Edmonton & verantwoord toerisme

Het reizen houdt even niet op. Maandag stapte ik in het vliegtuig om, enigszins tegenstrijdig, een conferentie over verantwoordelijk toerisme bij te wonen. En daar ook te presenteren over pooltoerisme en wat wij doen om zo verantwoord mogelijk te opereren.

Edmonton is dus een binnenlands vluchtje. Correctie, hoezo vluchtje. Bijna vier uur ben je onderweg. Het is opeens heel makkelijk om te beseffen hoe megagroot dit land is. Want van Toronto naar Edmonton ga je allesbehalve van het ene uiterste naar het andere. Er zijn veel langere afstanden. Ook een grappige vergelijking; het Caribische gebied is vanuit Toronto dichterbij dan Edmonton.

Bij het dalen door de wolken wachtte ik gespannen af hoe de omgeving van Edmonton eruit zou zien. Bij de eerste blik dacht ik; verrek, dit ken ik, dit komt me bekend voor. Zo plat als een dubbeltje, veel landbouw, redelijk groen.....dit lijkt net Nederland! Een meer nauwkeurige blik geeft toch verschillen; die kaarsrechte wegen zijn toch wel anders;  kilometers en kilometers lang zonder een bochtje. Dit lijkt niet zo dichtbevolkt en de boerderijen zien er toch wel wat groter uit.

De stad is enorm uitgestrekt. Brede wegen, geen drukte, geen files, geen opstoppingen. Ruimte zat hier!

Net voordat je het centrum bereikt krijg je een aangename verrassing; opeens is er een diepe brede groene kloof met een behoorlijk grote rivier. En verrassend weinig bruggen naar het centrum; slechts twee.

De conferentie (5th International Conference on Responsible Tourism in Destinations) was verder interessant om bij te wonen. Goede discussies en ik denk dat ik een juiste indruk over Quark heb achtergelaten. Als je het programma of mijn presentatie wilt nakijken, dat kan op http://rtd5.icrtcanada.ca/?page_id=713.

Terug in Toronto gingen we met Kevin toch weer naar de dokter, waar de aap eindelijk uit de mouw kwam. Hij is aangestoken door het koortslipvirus. Dat komt de eerste keer hard aan. En de schuldige doorgever…..tja dan ben ik. Sorry Kevin, het spijt me heel erg!

Weekendje met zieke Kevin

De thuiskomst van een reis is altijd een feest. Al bij het indrukken van de deurbel begint Aimée van blijdschap te gillen. Als je deur opent dan vliegt ze je om je nek. Alleen Kevin was dit keer wat minder enthousiast en luidruchtig, want hij was behoorlijk ziek. Rode pukkeltjes, blaasjes in mond, keelpijn en koorts. De dokter kon er geen naam op plakken maar schreef antibiotica voor. Het begon afgelopen dinsdag en is nog niet helemaal over. Het aparte van het ziektebeeld is plotseling hoog oplopende koorts (zodat je als ouder erg schrikt, want het gaat enorm snel) maar gelukkig is die ondertussen een stuk lager.’s Nachts heeft hij veel last van koorts- ijl- dromen. Ja het is echt niet prettig; positief denkend zijn we het gewoon niet gewend, omdat onze kids gelukkig meestal gezond zijn.

Het lekker vrij geplande weekend viel daarmee behoorlijk tegen. Het voorspelde weer (prachtig zonnig en warm) viel ook nog eens tegen (het was gewoon bewolkt, maar wel met een lekkere temperatuur). Dus het werd een weekend thuis hangen met veel klusjes, o.a. gras maaien, boodschappen doen en belastingen invullen. Tja niet het meest interessant en opwekkende weekend in Toronto, maar die heb je ook, waar ook ter wereld. Belangrijkste is dat Kevin wel aan de betere hand lijkt te zijn. Morgen past Renee nog een dagje op hem, zodat hij hopelijk dinsdag weer naar zijn zomerdagkamp kan.

Koevermans naar Toronto FC?

