungle.

TOPICS:

Great foods
Environment protector
Ants from the colony
Ants in battle
Choo choo train

Intro:

The reason I want to do my speech about leafcutter ants was because I saw them in Costa-Rica! They looked AWESOME! So, I decided to do my speech about LEAFCUTTER ANTS!

Great foods:

You might think LEAFCUTTER ants eat the leaves that they store. Actually, they eat the fungus off the leaves that grows on the leaves after a while. The ants have some kind of special bacteria on their body that rubs off their body onto the leaves and it helps the fungus grow. The ants take care of their fungus by feeding it fresh plant pieces, and keeping pests and moulds away.

Environment protector?

Are leafcutter ants good for the environment? NO! They destroy the leaves. They can destroy a huge leaf in 30 minutes! Wow! Leafcutter ants can be a serious problem in another way, because they damage roads and farmland while they make their underground nests. They can do something very impressive, they can destroy a TREE in 24 hours!

Ants from the colony:

There are 47 different types of Leafcutter ants in the world. Did you know that in the colony there are EIGHT MILLION individuals! EIGHT MILLION individuals, that's a lot! In each colony there are 3 types of ants: worker, solder and the queen. Did you know there are ants called minims? They are the smallest ants in the colony. They care for the fungus gardens. Minors are a bit larger, and form the first line of defence, they attack any enemies that threaten the ant that are looking for food. Then there are the mediate, they cut leaves and bring the pieces back to the colony. The majors are the largest ants and are the soldiers, they defend the nest from intruders.

Ants in battle:

Do soldiers attack the enemy's body? No! They go for the head! They try to snip each other's head off! The winner is the one with the other's head! The winner walks around with the others head!

The queen is massive compared to the other ants. She lays eggs and during her life time she may create over 150 million ants.

Choo choo train:

Leafcutter ants work in a line. It's like a choo choo train! But, if you draw a line through a leafcutter ant line, the ant behind your finger will lose its way because it follows the ant in front with its smell (it is blind). The length of the ant's "choo choo train" can be MORE than FIFTY METERS! The really cool thing about the ants is that they can carry something that is 50 times their weight! That's the same as an adult man carrying TWO CARS!

END:

I do hope listening to my speech about leafcutter ants made leafcutter ants sound as AWESOME to you as to me!

E-commerce

E-commerce, het verkopen en promoten van je producten online, is een facinerend vakgebied wat de komende jaren zich nog hard zal ontwikkelen. Bijna elke dag leer ik van mensen om me heen die nog veel meer weten over dit interessante vakgebied.

Interessante verrassing deze week; één van mijn favoriete artiesten, Moby, bleek de meest gedownloade artiest te zijn van afgelopen jaar. Hoe kan dat nu? Nou, heel simpel; Moby bood zijn nieuwe album gratis en helemaal legaal te downloaden aan. Stom? Dat denk ik niet; hij zet zich daarmee opnieuw op de kaart. En als hij wil, verdient hij dit drie keer terug met andere muziek, merchandise en concerten. Over concerten gesproken; ook een favoriet uit mijn tienerjaren, Iron Maiden, timmert weer aan de weg en was één van de meest verdienende artiesten afgelopen jaar. Hun trucje; ze analseerden waar het meeste van hun muziek illegaal werd gedownload. En in plaats van een legertje advocaten er opaf te sturen, gingen ze er zelf heen. Om ter plaatse volledig uitverkochte concerten te geven. Wat Iron Mainden en Moby gemeen hebben is dat ze prima begrijpen hoe ze de “nieuwe” internetwereld kunnen gebruiken om geld te verdienen. En begrijpen dat de oude “wereld” van Cd’s verkopen op een dood spoor zit.

Het is niet anders in de reiswereld. Sommigen beweren dat de ondergang van Oad Reizen in Nederland is veroorzaakt omdat ze pas sinds kort op internet inzetten. Dat kan een reden zijn; internet ligt raar genoeg nog steeds buitengewoon gevoelig in de reiswereld. Met name veel reisbureaus, agenten en tussenpersonen gruwelen indien een reisorganisatie via internet (direct) gaat verkopen. Je kan je kop in het zand steken (en veel partijen in de reiswereld doen dit nog steeds), maar heel veel klanten willen zich online orienteren op reizen. Dus het is van levensbelang om ook online een goede aanwezigheid te hebben. Betekent dit het einde van veel tussenpersonen? Voor sommigen niet; voor diegenen die veel kennis en een goede persoonlijke band met hun klanten hebben en die hen goed kunnen adviseren, zal er altijd ruimte zijn. Maar voor tussenpersonen en agenten die hun klanten alleen producten aansmeren waarop ze zelf de hoogste commissie ontvangen, zal het vroeg of laat over zijn. Want producten met hoge commissies zijn meestal inferieure producten. Kijk maar naar de gehaatte woekerpolissen.

