Lagerweijtjes jaaroverzicht Deel II

De maand juli begon ook weer goed; met een lang weekend, dat we doorbrachten in het zuiden van Ontario, aan de uitgestrekte idylische witte stranden aan Lake Erie van Long Point. Absoluut een van de grote verrassingen van Ontario;  een droomzandstrand aan een meer. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/07/life-is-beach.html. Het was ook frambozentijd in juli, en we plukten zelf een grote voorraad van dit snoepfruit bij de boer http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/07/struisvogels-met-frambozen.html. Midden juli keerden we nog een weekend terug naar Rice Lake, waar we vorig jaar ook een cottage huurden. Rice Lake is met name geweldig vanwege vissen; het heeft de grootste visdichtheid van Ontario en dat maakt vissen zelfs voor ongeduldige jonge kinderen boeiend. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/07/terug-naar-rice-lake.html. Eind juli moesten we helaas in Toronto op huizenjacht, omdat de eigenaar van ons huis aankondigde om terug te komen http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/07/op-huizenjacht.html. Ook bezochten Isabelle en ik deze maand een concert van Coldplay in Toronto http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/07/coldplay-live-in-toronto.html.

Begin augustus waren we een weekje in Nederland, waarin we verrassend goed weer hadden en zelfs een dagje naar het strand konden http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/08/weekje-nederland-de-zoetermeerse-dagen.html. We maakten uitstapjes naar Burgers Zoo, Amerongen, Kwintelooyen en de waterskibaan in Houten. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/08/weekje-nederland-de-finale.html.  Terug in Toronto deden Isabelle en ik mee aan een van de meest gestoorde maar ook onvergetelijke activiteiten in 2012: de EdgeWalk van de CN-tower; lopen op het randje, en over het randje, van de deze hoge toren. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/08/cn-tower-edge-walk-gestoord.html

Eind augustus vlogen we naar Edmonton om daar onze camper-vakantie te beginnen door West Canada. Daar kan je een compleet jaaroverzicht over volschrijven. De belangrijkste hoogtepunten waren; de bisons in Elk Island National Park http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/08/elk-island-national-park-208.html, de fantastische omgeving, uitzichten, bergen, wildleven en vooral beren van Jasper National Park http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/08/wildlife-bingo-238.html, de verrassende Hat Creek Ranch die erg leuk voor de kids was http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/08/door-de-fraser-canyon-naar-hope-258.html, de stad Vancouver, met zijn geweldige Chinese tuin en de boeiende natuur buiten de stad, zoals de Lynn Canyon http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/08/sensatie-in-vancouver-278.html, het pittoreske plaatsje Victoria op Vancouver Island en het prachtige GoldStream Provincial Park net daar buiten http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/08/van-vancouver-naar-vancouver-island-288.html, het wadlopen en een bezoekje aan 800 jaar oude 76 meter hoge bomen http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/09/strandjutten-langs-de-oost-en-westkust_2.html, en tenslotte het geweldige Pacific Rim National Park http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/09/pacific-rim-national-park-reserve-318.html.

Begin september gingen de kinderen weer naar school, Aimee nu ook voor het eerst http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/09/eerste-schooldag.html.  In september voer ik met Quark Expeditions de Sea Spirit de Thames op als promotie-cruise http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/09/met-de-sea-spirit-naar-london.html. Eind september ging ik drie dagen naar China en drie dagen naar Japan http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/09/drie-dagen-beijing.html.

Begin oktober verhuisden  we naar onze nieuwe woning in Toronto http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/10/welcome-straford-crescent.html. We rustten even uit van alle inspanningen tijdens het thanksgiving weekend in Prince Edward County, een wild stukje kustlijn aan Lake Ontario met ondere andere Sandbanks Provincial Park. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/10/thanksgiving-weekend-in-price-edward.html. Uiteraard vierden we deze maand Kevin’s zevende verjaardag uitbundig http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/10/kevin-zn-zevende-verjaardag.html. En over uitbundig gesproken; onze kids zijn ook enthousiaste deelnemers aan Halloween feestjes http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/10/eerste-halloween-party.html.