Nee maar, we krijgen wellicht een echt goede Nederlandse speler in Toronto (OK, wel een beetje oud). Danny Koevermans wil van PSV naar Toronto en Winter staat met open armen klaar. Want behalve de wedstrijd waar wij heen gingen wist Toronto dit seizoen maar één andere wedstrijd te winnen. Dus Danny, je bent van harte welkom!

http://www.vi.nl/Nieuws-item/202551/Transfervrije-Koevermans-zet-in-op-Canadees-avontuur.htm

Bijna thuis

Een prachtig uitzicht op een woeste wolkenmassa in de meest bizarre vormen verveelt nooit. De daling is ingezet en ik ben bijna weer thuis. Ik geniet van het uitzicht terwijl de British Airways B747 naar Toronto glijdt en ik een paar woorden op mijn gloednieuwe IPad tik. Tja het was het weekje weer wel.

Een week die slecht begon met het overlijden van tante Joke. Een lieve vrouw met een aanstekelijk Utrechts accent. Met een verjaardag op komst was die van haar altijd het eerste kaartje op de deurmat. Nooit werd een verjaardag vergeten.

Je merkt ook meteen het nadeel van ver weg wonen. Ondanks dat ik deze week in de buurt (Engeland) was, kon ik mijn terugvlucht niet meer omgooien zonder torenhoge kosten. Om kosten te sparen had ik alleen de heenvlucht ( een nachtvlucht) business geboekt, dus op de terugweg had ik geen flexibiliteit. Het is wel grappig de service van business en economy class van British Airways te vergelijken. In Business wordt je door het personeel in de watten gelegd, in economy class wordt iedereen als een simpele debiel behandeld. Als je geen goed Engels spreekt zoals de Afrikaanse man voor me, dan ga je gewoon hard tegen hem schreeuwen, wellicht dat hij het dan begrijpt. Echt ongelooflijk. Klantvriendelijkheid zou toch voor alle klassen gratis inbegrepen moeten zijn.

Doel van de reis was een tweedaagse TUI conferentie voor alle directeuren van specialist en Activity bedrijven over de hele wereld. Altijd interessant om zo'n internationale groep weer te ontmoeten.

Touch down op Toronto airport. We zijn bijna thuis. Bij een zieke Kevin. Want ja, ook Isabelle had een zware week......

Weekendje Canada’s Wonderland

Okay, alle graduations en awards; het is wel een beetje (te?) Noord-Amerikaanse voor nuchtere Hollanders. Maar toch; je beseft wel weer even goed dat je kinderen in 8 maanden enorm veranderd zijn en zich bijzonder ontwikkeld hebben. Ze hebben niet alleen een internationale verhuizing doorstaan, nee ze hebben zich hier geweldig aangepast aan hun nieuwe omgeving. Dus mocht dit weekend hun beloning worden. Een weekend voor de kinderen. Zij mochten kiezen wat we gingen doen. Tja, dan wordt het met een jaarpas Canada’s Wonderland in je hand dus twee dagen Canada’s Wonderland……

Op zaterdag bezochten we het waterpark gedeelte van het pretperk. Erg leuk, maar zoooooooo druk op een prachtige zonnige zaterdag. Wachtrijen voor de glijbanen waren een half uur. Laat maar dan, voor de kids was er onder andere een waterpret-speelkasteel met fonteinen, waterslangen, waterkannonnen, etc. Ik dacht het van een veilig afstandje in de gaten te houden, totdat ik een enorme plens water over mee heen kreeg. Want er loopt ook binnen enkele minuten een gigantische kop water vol, en als die vol is kiepert die om. IJskoud water, brrrrrr.

Warm aangekleed deden Isabelle en Kevin nog een attractie buiten het waterpark. Timberwolf falls. Een bootje dat zich naar beneden stort. Niet onderdeel van het waterpark, dus je denkt, wellicht pak ik een paar druppels water mee. Mis. Kevin en Isabelle kwamen er helemaal doorweekt er uit. Gelukkig handen ze daar een gigantische droger – een gigantische droger waar je met z’n vijven in kan staan en die je in 3 minuten iets minder nat blaast… droog helaas niet.

Zondag brachten we door in het gewone attractie park. Vooral de gedeelten Kidzville en Planet Snoopy hebben veel attracties voor jonge kinderen, zelfs voor Aimée. Veel blije gezichtjes en smiles!