Daarom zetten wij bij Quark Expeditions ook in op een “duale” distributiestrategie; we werken samen met een kleine selecte groep tussenpersonen, die duidelijk toegevoegde waarde leveren aan hun klanten. En we zetten ook zwaar in op online. Ik ben daarom bijzonder trots op onze nieuwe website; neem een kijkje op http://www.quarkexpeditions.com. Neem ook eens kijkje vanaf een mobiele telefoon of een tablet; deze website is ook uitstekend mobiel te bekijken. En nu komt het mooiste; maak op de computer in je internet browser het browser scherm kleiner. Speel met het formaat van het browser scherm, en je ziet onze website automatisch meeveranderen. Dit heet een responsive design; nu nog vrij uniek in de reiswereld, maar geloof me; binnen twee jaar standaard voor elke website. Want al heel snel, misschien binnen een jaar, verwacht ik dat de Quark website meer vanaf telefoons en tablets wordt bekeken, dan vanaf computers. De website zal nog verder uitgebouwd worden met heel veel video. Neem ook eens een kijkje op ons Youtube-kanaal https://www.youtube.com/channel/UC-QzUYWG4hVFZ4QXWkRYFjA

Pyama-party

Bij thuiskomst van het skieen deden we zaterdgavond de open haard aan, gingen Isabelle en ik koken en gingen de kinderen alvast in bad. Ik had ze namelijk na het avondeten een film-pyama-party beloofd. Samen keken we gezellig op de bank Night in the museum part II, nadat ze deel I al eens met veel succes op school hadden gezien. Ze mochten ook een beetje opblijven tot kwart voor negen. Tja kleine kids worden groot.

Over groeiende kids gesproken. Wij kunnen Aimee's garderobe elke paar maanden vervangen. Zij schiet omhoog op dit moment. Toen ik plagend bij haar klaagde dat ik mijn kleine meisje miste, zij ze tegen mij "wacht maar papa, als ik groter ben geef ik je weer een kleine meisje en dan ben jij opa". Wijsneus. Laten we daar nog maar even mee wachten.

Zondag reden we weer naar judo door de boomrijke buurten van de stad. Het is ongeloofelijk dat ruim een maand na de beruchte ijsstorm het nog zo'n zooitje is, met omgevallen bomen en afgebroken takken. Het zal ook nog wel even duren voordat het opgeruimd is. Ik denk dat je uit elke straat wel een vrachtwagen aan takken en bomen kunt halen.

Tweede skiweekend

Na de dooi eerder deze week, doken de temperaturen in de tweede helft van de week weer onder de nul. Als bonus kregen we nog een paar centimeter verse sneeuw. Toen zaterdag ook nog eens het zonnetje scheen, hadden we opeens het perfecte skiweer. Totaal tegengesteld met vorige week, toen de omstandigheden miserabel waren.

Het was dus heerlijk skien voor het hele gezin. Kevin gaat erg goed in zijn klas en kan nu gewoon prima skien. Hij heeft er ook heel veel lol in. Wellicht is het voor hem tijd om gewoon vrij te skien na deze lessen. Hij vindt het heerlijk om met mij nog enkele afdalingen te doen na zijn les. Isabelle kijkt juist uit naar vervolglessen; hopelijk krijgt ze deze volgende maand. Aimee gaat letterlijk met vallen en opstaan, net zoals haar lol met deze sport.

Ik maakte een filmpje van Isabelle. https://www.youtube.com/watch?v=EtdKV7Z4c9s&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&feature=c4-overview. Daarna wilde ik filmpjes van de kinderen maken, maar de batterijen van mijn iphone lieten me in de steek bij de toch wel lage temperaturen. Toen ik later in de warme auto zat, was alles weer normaal. Wij warmden dan ook eerst op met een kop warme chocolademelk in het chalet, voordat we naar huis reden.