In november maakte ik weer mijn airmiles met een bezoekje aan Australie http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/11/tour-door-australie.html. We verkochten eindelijk na twee jaar ons huis in Nederland aan de Dwergbieslaan http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/11/huizen-verkopen-afscheid-van-de.html. We gingen naar het ontsteken van de kerstboom op Dundas, elk jaar weer een groot spektakel  http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/11/start-van-de-holiday-season.html. De week erna kwam de kerstman alweer naar Toronto, met een lange spectaculaire parade http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/11/santa-parade-2012.html. Weer een week later kwam ook nog Sinterklaas naar Toronto http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/11/sinterklaas-in-toronto.html. En voor Isabelle en mezelf kwamen ook een aantal oude heren naar Toronto, genaamd Aerosmith, om lekkere herrie te maken http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/11/cinderella-cheap-trick-en-aerosmith.html

Begin december maakte ik nog een kort werkuitstapje naar de Mexicaanse zon. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/12/zon-zee-en-werken.html.  Hoogtepunt in december voor trotste ouders was het kerstconcert van Fieldstone http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/12/holiday-concert-2012-fieldstone.html. En zo zaten weer snel in het vliegtuig op weg naar Nederland http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/12/30-uur-niet-slapen-en-niet-moe-zijn.html

Lagerweijtjes jaaroverzicht Deel I

Het was weer een afwisselend en levendig jaartje voor de Lagerweijtjes. Aan de hand van dit blog kunnen we ook hiervan een jaaroverzichtje opstellen. Het jaar begon uitstekend, want amper thuis gingen we al weer op weg op vakantie naar Cancun in Mexico. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/01/playa-del-carmen.html

Behalve een utistekende strand, zwembad en relax-bestemming is er ook verrassend veel te ontdekken, zoals Maya piramides en ruines en Cenotes, indrukwekkende heldere ondergrondse rivieren en grotten. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/01/piramides-van-coba-en-cenotes.html. Een ander hoogtepunt was het prachtige Xel-ha, een mooie heldere zeebaai met veel vissen omringt door een mooie groene jungle. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/01/tulum-en-xel-ha.html.

Terug in Toronto was het een milde winter; desondanks gingen we acht weken lang skieen, soms op een ijshelling in plaats van een sneeuwpiste http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/01/skien-in-toronto.html. We maakten in de maand januari ook nog een ijshockey bezoekje aan de Toronto Marlies http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/01/naar-de-toronto-marlies.html.

Behalve skien moest ik in februari veel reizen; o.a. Engeland, een kort bezoek aan Nederland en ook Australie, waar ik tijdens wat zeldzame vrije tijd de Sydney Harbour Bridge beklom http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/02/sydney-en-de-beklimming-van-de-harbour.html. Daarna bracht ik ook nog een bezoekje aan een prachtig winters Helsinki http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/03/helsinki-en-suomenlinna.html. En in maart volgde nog Parijs en Berlijn.

Na afloop van het skiseizoen vonden de kids een nieuwe passie om hun energie in kwijt te kunnen: martial arts http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/03/martial-arts-en-skien.html. Tijdens March Break ging Kevin op kook- en danskampjes, waarbij hij inderdaad behoorlijk leerde dansen met leuke meisjes.  http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/03/march-break-camp.html. Eind maart was het traditiegetrouw in Ontario weer tijd voor de Mapje Syrup festivals http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/03/fotosessies-maple-siroop-feestjes-en.html. Deze tijd ging snel over in pasen en paaseieren zochten we op een boerderij in een mooi lentezonnetje http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/03/eitjes-zoeken-op-pucks-farm.html. Met dank aan een verandering in baan voor Isabelle van chips naar koffie en de nodige gespaarde airmiles tracteerden we ons eind maart – begin april op een extra onverwachte vakantie naar Los Angeles, waarbij we uiteraard Disneyland bezochten http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/03/eerste-dag-disneyland.html en het tweede Disney park: California Adventure http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/03/disney-california-adventure.html. Uiteraard werd ook Los Angeles zelf bezicht, inclusief het prachtige Griffith Park http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/04/lost-in-angeles.html en http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/04/natuurlijk-los-angeles.html.