Ook op Lagerweij TV is weer het één en ander na te zien. Zoals Aimée op http://www.youtube.com/watch?v=n2JfPmwA8FU of Aimée op http://www.youtube.com/watch?v=kzWNpoIwq1c&feature=related. Nee, maak je geen zorgen over Kevin op het einde in deze video. Hij was niet misselijk van de attracties: hij moest alleen even “goed” naar de WC. Op de volgende video heeft hij het beter naar z’n zin http://www.youtube.com/watch?v=3lewnmgFtj8. En tenslotte weigert Aimée elke hulp in de draaimolen; ik mocht haar niet vasthouden, tot angst van een voorzichtige papa. http://www.youtube.com/watch?v=TNKCmQSqGHY . Het was een fantastisch weekend!

Nog een graduation

Donderdag had Kevin zijn laatste schooldag; wat overbleef voor vrijdag was alleen nog maar zijn graduation.  Omdat het midden op de dag was (1 uur) en dus zonder lessen vooraf of achteraf, had ik de dag vrijgenomen. We brachten eerst Aimée weg, vervolgens dropten we Isabelle af op het werk. Omdat Isabelle om half twaalf weer opgehaald moest worden, reden we niet naar huis, maar zochten we weer het geweldige High Park in het westen op. http://www.highparktoronto.com. We hadden dit pak al eerder bezocht; het is een unieke combinatie van een klein stukje wildernis maar dan wel met faciliteiten. Zo brachten we eerst een bezoekje aan de megaspeeltuin, vervolgens liepen we via de kinderboerderij naar het zwembad. Wat helaas gesloten bleek te zijn. Daarna liepen we via kleine wildernis paadjes terug, waarbij we op een gegeven moment ook via stenen een riviertje moesten oversteken. Hier bleven we uiteraard even hangen om een dammetje te bouwen en pootje te baden. Altijd leuk.

Via Isabelle d’r werk reden we naar de school van Kevin. Hij werd in zijn nette uniform gehesen en toen was het tijd voor de graduation in de grote gymzaal. Grappig was dat veel kindjes een pin kregen met één van de zes karaktereigenschappen die Fieldstone probeert te ontwikkelen. Een karaktereigenschap die ze gedurende het jaar vaak hadden laten zien. Voor Kevin werd dit “responsibility” (verantwoordelijkheid). Wow. Maar het werd voor hem nog mooier, want per klas werden er ook drie awards uitgereikt. En hij kreeg voor zijn klas, eigenlijk dik verdiend, de prijs voor the “most improved student” (de student die de meeste vooruitgang geboekt heeft). Een mooie erkenning voor een jongetje wat 8 maanden geleden nog geen woord Engels sprak, en wat nu meegaat op een voor zijn leeftijd hoog niveau van schrijven, lezen en rekenen  in het Engels. Maar ook zijn gedrag is enorm verbeterd. Ik zat tot mijn grote verbazing te observeren dat Kevin gedurende de ceremonie 1,5 uur stil op zijn stoel zat naast zijn klasgenootjes. Acht maanden geleden kon hij nog niet 5 minuten op een stoel stilzitten. Dus: trotse vader, trotse moeder, maar ook oprecht een trotse Kevin die op het podium stond te glunderen.

Na de ceremonie gingen we naar huis, waar Isabelle weer ging werken (ze had geen vrij) en Kevin als beloning mocht kiezen wat we zouden gaan doen. We gingen naar de bioscoop, waar we met z’n tweeën Kung Fu Panda II in 3D keken. http://www.kungfupanda.com/. Dit was helmaal zijn dag.

De graduation nakijken op Lagerweij-TV? Het krijgt zijn “responsibility”pin op http://www.youtube.com/watch?v=lQMIFBvfyZY. Geluid hard aan. “Most improved award”(eerste reactie Kevin, huh? Ik?) staat op  http://www.youtube.com/watch?v=7trCUu2ZfCE

Dad, kan ik alsjeblieft hockey kijken?

Vraag; wie denk je dat er hier het meest geïntegreerd is?

Goede antwoord; zonder  twijfel onze Kevin, onze mini Canuck (=Canadees).

Vandaag kwam hij enthousiast van school of hij alsjeblieft alsjeblief alsjeblieft het hockey vanavond mocht kijken. Het is namelijk de laatste wedstrijd van de Stanley cup, zeg maar de champions league van het hockey. Blijkbaar was er veel op school over gesproken, want hij was er oprecht enthousiast over.