Frans en spreekbeurten

De kinderen zijn na terugkomst in Canada er weer stevig tegenaan gegaan op school; de foutloze testjes en complimenten van de juffen stromen binnen. Zo loopt Aimee met lezen al ruim een jaar vooruit. En is ze ook aan het rekenen geslagen.

Kevin doet zelfs zijn Franse testjes foutloos. Nu oefent hij deze ook goed met zijn moeder in de auto. En Aimee doet vrolijk mee, want ze heeft Frans gekozen als naschoolse activiteit, in aansluiting op haar eigen Franse lesjes. Tja, ik hoor er niet helemaal bij, bij dit Frans groepje…

Maar ik kan Kevin weer helpen met zijn speech. Elke jaar moeten ze een spreekbeurt geven. In eerdere jaren ging dit over computetspelletjes http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2012/01/lunchen-met-de-juf.html en http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2013/01/uitspraken.html. Dit jaar gaat het echter over de leaf cutter ants, de mieren die hem zo fascineerden in Costa Rica. http://www.lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2013/08/naar-arenal.html. Vooal de gruwelijke details over mieren die elkaar de kop afhakken worden aangehaald… kijk maar uit voor de tere zieltjes in de klas.

Allemaal uit

Donderdagavond gingen we allemaal uit. Isabelle en ik gingen eerst voor een massage van een uurtje, lekker relaxed. Daarna gingen we helemaal onstpannen heerlijk top-indiaas eten bij ons favoriete Indiaase restaurant aller tijden; Amaya Room http://www.amayarestaurant.com. Dit restaurant ontdekten we toen we nog op ons vorige adres woonden. Het was ver weg, maar de moeite waard. Tegenwoordig zitten we op slechts een paar minuten rijden, want het ligt aan Bayview net ten zuiden van Eglinton. Inmiddels hebben ze ook al twee keer catering voor ons mogen verzorgen, dus we werden persoonlijk ontvangen. Waarna we weer een geweldige maaltijd voorgeschoten kregen… mmmm, ze stelden ons wederom niet teleur!

De kinderen werden door Renee mee uit genomen. En voor hen is een geslaagd uitje; naar de McDonalds op Eglinton/Bayview, waar ze een grote speeltuin in de McD. hebben. Op slechts enkele meters dus van onze heerlijke curries en lamb lollypops genoten de kinderen van de speeltoestellen, hamburgers en patat. Tja, ieder z’n ding. ;)

Brandhout bestellen

Vorig jaar kocht elke week een zak brandhout voor de openhaard bij de supermarkt. Zo’n zakje brand je er echter in twee avondjes door. Dus laadde ik afgelopen zomer op het platteland een keer de SUV vol met goedkoop hout. Ik ben echter een fanatiek stokertje; het is gezellig en lekker warm, dus mijn stapel hout was al weer op. Ik besloot om een grote bestelling te plaatsen en een vracht hout thuis te laten afleveren. Daarbij leerde ik na ruim 3,5 jaar weer iets nieuws, wat blijkbaar typisch Noord-Amerikaans is. Brandhout bestel je in eenheden van cords en face cords. http://en.wikipedia.org/wiki/Cord_(unit). Wow, dat is verwarrend. En de overheid heeft zelfs een uitleg en handleiding geschreven http://www.ic.gc.ca/eic/site/mc-mc.nsf/eng/lm03963.html. Ik besloot een half “face” te bestellen, die woensdagavond voor de deur werd gegooid en ons door de koude wintermaanden moet helpen. We kunnen weer stoken.

Parkeerboete aanvechten

Afgelopen september had ik een keer een parkeerboete gehad, $60. Volgens mij onterecht, het parkeerverbod stond niet duidelijk aangegeven. Ik kon uiteindelijk één parkeerverbodbordje vinden, verborgen achter een paar dichte takken van een boom. Ik nam met mijn telefoon meteen enkele foto’s van de onduidelijke situatie en besloot de boete aan te vechten. De moeite en tijd nauwelijks waard, maar “De Eer” stond op het spel!

Afgelopen maandag moest ik dan ook “voorkomen”. Omdat er geen normale beroepsprocedure is, komt iedereen meteen voor de rechter. Gevolg; een compleet overbezette rechtbank en overbelast justitiesysteem. Het eerste wat de aanklager daarom aanbood aan iedereen in de zaal, is het verlagen van de boetes met 2/3 indien je “schuldig” zou verklaren. Dus; als je maar braaf zegt dat je schuldig bent, wordt je boete verlaagd, ongeacht je argumentatie of bewijsvoering. $60 wordt $20 en de meest voorkomende boete van $30 wordt $10. Zeg maar, drie halen één betalen! Als je de tijd kan missen, is dat dus een prima strategie, of je schuldig bent of niet.