In april bezochten we ook Great Wolfe Lodge in Niagara Falls, een groot zwem- en spetterparadijs  http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/04/great-wolf-lodge.html. We bezochten ook de minder bekende natuurlijke attracties van Niagara http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/04/niagara-meer-dan-alleen-watervallen.html.

Eind april was het tijd voor het lenteconcert op Fieldstone, inclusief Kevin op viool http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/04/lenteconcert-fieldstone.html. Ik deed deze maand mee aan mijn tweede klim van de CN Tower en voor het eerst de tien-kilometer run van Yonge Street http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/04/sportweekend.html. De familie levensgenieters brachten ook nog een bezoekje aan het prachtige Grey County in Ontario, met veel watervallen en natuur. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/04/weekendje-grey-county.html.

Begin mei deden we rustig aan, maar met het naderen van de verjaardagen (Aimee 4, Hans 40) en een trouwjubileum (10 jaar) plus een lang weekend, huurden we een luxe cottage aan het afgelegen, rustige en fantastische Cashel Lake http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/05/naar-cashel-lake.html. Via het interessante Indiaanse Petroglyphs provincial Park reden we weer terug naar huis. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/05/via-petroglyphs-provincial-park-terug.html. In het weekend erna vierden we niet alleen Aimee`s verjaardag http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/05/chuck-e-cheese.html , maar ook de overdreven spectaculaire verjaardagen van haar Italiaanse vriendjes Peter en Leo. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/05/feestweekend.html

In juni bracht ik een bezoekje aan het altijd gezellige Murmansk http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/06/bezoek-aan-murmansk.html . Ondanks het mislukte EK voetbal, waren wij in Toronto ook Oranje en enthousiast http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/06/vriendelijke-agenten-en-oranje.html. Samen met enkele collega`s ging ik dirtbiken in de bossen van Ontario; erg spectaculair http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/06/dirtbiken-in-ganarksa-forest.html.

Time flies when you are having fun, want eind juni was het weer tijd voor de `graduations`; eerst van Kevin van Grade 1 (Groep drie) http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/06/graduation-grade-one.html, daarna van Aimee die afscheid nam van het creche-leven http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/06/graduation-pooh-bears.html.  Op een van de hete dagen in juni gingen we afkoelen onder de Hilton watervallen en in het mooie Kelso Lake. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/06/hilton-falls-en-kelso-lake.html

Juni werd spectaculair afgesloten met het concert van Roger Waters (The Wall) in het Rogers Center http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/06/roger-waters-pink-floyd-wall.html. Ook al hadden we uitstekende muzikanten thuis http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2012/06/we-will-rock-you.html.

Feestdagen in Nederland deel 1; kneuzen in Houten

Zaterdag stonden we dus met jetlag op de stoep in Houten. Isabelle nog steeds met heel veel rug- en nekpijn.  Zo erg dat we zondagochtend eerst een ongepland rondje Ermelo deden, waar Berry (fysio- en manueel therapeut) haar even nakeek. Inmiddels had Hans een forse oogontsteking, dus was het kneuzenclubje compleet. We werden verrast met een geweldig optreden van Kevin en Aimee Gangnam style – zie het vorige topic.

Zondagmiddag brachten we een bezoekje aan Kidscity in Utrecht met Gerben, Helen, Sanne en Roos. Kevin en Roos waren samen meteen weer een stelletje en wel heel blij met elkaar...  ’s Avonds hadden we een gezellige binnen-barbeque in het grill-restaurant Barbacoa in Houten http://www.barbacoa.nl

Maandag hadden we een boodschappendag. Ook maakten we pasfotos van Aimee, zodat we bij terugkomst in Toronto een nieuw paspoort kunnen aanvragen. Na vier jaar is haar eerste “baby” paspoort bijna verlopen. Het was voor haar gelukkig niet al te lastig om een keer als uitzondering niet te lachen op een foto.

Dinsdag, eerste kerstdag, werd in Tiel bij Gerben en Helen gevierd met tapas en drankjes. En Gangnam style werd opnieuw opgevoerd – dit keer met gastdanseres Roos.