Goed je wil niet dat hij morgen het enige kind op school is, dat niets gezien heeft, dus hij mocht de eerste helft zien. En wat doet onze kleine Canuck? Hij zingt voor de wedstrijd luidkeels Oh Canada, het volkslied, mee!

De wedstrijd ging tussen de Vancouver Canucks en de Boston Bruins. Canucks is dus slang voor Canadees. En de Bruins komt inderdaad van het Nederlandse bruin, als symbool voor bruine beren. Helaas voor de Canadezen waren de beren sterker. En dus heeft Canada sinds 1993 niet meer de cup binnengehaald. Ook vandaag weer niet, want Vancouver verloor in eigen huis met maar liefst 4-0.

Het is een vermakelijke harde sport om te kijken. Er wordt heel veel "uitgedeeld", echter het zijn geen Arjan Robbens maar echte mannen. Dus staat men na een tik gewoon snel op om door te gaan. Zonder te zeuren.

Star of the week en kjadejeesjen

Het is deze week de laatste officiële schoolweek, dus gebeurt er van alles in en om de school en crèche.

Na zijn eerste spreekbeurt over zijn favoriete speeltje had Kevin deze week als “star of the week” zijn tweede spreekbeurt. Onderwerp: hemzelf. Hij moest iets over zichzelf en zijn leven vertellen. Daarvoor hadden we al enkele weken geleden een fotocollage gemaakt ter ondersteuning. Jammer dat we er niet bij mochten zijn, maar Kevin heeft er behoorlijk trots over verteld.

Vandaag, dinsdag, had Aimée graduation oftewel zoals ze zelf zei kladejeesjen. Huh, graduation? Vrij vertaald betekent dat diploma-uitreiking. En dat doen we in Nederland toch echt alleen na het afsluiten van de middelbare school (Dennis mogen we je al officieel feliciteren?) en voortgezet onderwijs. Maar niet op de crèche. Hier is dat anders; op school heb je elk jaar graduation als je over gaat naar de volgende klas en de crèche had dit ook overgenomen. En de spanning was door de crèche ook bij de kindjes opgebouwd, want Aimée kwam vanochtend heel enthousiast uit haar bedje “today is kjadejeesjen, kjadejeesjen, ik ben een big girl”. Dus zaten we enkele uren laten in het prachtige Columbus Center (Italiaans sport- en cultuurcentrum) en kwamen alle kindjes met hoedjes statig van de trap afgelopen om vervolgens, hoe klein ze ook zijn, één voor één een diplomaatje en de felicitaties in ontvangst te nemen. In combinatie met enkele prachtige jurkjes (waaronder die van onze Aimée) was het een bijzonder vermakelijk gezicht. Er werden nog twee liedjes gezongen en taart en ijs gegeten, dus Aimée had een geweldige middag. We waren hierdoor vroeg thuis. Met het prachtige weer werd het kinderbadje opgezet, zodat de kids nog lekker konden spetteren. De dag werd afgesloten met het eten van pizza’s in de tuin.

Wil je ‘kladejeesjen’ nakijken op youtube, ga dan naar http://www.youtube.com/watch?v=LKLQb-DJ12c, vervolgens naar http://www.youtube.com/watch?v=pYvU05p8QMA, dan naar http://www.youtube.com/watch?v=SbAep9cd95c en tenslotte het gekeet van Aimee en hartsvriendin Kathleen op http://www.youtube.com/watch?v=zBxTgw6siwA

Weekendje met ijsjes en Marshmallows

Mijn terugkomst moest natuurlijk goed gevierd worden en dat deden we dan ook met ijs en marshmallows! Maar eerst mocht ik zaterdag lekker uitslapen en daarna ging Isabelle zomerkleding shoppen voor haarzelf en de kids. Ik ging nog met Kevin naar zwemles, samen met Aimée als toeschouwer. ’S Avonds gingen we een hapje eten. De kids wilden heel graag naar de McDonalds, maar daar waren we twee weken geleden al geweest. Dus werd het compromis gekozen van de Mongoolse grill http://www.genghiskhanmongoliangrill.com/main2.html. Waar ik lekker pittig kan eten en de kids hun eigen smaak kunnen bepalen. En waar we met z’n allen van het uitgebreide dessertbuffel kunnen genieten, inclusief verschillende smaken ijs, cake, taart en marshmallows met chocoladefontein. De kinderen aten dan ook eerst een groot bord eten voordat twee keer dessert werd gehaald. Kevin at zelfs zoveel dat hij een tikje misselijk was…