Maar goed, mijn eer stond op het spel. Dus ik hield koppig vol bij de aanklager onschuldig te zijn. Het gesprek ging op een rare manier verder. Hij vroeg me niet naar mijn bewijslast of argumentatie, maar probeerde me onder druk te zetten. Begreep ik wel dat de agent die de boete had uitgeschreven in de zaal aanwezig was en bereid was tegen me te getuigen? Dacht ik dat de rechter ooit zou twijfelen aan een Canadese wetshandhaver? En hij zou in plaats van $60 boete $80 eisen. Dus het is absoluut in mijn voordeel om schuld te bekennen en de $20 te accepteren. Sorry Meneer de Aanklagert, maar dit is een koppige Nederlander. Onschuldig. Punt. Toen kwam er eindelijk twijfel in zijn ogen. Waarom denk ik dan wel onschuldig te zijn? Toen kreeg ik eindelijk de kans om mijn foto’s te overleggen. Die probeerde hij vervolgens onderuit te halen; want wanneer waren deze wel niet genomen? Mijn antwoord; twee minuten nadat de boete was uitgeschreven; je ziet de agent op één foto zelfs de boete nog uitschrijven. En jawel, het waren bijzonder overtuigende fotos; geen verkeerverbod te zien. Mijneer de officier koos eieren voor zijn geld en liet de zaak vallen. En ik voorkwam dat $60 in de zakken van Rob Ford, ahum de gemeente Toronto, belandde. Dit moest nog wel even voor de rechter bevestigd worden, want jawel het is een officiele rechtszaak en die moest correct afgewikkeld worden. Ik moest mijn naam zeggen en kon vervolgens met de woorden “Thank you Your Honor” (Edelachtbare) weglopen.  Triomfantelijk liep ik naar buiten. I fought the law… and I won”.

Film, Ski en Martial Arts weekend

Naast een skiweekend was dit ook een relaxed filmweekendje. Vrijdagavond keken Isabelle en ik the Lone Ranger. http://movies.disney.com/the-lone-ranger. Een Western uit de Disney-stal met Johny Depp, die na de Pirates of The Carribean weer een geweldig typetje neerzet. Uiteraard was het een onzin-verhaal, maar de film zat uitstekend in elkaar en was bijzonder vermakelijk. Met name het compleet over-de-top actie-einde met een gevecht op twee treinen die naast elkaar rijden, was hilarisch.

Zaterdag was dus onze skidag in redelijk miserabele omstandigheden. Ook liet ik nog winterbandjes onder ons kleine autootje zetten. In eerste instantie dacht ik dat het niet nodig zou zijn, want we rijden er weinig kilometers mee en in de winter uitsluitend in de stad. Maar een weekje sneeuw en ijzel verandert toch je mening.

's Avonds keken we weer een film, namelijk Oblivion; een aardige science fiction film met Tom Cruise.  http://www.oblivionmovie.com/splashpage/index.php

Zondagochtend was er zoals gewoonlijk judo. Waar aan het einde van de les de leraar het regelmatige praatje hield, dat wat je in de les leert, je niet zo maar mag toepassen indien er kinderen vervelend tegen je doen. Waarop wijsneus Aimée hardop meeknikte en riep “Yes, because you should go to your teacher if someone is bothering you. That is responsibility.”. Zo grappig om een vijf (sorry Aimée, ik bedoel uiteraard vijfenhalf) jarige meisje over “responsibility”(verantwoordelijkheid) te horen praten. Dat is het Fieldstone-effect…

Zondagmiddag hadden Kevin en Aimée een karate-kinderfeestje, dus konden de Martial Arts moves nog een keer getest worden. Het feestje werd daarna thuis nog eens nagespeeld, met veel luide kiya’s.