30 uur niet slapen. En niet moe zijn?

En zo stonden we vrijdagmiddag weer op Pearson International Airport voor onze vlucht naar Nederland. Het was de drukste dag van het jaar op het vliegveld van Toronto, maar zo erg was het eigenlijk niet. De volledige passagiers-versie B747 van KLM (420 passagier) zat helemaal vol, maar aangekomen op Schiphol stonden er slechts maximaal 50 mensen bij de bagageband. De rest was overstappassagier; ongelooflijk eigenlijk hoe succesvol KLM hiermee is.

Helaas heb je tijdens de winter slechts een KLM vlucht die om half zeven ’s avonds vertrekt en half acht ‘s ochtends in Amsterdam aankomt. Niet ideaal; want het is te vroeg om goed te slapen, maar als je in Amsterdam aankomt moet je wel een hele dag door. Kampioen hierin is Kevin. Niet te bevatten. Voor hem is zo’n vlucht veel te interessant om ook maar proberen te slapen. Er zijn films, spelletjes. Je wordt goed gevoed met kindermaaltijden – dus waarom zou je gaan slapen?

Uiteindelijk hield Kevin het tot ruim 7 uur ’s avonds op zaterdag vol, als enige zonder een seconde te slapen. En toen nog beweerde hij dat hij “nog helemaal niet moe” was. ‘tuurlijk.

Gangnam Style met Mordecai Richler

Donderdag was het de laatste schooldag van 2012 in Canada, dus ook op Fieldstone. Het is een dag die in het teken staat van plezier en ontspanning na een aantal maanden van leren in een hoog tempo. En van strijd tussen de disputen. Zoals eerder geschreven heeft ook Fieldstone disputen. Klinkt traditioneel en overdreven, maar eigenlijk is het weer een geniaal idee om kinderen met verschillende leeftijden en uit verschillende klassen in een leuke omgeving met elkaar te laten samenwerken. En zo zie je dat de pubers uit Grade 12 (zou in Nederland groep 14 zijn geweest, als deze had bestaan) met respect  en plezier optrekken met de kleuters uit JK (Junior Kindergarten).

Kevin en Aimee zitten beiden in het dispuut Richler, genoemd na de Candese autheur Mordecai Richler http://en.wikipedia.org/wiki/Mordecai_Richler. Als je het dan hebt over een traditie; sinds Kevin bij Richler is gegaan, is Richler een “Lagerweij” dispuut, dus zullen in principe alle toekomstige Lagerweijtjes op Fieldstone lid zijn van dit dispuut. En denk niet dat dit grotendeels voorbij gaat aan een vierjarig kind, want vraag maar aan fanatieke Aimee deze vakantie in Nederland om de Richler yel te doen!

En wat deden ze de laatste schooldag? Een danswedstrijd! En wat is DE dans van 2012? Jawel, Gangnam style. Dus leerden de oudere kids de jongere de dans van de Koreaanse Youtube miljardair PSY. Richler won dit keer, tot grote vreugde en trots van onze kids. We hebben geen beelden van de danswedstrijd, maar gisteren in Ermelo deden onze kids het nog eens dunnetjes over;  http://www.youtube.com/watch?v=G7ACkpRHeqE

Normen en waarden

Ja lekker CDA-onderwerp. Normen en waarden. Op afstand volgend we de discussies in Nederland, die onder andere zijn onstaan sinds het doodschoppen van een grensrechter.  Voeden we onze kinderen verkeerd op? Zijn het de Marokkanen? Opvallend is dat dezelfde week een stel Nederlandse tokkies voor de rechtbank staan vanwege het doodslaan van hun Turkse buurman, dus jawel het zijn ook de Nederlanders. Opvallend de eis van de officier van justitie: maar liefst twee jaar. Twee hele jaren! Voor het doodslaan van een persoon! Ongelooflijk licht.