Zondag hadden we het management team van Quark uitgenodigd voor een BBQ en spel & vertier in de tuin. Want de leuke overeenkomst is dat we allemaal vijfjarige jochies hebben. Ook hebben we allemaal dochters, maar die verschillen enorm in leeftijd van de jongste (onze Aimée) tot de oudste (11 jaar).  Het is altijd makkelijk om kinderen van dezelfde leeftijd bij elkaar te brengen. Al gauw werd er gezellig gespeeld en met onze grote gas-BBQ (door de eigenaar achtergelaten) was het eten voor zo’n groot gezelschap toch snel klaar. De dag werd wederom afgesloten met ijs en marshmallows…..

Drie dagen Melbourne

Een lange reis voor slechts drie dagen Melbourne. Het was ook nog eens winter in Australie, niet dat we ons a la Toronto door sneeuwhopen moesten heenvechten, maar het was helaas wel regenachtig. Kortom: ik heb eigenlijk weinig van Melbourne kunnen zien op een klein wandelingetje vanuit het trendy en gezellige Fitzroy (waar we zaten) naar het centrum na.

Nog iets “raar maar waar” m.b.t. Australie?

·         Ik kreeg de schrik van mijn leven bij het boarden in Los Angeles afgelopen zondag toen mij na mijn visum werd gevraagd. Een visum, voor Australie? Jawel, er moet blijkbaar online een visum aangevraagd worden. Gelukkig hielpen de zeer behulpzame dames van Air New Zealand mij aan de gate met het aanvragen van het visum.

·         Bij aankomst in Melbourne kregen we te horen dat mobieltjes  in het vliegveld niet gebruikt mogen worden. Pardon, u bedoelt zeker dat er niet gerookt mag worden? Dat ook, maar je mag inderdaad ook niet bellen.

·         Ik weet niet of fooitjes raar zijn in Australie, maar ik kreeg de reactie “really, are you sure”?” toen ik de taxi chauffeur vijf dollar fooi gaf op een bedrag van $50. Of hij was verbaasd dat hij uberhaupt een fooi kreeg van een Nederlander.

·         In Australie rijden ze uiteraard ook aan de verkeerde kant van de weg, net zoals de Engelsen (of zoals ze in Australie zeggen, de Poms of Pommies).

Het was erg nuttig en leuk om mijn collega’s (of moet ik zeggen ex-collega’s) van ex zusterbedrijven Exodus en Peregrine te ontmoeten. En ook om de nieuwe baas van de PEAK groep, Darrel Wade van Intrepid http://www.intrepidtravel.com , te ontmoeten. Een zeer inspirerende, slimme en gewoon aardige man. The PEAK group is een joint venture van TUI en werd o.a. aangekondigd in het volgend bericht, waar nota bene een foto van Quark werd gebruikt http://www.seekinggreener.com/tag/peak-adventure-travel-group/

Uiteraard werd er lekker gegeten. Zo gingen we donderdag naar een restaurant met de beste steaks van Melbourne. www.squiresloftcity.com.au. En ja, ik zou graag alle andere honderden steakhouses in Melbourne uitproberen, maar ik ben redelijk overtuigd dat dit inderdaad de lekkerste waren (categorie: goddelijk).

Zwaar was de jetlag deze week. Met een tijdsverschil van 14 uur is je leven eigenlijk helemaal omgedraaid. Je gaat naar bed wanneer je normaal opstaat. Je staat op wanner je normaal naar bed gaat. Zo ongeveer dan. De jetlag was vele malen zwaarder dan de lange reis. Want ja, ik ben echt een Air New  Zealand fan geworden. Heerlijke flatbedjes en uitstekende service. Die uurtjes in de lucht komen we wel door.

Disco met Air New Zealand

Ik vloog vanaf LA met Air New Zealand via Auckland naar Melbourne. Wat een verassing is deze luchtvaartmaatschappij! Echt helemaal geweldig. En ze hebben ook absoluut de meest grappige inflight safety video die ik heb gezien. Hierbij een Youtube link. Een lange reis, maar je komt tenminste vrolijk aan. http://www.youtube.com/watch?v=3iaTEgoezNQ

Sociaal weekendje met airmiles

Na een tropische week werd er zaterdag onweer verwacht, dus Isabelle en ik werkte  even op vrijdag in de tuin (gras maaien etc), voordat we het weekend ingingen met onze vaste filmavond.