Skiseizoen

Zaterdag begon ons jaarlijkse skiseizoen in Toronto. Het weer was helaas slecht; na al het winterweer van de laatste vijf weken, was het zaterdag maar liefst 7 graden boven nul. Om het nog erger te maken; het regende. En om dat nog te overtreffen; de skilessen voor Isabelle en mijzelf werden op het laatste moment geannuleerd vanwege een gebrek aan leraren. Dat is vooral vervelend voor Isabelle, want die wilde deze winter nu eindelijk eens intensief optrainen naar het volgende niveau, nadat we vorig jaar ook geen lessen voor haar konden krijgen.

Twee jaar geleden heeft onze grote vriend Rob Ford http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2013/11/burgermeester.html de salarissen van de skileleraren op de twee gemeente-skiparken verlaagd. Want; het was toch geen echt werk, maar plezier. En sindsdien hebben ze een zwaar tekort aan leraren...

Toronto in de dooi is geen mooi gezicht. Het is nat. Overal zijn grote modderige plassen, want veel afvoerputjes zijn nog door ijs geblokkeerd. De modder en viezigheid komt van het zoud en zand dat gestrooid is. En tijdens de dooi komt ook veel troep (afval) onder het ijs vandaan. Het is het enige moment van het jaar, dat er troep op straat van deze verder schone stad ligt.

Maar goed; in de regen en mist gingen we dus naar het skipark Earl Bales. https://www1.toronto.ca/wps/portal/contentonly?vgnextoid=17dadada600f0410VgnVCM10000071d60f89RCRD. Kevin begon om twee uur met zijn lessen. Aimee had pas om kwart voor drie les. Isabelle en ik kochten een liftpas voor twee uur en gingen met Aimee de kleine piste op. Ik moet zeggen; het ging meteen prima met Aimee. Nadat haar lessen waren begonnen, gingen Isabelle en ik naar de grote helling om te oefenen. Dit was geen sneeuwhelling; door de ijzel en dooi was dit in een ijshelling geworden. Meer een schaatshal dan een een skihelling. Bijzonder lastig om mee te beginnen, maar ook wel weer leuk; supersnel. En doordat er verder geen andere gekken in deze slechte omstandigheden gingen skieen, kon je beneden meteen weer het liftje in. Gevolg was dat we erg intensief konden skieen. Aanvankelijk voorzichting, zoals Kevin en Isabelle laten zien in het volgende filmpje. https://www.youtube.com/watch?v=NmSnvYucrcI. Maar later ook sneller. In het volgende filmpje zien we ook Kevin's leraar voorbijkomen. https://www.youtube.com/watch?v=uVtaMF7CxQ8. En in het derde filmpje zie je Kevin alleen de helling afkomen https://www.youtube.com/watch?v=zGzCS_awyBQ; hij was om vier uur klaar met lessen, en koos ervoor om met ons nog enkele afdalingen te doen, een goed teken, want dat toont aan dat hij er plezier in heeft. Toen we even later weer teruggingen naar Aimee's kleine helling, ging hij zelfs daar skieen. In het laatste filmpje zie je het klein paars-roze bolletje Aimee naar beneden komen, beetje moe en ongecontroleerd. https://www.youtube.com/watch?v=WavwqBHgRgc. Eigenlijk was dit een van haar matiger pogingen, maar het is toch een leuk filmpje.

Even tegen vijven zaten we in de skichalet, enigszins doorweekt, aan onze welverdiende warme chocolademelk. De kinderen met rood-roze wangetjes en een smile op hun gezicht. Achteraf hadden we ondanks de omstandigheden toch een heerlijke dag gehad. En trouwens; Isabelle en ik konden onze cursus omboeken naar februari, dus ook daar is er hoop. Hopelijk vind Rob voor die tijd nog genoeg skileraren.

Prijs voor Kevin

Donderdagavond verraste een trotse Kevin ons bij thuiskomst volledig met een prijs. Hij had namelijk via zijn school meegedaan aan een poster-wedstrijd voor Remembrance Day (zeg maar de dodenherdenking hier in Canada http://en.wikipedia.org/wiki/Remembrance_Day). Nogmaals; wij waren volledig verrast, want wij wisten niets van de wedstrijd af en hebben zelfs nooit de poster gezien die hij heeft ontworpen. De prijs, de derde plaats in de categorie ‘kleur’, is uitgerijkt door The Royal Canadian Legion http://en.wikipedia.org/wiki/Royal_Canadian_Legion, zeg maar de veteranen-organisatie. Hij verdiende zelfs nog $15 ermee. Het bewijst maar weer dat ons mannetje, naast het feit dat hij numeriek erg sterk is, ook bijzonder creatief is. Maar nu zijn wij trotse ouders nog steeds erg benieuwd naar de poster…

Waar is dat zout?