Vraag die wij ons stellen vanuit Toronto; waarom lijkt het hier veel beter te gaan? Gestoorde en slechte mensen heb je helaas overal zoals we vorige week in de VS hebben kunnen zien, maar feit is dat de criminaliteit in Toronto bijzonder laag is. En dat we in de 2.5 jaar ons nooit en nergens onveilig hebben gevoeld. Mensen benaderen elkaar meestal met respect; vriendelijk, behulpzaam.

Hypothese (of moeten we zeggen hyPVVothese) één in Nederland; het is de schuld van de multi-culturele samenleving! Toronto is de meest multi-culturele plek op de wereld, en we hebben hier niet hetzelfde probleem. Dus zo simpel lig het niet.

Komen we terug op ons CDA onderwerp; wellicht dan toch normen en waarden? Opvallend is dat karaktervorming en waarden zeer veel aandacht krijgen op school. Zo heeft Fieldstone hun karakterwaarden gedefinieerd als; Fairness (eerlijkheid), Reponsibility (verantwoordelijkheid), Citizenship (goed burgerschap), Thustworthiness (vertrouwen), Caring (zorgzaamheid) en Respectfulness (respect). Vaak komen de kinderen met opdrachten op dit gebied thuis en moeten we samen met ze bepaalde onderwerpen bespreken. Fieldstone staat hier niet alleen; ook op de school waar ik langskom als ik van het werk naar huis ren, hebben ze een “thema van de maand”. Zoals Respect en Caring. Betuttelend? Eerste indruk zou ik zeggen ja, maar het werkt wel!

Hoewel Canada ook gewoon een kapitalistische samenleving is, is er veel aandacht voor “geven”in plaats van “nemen”. En niet alleen op school, waar ze continue geld of spullen inzamelen voor goede doelen, maar ook op het werk. Vaak doe ik mee; zo beklommen we de CN-tower voor lokale projecten om armen te helpen en het Wereldnatuurfonds. Renden we afgelopen september voor borstkanker. Zamelen we nu geld in voor Plan (derde wereldkinderen). Gaat een groep op 1 januari een nieuwjaarsduik maken om geld in te zamelen voor de strijd tegen kinderkanker. En zijn er ook collega’s bezig een dag in april te organiseren om een natuurgebied in Toronto schoon te maken. Geven is hier normaal, het hele jaar door. Niet alleen om je schuldgevoel af te kopen tijdens de kerstdagen. Zo kan het dus ook.

Filmpjes uit de oude doos. Ahum iPad

Zoals inmiddels bekend zijn onze kids bijzonder handig met de iPads. Wat ook betekent dat ze vaak filmpjes en fotos maken, zonder dat je er erg in hebt. Wanneer je dan je iPad opschoont, kom je van alles tegen. Het meeste troep, maar soms ook leuke filmpjes. Zoals het volgende filmpje dat Kevin maakte toen we de kerstboom aan het optuigen waren. Te leuk om te negeren.

http://www.youtube.com/watch?v=v4s3vi1zfjo

School-afdrop papa met babbel dochter

Maandag moest ik weer de kinderen afdroppen op school, want er is nog geen verbetering met Isabelle’s rug en nek. En eigenlijk vind ik dit best leuk omdat dit iets is wat ik normaal mis. Zoals de babbels van mijn dochter in de auto.

A: “Papa wanneer mag ik weer met je mee naar het werk”

H: “Waarom, vind je dat zo leuk?”.

A: “Ja want ik vind de mensen op je werk zo aardig”.

Twee minuten later;

A: “Maar wij zijn ook aardig voor de mensen op je werk, want wij brengen koekjes mee”. Wat inderdaad klopt, want de vorige keer brachten we inderdaad zelf gebakken koekjes mee.

Dit deed me denken aan een leuk gesprek met haar laatste keer toen ze op mijn werk was. Ze kon niet begrijpen dat mijn baas in Seattle zit.

A: “Wie is je baas?”, “Waar is je baas?”, “Waarom is je baas niet hier?”. Ik probeerde al deze vragen zo goed mogelijk te beantwoorden en het haar uit te leggen, maar dat lukte niet goed. Want enkele minuten later kreeg ik de vraag “Zit je baas in de gevangenis?”.