Zaterdag was het weer inderdaad wisselvallig. Een goede dag om boodschappen te doen en met Kevin naar zwemles te gaan. Het was ook een goede dag om te rusten en te spelen in en om het huis, omdat zondag nogal druk zou worden. Isabelle en ik kregen de schrik van ons leven toen Aimee een harde duikeling maakte van het trapje van de glijbaan bij ons in de tuin. Isabelle zag meteen dat het een harde val was en schrok als eerste, ik dacht dat het meeviel en kreeg pas de schrik van mijn leven toen er  meteen een donkerblauwe bult zo groot als twee eieren achter elkaar op haar voorhoofdje zat. We hebben heel lang ijs op haar hoofdje gehouden en omdat ze zelf heel goed bijbleef vonden we het uitendelijk niet nodig om naar een dokter te gaan. Wel hebben we haar s’nachts gedurende de nacht een paar keer wakker gemaakt. Ze leek er zelf echter na de eerste schrik nauwelijks last van te hebben.

Zondag was het sociale dag. Ik ging al vroeg op pad met de kids voor afspraakjes. Eerste dropte ik Aimee bij hartsvriendin Kathleen.Ze mocht daar een dagje spelen en ze zouden naar het parkje in de buurt gaan met een speel-kliederfontijntje. Ik ging verder met Kevin naar het verjaardagsfeestje van Harry uit zijn klas. Hij is wel zijn favoriete vriendje, hoewel de vriendschappen anders zijn dan bij Aimee. Aimee heeft echt een hartsvriendin en een hartsvriendje en heeft niet meer dan oppervallige interesse in andere kindjes om haar heen. Eigenlijk hadden we haar verjaardag kunnen vieren door slechts Kathleen en Leo uit te nodigen. Bij Kevin is het anders; er is daar in de klas duidelijk een groepje boeffies die goed met elkaar kunnen opschieten. Geen lievelingsvriendjes, wel een grote sociale groep met een lichte voorkeur wie met elkaar speelt.

Het verjaardagsfeestje was bij Chuck-e-Cheece. Een pizzatent met veel speelautomaten. Of moet ik zeggen een speelautomatent-tent met pizza. Anyway, de kids hadden het enorm naar zijn zin  en vanaf nu heeft Kevin het er over dat hij ook zijn verjaardag in Chuck-E-Cheece wilt vieren. Ik kon met toestemming van de ouders van Harry nog een uurtje ontsnappen om wat kleding te kopen, want Chuck-e-Cheese zit tegenover een grote mall met o.a. een grote Tommy Hilfigger fabriekswinkel.

Met een zeer tevreden Kevin gingen we naar huis, waar Isabelle bezoek had gekregen van een Rusisch collegaatje en haar man die net uit Rusland naar Toronto waren verhuisd. We aten een hamburgertje van de BBQ, voordat er eerst koers werd gezet naar Kathleen om een zeer vermoeide Aimee op te halen en door te rijden naar het vliegveld om mij af te droppen. Voor waarschijnlijk mijn langeste reis tot nu toe. Toronto – Los Angeles – Auckland – Melbourne. 23 uur vliegen en met tussenstapjes ga ik de 30 uur reistijd halen. Op bezoek bij mijn grootste klant, de PEAK groep, waartoe o.a. nu ook mijn goede oude Sawadee toe behoort. Dit wordt zo wie zo een maand van de airmiles, want over twee weken ga ik ook naar Hamburg en London. Om tenslotte, een behoorlijk dubbelzinnnig, naar Edmonton te vliegen om te presenteren op een congres over duurzaam toerisme. Oeps, deze maand wordt niet mijn meest duurzame maand. Het is een echte uitdaging: hoe kan je een wereldwijde klantengroep en leveranciersbasis managen zonder af en toe elkaar eens echt in de ogen te kijken. Quark is wat dit betreft echt een globaal bedrijf.

Het weekje in het nieuws.

Het was het weekje weer wel. Een lekker tropisch warm weekje. Jawel, Nederland kan niet langer onze ogen uitsteken met het lekkere weer.