Ja we blijven schrijven over het weer. Want de extremen gaan maar door. In de nacht van zondag op maandag kregen we weer hevige ijzel. Isabelle en ik stonden maandagochtend bijna een kwartier te bikken om één auto schoon te krijgen. Vervolgens ging het dooien, maar in de namiddag viel de bodem onder de temperatuur volledig weg. Dinsdagochtend konden we vervolgens genieten van een gevoelstemperatuur van -39C (werkelijke temperatuur -26C); héééééérlijk verfrissend. Waarschuwing; alle blootgestelde lichaamsdelen bevriezen binnen vijf minuten. Dan toch maar een paar dagen niet rennen.

Met zoveel troep verbruik je het nodige zout. Toen ik dinsdagavond op zoutjacht ging bleek dat echter overal volledig uitverkocht te zijn. Als je op dit moment een berg zout bezit in Toronto, kan je goed verdienen. Volgens Renee kan je ook kattebak-korrels gebruiken; laten we het eens uitproberen.

Helaas lijkt het zaterdag, het begin van ons skiseizoen, weer plus 7 graden te worden. Je kan er geen pijl op trekken, wat weer betreft.

Rennen in de sneeuw

Zoals in het vorige stuk geschreven, ben ik al helemaal “aangetast” door mijn Canadeese omgeving; ook tijdens een flinke sneeuwbui kan je prima buiten rennen. Als je hier vanwege winterweer binnenblijft, dan kan je enkele maanden vergeten buiten te sporten. Nu vind ik rennen heerlijk, maar haat ik het lopen op een saaie loopband binnen. Rennen doe ik het liefst lekker in de natuur, koud of niet. En eerlijk gezegd; rennen kan je prima in de sneeuw. Wel moet je je wat warmer aankleden en speciaal voor het rennen in de sneeuw heb ik waterdichte renschoenen gekocht. Je gaat verder wat langzamer, dus recordtijden kan je vergeten. Maar recordtijden kan je ook in hartje zomer vergeten, vanwege de hoge temperaturen. Dus; geen excuses, rennen door een sneeuwstorm is heerlijk!

Extreem winterweer

Ik heb het eerder gezegd; onze eerste winter in Toronto was lang, koud en met veel sneeuw. De tweede winter was bijzonder mild en kort. De winter van vorig jaar was wat langer, maar niet extreem. Dit jaar is echter weer helemaal anders; in December hadden we al wat lage temperaturen en veel sneeuw en dat gaat nu in januari vrolijk door.

De ijsstorm die hier de dag na ons vertrek naar Nederland heeft huisgehouden, heeft enorm veel schade aangebracht aan de bomen in de stad. Een combinatie van zware ijzel en sterke wind zorgde ervoor dat takken, bomen en electriciteitsleidingen als luciferhoudjes afbraken. http://news.nationalpost.com/2013/12/22/toronto-ice-storm-2013-photos-from-the-gtas-winter-nightmare/

Toen we vrijdag van het vliegveld naar huis reden, konden we de schade onderweg al opnemen. Thuis bleek het huis gelukkig onaangetast, alleen twee bomen in onze voortuin hebben het zwaar te verduren gehad. Volgens de buren is de straat drie dagen zonder stroom geweest, dus onze enige schade is de inhoud van onze vriezer die geleegd moest worden.

We kwamen aan met een gevoelstemperatuur van bijna -30C. Gedurende het weekend werd het wat milder, net onder het vriespunt, maar wel weer met sneeuw. Prima weer dus om lekker binnen te blijven, bij de gezellig brandende open haard. Zondag gingen we er even op uit voor judo, waar Aimée weer de zesjarige jongetjes in haar groep alle kanten van de mat liet zien, wat haar het koosnaampje “little monster” opleverde van de leraar.

Ik ging zondagmiddag in de sneeuw rennen door mijn favoriete park hier, het Blythwood ravijn, waar ik nogmaals de enorme schade aan bomen kon waarnemen. Indrukwekkend; respect voor Moeder Natuur!

Radio-interview De Nieuws BV

Zoals eerder geschreven stond afgelopen vrijdag niet alleen ik, maar ook Isabelle en Kevin de Vara te woord op Schiphol. Het interview kan op video worden beluisterd en bekeken op;

http://www.denieuwsbv.nl/media/306717

Gelukkig ben ik volgens De Nieuws BV geen watje! ;)

Fijne feestdagen videos

We hadden onze “JibJab” feestdagen videos per mail en facebook rondgestuurd, maar voor de goede orde volgen hierbij de linkjes

http://www.jibjab.com/view/kSw1PNA0SPCcce1jrIliDQ

http://www.jibjab.com/view/AZ4k7XxzQ2iP7QvaCem2Zw

Nogmaals een gelukkig nieuwjaar!

Tweede weekje Nederland

Zaterdag begon het tweede weekje Nederland in KidzCity in Utrecht, weer samen met Kevin en Aimee’s nichtjes Roos en Sanne, en uiteraard met Gerben en Helen. http://www.kidzcity.nl. ’s Avonds werd er gezellig gegeten bij een berencafe, de Bickelbeer http://www.beren.nl/locatie/14/restaurant-eetcafe-Houten. Daarna moesten de kids afscheid van elkaar nemen, dat bijzonder zwaar was. Met twee huilende kinderen op de achterbank reden we naar Oma’s huis.

Zondag brachten we een bezoekje aan zus Karin en familie in Ermelo. Eindelijk knapte het weer op (man o man, wat een natte eerste week!). Prima weer voor een uitgebreide boswandeling met gratis frisse neus. We liepen met kinderen en oma zo’n zes kilometer, goed gedaan!

Maandag was weer een rustige dag met weinig op de planning, behalve dan het bestelde vuurwerk ophalen!

Dinsdag, Oud & Nieuw, brachten we door in Veenendaal bij zus Marijke & familie. Hier werd met de konijnen geknuffeld, spelletjes gespeeld en tenslotte vuurwerk afgestoken. Onze kinderen genoten van alle aandacht; het zijn echte familiemensjes, hoe ver ze ook van hun familie mogen wonen.

Woensdag brachten we ook grotendeels door in Veenendaal, voordat we oma en de kinderen terugbrachten naar Houten. Wij reden door naar Putten, waar we nog even met de zussen hadden afgesproken om tapas te eten.

Donderdag stond wederom niets op de planning, maar besloten we wat leuks te gaan doen met het gezin. Na een regenachtige ochtend, beklommen we om drie uur ’s middags onder een stralende zon de 465 treden van de Dom in Utrecht. Kevin and Aimee deden het perfect; zonder problemen of aarzeling kwam zelfs ons kleine meisje helemaal op eigen kracht boven. En tussendoor vonden ze de rondleiding fascinerend, met name het bezoek aan de klokkentoren, waar Kevin zelfs een van de klokken mocht laten galmen. Zo stond Kevin eindelijk dan op de top van zijn geboortestad.

Vrijdag was het tijd om naar huis te gaan... na een drukke ochtend. We gingen eerst met z’n allen naar de tandarts. Vervolgens direct door naar Schiphol, waar een Vara-reporter op me wachtte om zijn microfoon onder mijn neus te drukken. Met enkele kritische vragen over Antarctica toerisme, na het vast komen zitten van de Shokalskiy. Het beeld wat nu bij mensen onstaat is een gruwelijke ijsvlakte die schepen gevangen neemt. Echter 95% van alle trips gaat niet naar de Ross-sea, zeg maar het Antarctica gedeelte onder Australie, maar naar het schiereiland, onder Zuid-Amerika. En dit is in de huidige zomermaanden grotendeels ijsvrij met vrij mild weer. Ook wordt de trip op de Shokalskiy geleid door wetenschappers, waarschijnlijk met specifieke doelstellingen. Toeristische expedities worden simpelweg verlegd naar gebieden waar minder ijs is. Uiteindelijk haalde niet alleen ik Radio 1, maar ook Kevin en Isabelle.

Na het interview en het inchecken gingen we met Oma Nel nog wat drinken als afscheid. Met een klein paniekmoment; opeens was Aimee’s pinguinkoffertje (met daarin haar lievelingspinguinknuffel ‘Pipi’) weg. Wij zoeken en zoeken. Totdat we hoorden dat de security een gevonden kinderkoffertje apart hield voor onderzoek. Hoe het koffertje weg is gerold van onze tafel (Aimee? andere kinderen?) blijft een raadsel, maar we kregen het gelukkig terug voordat de explosieven-opruimingsdienst zich ermee ging bemoeien. ;-)

Om twee uur trok onze KLM boeing B747 zijn wielen op richting Toronto. Na een heerlijk sociaal vrienden- en familievakantie kunnen wij er weer even tegenaan aan de andere kant van de grote plas!