Er gebeurde weer van alles volgens de kranten. Zo stond er een artikel over vakantie vieren in Zuid Nederland in de Metro!  Aanrader: De Efteling. Er stond ook een plaatje van het sprookjes bos bij, met de tekst “No you are not on drugs, this is an amusement parc).

Helaas stond er donderdag ook een artikeltje in over een man uit Toronto, die een wasberen gezinnetje had aangevallen omdat ze zijn tuin kapot maakten. Een babywasbeer maakt het inmiddels weer goed, na geraakt te zijn door een schep. De man is gearresteerd. Want het wildleven is hier volledig beschermd, hoeveel zooitje ze ook maken. Bij ons werd afgelopen winter onze vogel-voer-appel weggetrokken en inmiddels vinden we holletjes en ook overal vacht in onze tuin. Ik vind dit juist leuk; zo in een megastad wonen, maar toch de natuur dichtbij hebben. Meer dan 80.000 wasbeertjes schijnen zich in de stad op te houden!

Ook lijkt Toronto een greep te doen naar een tweede ijshockey team. Als je eerste hockeyteam prut speelt, dan richt maar een tweede op. Jongens, dat heeft ook niet geholpen in Rotterdam met voetbal!

En dan speciaal voor Trekkie Isabelle het volgende berichtje. De Canadees William Shatner, alias captain Kirk uit Star Trek, is uitgenodigd voor een van Richard Branson’s eerste ruimtevluchten. William heeft echter het aanbod afgeslagen omdat…….hij te bang is. De kapitein van de Enterprise te bang voor een ruimtereis. Woooohahahaha. Wedden dat Star War’s Harrisson Ford’s Han Solo geen seconde na had hoeven denken over dit aanbod?

Vrijdag werd er ook nog geschreven over het vijfjarig meisje dat een computerspelletje heeft gemaakt. http://www.untoldentertainment.com/games/sissy/. Goed om de lat meteen hoger te leggen voor Kevin. Wat nou je Mario Galaxy uitspelen, ga je eigen spel ontwikkelen!

Onze gamer had ook weer een prima weekje op school. In het vorige berichtje schreef ik al over alle leuke activiteiten. Ik was vergeten het naschoolse dierenclubje te vermelden, waarin ze elke keer een ander dier in de klas hebben. Donderdag had hij zijn eerste “spreekbeurt” over zijn favoriete speelgoed. En vrijdag had hij dispuutsportdag. Heel grappig sporten in een verticale groep, oftewel de kleintjes met de groten van hetzelfde dispuut (‘house’).

Hoofd, schouders, knie en teen. In drie talen

Kevin nadert al weer het einde van zijn schoolseizoen. Donderdag 16 juni is zijn laatste dag en vrijdag de 17^e is er nog een speciale diploma-uitreiking of ceremonie of iets dergelijks.  Ja, hij mag dan in de kleuterklas zitten, Fieldstone pakt alles serieus aan. Kevin leert inmiddels al Engelse woordjes schrijven en, lezen, rekenen nu inclusief delen en even/oneven getallen, de maanden van het jaar, de datum van vandaag, klok kijken, etc. Maar gelukkig zijn er ook minder serieuze onderdelen. Zo zijn ze vorige week naar een boerderij geweest, gaan ze vrijdag naar het theater en hadden ze gisteren “Franse dag”. Op het programma stonden o.a. een optreden met Franse liedjes. De clichés werden niet geschuwd, want ook sur le pont d’Avignon kwam voorbij. En hoofd, schouders, knie en teen in het Frans. Waarmee Kevin volgens mij het enige vijfjarige kind is dat dit liedje in drie talen kan zingen. Zegt deze trotse papa.

Ging er ook nog iets mis tijdens Franse dag? Nou………., tja.  Papa en mama hadden iets verkeerd begrepen. Op de instructie voor de Franse dag stond dat de kinderen zich moesten “verkleden”. Dus mocht Kevin iets uitzoeken uit zijn verkleeddoos. Hij koos vol trots zijn favoriete vampieren-pak. Op school bleek echter dat de simpele logica was dat men als Fransman verkleed moest komen. Op de vraag of een Fransman er anders uitziet dan wij, wist men geen antwoord te geven. Dus werd Kevin een Franse vampier. Hoofd, tandjes, knoflook, teen, knoflookteen.