Jaaroverzicht Deel 2

In juli hadden we het tweede lange cottage weekend, dit keer in de Muskoka’s, waarbij we ook een bezoekje brachten aan een collega in het prachtige Pointe-Au Baril. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2013/07/georgian-bay-en-pointe-au-baril.html. Hij nam ons mee op een mooie boottocht door dit gebied met duizenden eilandjes. Het noodweer in Toronto haalde het Nederlandse nieuws en zette ook onze kelder blank. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2013/07/noodweer-in-toronto.html. Eind juli gingen we terug naar Long Point aan Lake Erie, waar we ook vorig jaar waren geweest. Dit plekje biedt een echte strandvakantie op drie uur rijden van Toronto; strandvakantie op z’n Canadees dan wel, met een cottage en kampvuur direct aan het strand http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2013/07/terug-naar-long-point_24.html. Een van de leukste uitstapjes die we maakten, was naar het historische Backus Heritage Conservation Area  http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2013/07/backus-heritage-conservation-area.html.

Begin augustus bezochten we Nederland, helaas maar voor een weekje http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2013/08/weekje-nederland-met-drievliet.html. Want we hadden onze dagen nodig voor een gewedlige vakantie naar Costa Rica, eind augustus. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2013/08/costa-rica-met-international.html. Het is moeilijk om deze prachtige reis samen te vatten. Het jungle-resort in Tortuguero was geweldig. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2013/08/tortuguero.html. Overigens lijken onze kinderen meer interesse te hebben in kleine diertjes zoals kikkertjes en de indrukwekkende leaf-cutter mieren, die ze van dichtbij kunnen bestuderen, dan grote dieren zoals apen iets verder weg. De vulkaan van Arenal was indrukwekkend en de vulkanische warmwaterbaden heeeerlijk.  http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2013/08/heetwaterbronnen-en-vulkanen.html. Hoogtepunt van de vakantie was echter de actieve boerderij in Rincon de La Vieja, met paardrijden voor Aimee en canopying voor Kevin http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2013/08/actief-op-de-ranche.html.

In september gingen de kids terug naar school http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2013/09/back-to-school.html. We gingen deze week voor het eerst met het gezin naar een musical, namelijk Shrek http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2013/09/nog-een-musical.html

Oktober is de traditionele maand van de pompoenen, maisdoolhoven en plezier op de boerderij http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2013/10/pompoenen-en-mais-doolhof-tijd.html. Ons laatste lange weekend, Thanksgiving, brachten we door met de oma’s in een oud historsich schoolgebouwtje in de middle of nowhere http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2013/10/thanksgiving-op-school.html. Onderweg zagen we voor het eerst een indrukwekkend natuurfenomeen; de salmon run http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2013/10/watervallen-en-de-grey-highlands.html. Uiteraard vierden we deze maand Kevin’s verjaardag http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2013/10/mad-science-feestje.html. Ik bracht een bezoek aan de sterk groeiende markt China http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2013/10/china-en-hong-kong.html. De maand werd afgesloten met een regenachtig Halloween http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2013/11/halloween.html

In november bezochten we het altijd populaire Ontario Science Center, waar Kevin zag hoe hij er over 20 jaar uitziet. Eerste reactie; ik zie er verschrikkelijk uit! Tweede reactie; Papa ik lijk op jou. Dus... oeps. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2013/11/ontario-science-centre.html. In Toronto bleven we lachen om onze burgermeester http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2013/11/burgermeester.html. Mijn laatste lange reis van dit jaar ging naar Australie. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2013/11/australia-tour.html

December begon weer leuk met een bezoekje aan Great Wolf Lodge en Niagara Falls. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2013/12/great-wolf-lodge-en-niagara-falls.html. Het kerstconcert van Fieldstone is altijd een hoogtepunt http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2013/12/great-wolf-lodge-en-niagara-falls.html. En zo verlieten we eind december een bijzonder winters Toronto voor het familiebezoek in Nederland http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2013/12/afscheid-van-een-vies-toronto.html

Iedereen een gelukkig en gezond nieuwjaar van de Lagerweijtjes!