Het afdroppen vandaag eindigde met het zingen van “O Canada”, het volkslied. Wellicht ben ik dan eindelijk het vierde en dus laatste gezinslid dat het Canadese volkslied in de vingers krijgt.

Laatste 2012 weekend in Canada

Ja we zijn aan het aftellen begonnen. Zeker de kinderen; toen ik Kevin net naar bed deed zei hij “Ik wil dat het al vrijdag is”. Goed teken; dat betekent dat ze ondanks dat ze het hier naar hun zin hebben, toch een sterke band met Nederland (en alle familieleden en vrienden) blijven houden.

Dit laatste weekend was een druk rommelig weekend. En dat kwam helaas omdat we een kneus in ons midden hebben; Isabelle heeft al bijna een week een vreselijke pijn tussen haar rug, schouderbladen en nek. Ze heeft al foto’s laten maken, maar daarbij werd niets vastgesteld. Alleen pijnstillers, spierverslappers en rust werden voorgeschreven. En geen auto rijden. Want betekende  dat dit weekend alle boodschappen, zwemlessen, judolessen en verjaardagsfeestjes op mijn conto kwamen. Zaterdag begon het met zwemmen, vervolgens heb ik wat boodschappen gedaan. We gingen ’s avonds wel weer uit eten; bij de Japanner waar we al maanden niet waren geweest. Het blijft erg populair bij de kinderen, hoewel de kokshow dit keer erg tegenviel.

Zondag was het judo, kadootje kopen, Kevin naar een verjaardagsfeestje brengen en terwijl hij daar was gingen Aimee en ik schoenen kopen. Schoenen kopen met je vierjarige dochter; geloof me dat is best leuk. Vooral als een vierjarig meisje de verkoopster vraagt om iets met “high heels” (hoge hakken). Wat?!? Hoge hakken? Hoe komt ze daar nu weer aan? Gelukkig  is de eerste maat met iets wat op hoge hakken lijkt dertien en zit Aimee nog in elf. Verder moet je haar voorzichtig en tactisch wegsturen van alles wat pimpelpaars of knalroze is, maar ze heeft een duidelijke eigen mening, dus maakte zij zelf haar keuze uit een voorselectie van haar papa.

’s Avonds zochten we met het hele gezin de sauna op. Daar was het ook echt weer voor; het was een regenachtige herfstdag. Het lijkt erop dat we hier geen witte kerst krijgen. Daarom komen we maar naar Nederland?

Vrijdag dramadag

En zo kwamen we vanuit de vrolijke kinderklasjes vrijdag weer op ons werk terecht, waar we heel hard geconfronteerd werden met het vreselijke nieuws uit Connecticut. Nota bene nog geen 30 minuten rijden van ons tweetalige Amerikaanse Quark team. En als je net de avond daarvoor zoveel vrolijke lieve ongeschuldige kindjes hebt zien zingen, dan is dit extra confronterend. Ik kwam echt ontsteld thuis van het werk, ben naar de bank gerend waar Kevin en Aimee aan het spelen waren met de iPads en heb ze een half uur lang tegen me aan gehouden, totdat Renee het eten had klaargemaakt. Toen ik later Obama’s speech zag, begreep ik dat hij vanavond hetzelfde zou doen met zijn kinderen. Waarschijnlijk zoals zoveel ouders in Noord-Amerika en de rest van de wereld.

Holiday concert 2012 Fieldstone

Het is December dus weer tijd voor het kerstconcert. Pardon, “Holiday” concert. Want politiek correct als we zijn in Canada noemen we het geen “kerst”. En erg gepast, vooral voor een school die tegen de Joodse wijk aanligt; zo werden deze avond ook enkele Hanukkah (http://en.wikipedia.org/wiki/Hanukkah) liedjes ten gehore gebracht.

Voor ons was het dit keer dubbel feest en dubbel trots; want eerst kregen we het optreden van Aimee voorgeschoteld (de kleuterklas). Zij zongen eerst in het Frans “Holiday Bonjour”, vervolgens in het Duits “Kling Glockchen”, vervolgens  “Icy Fingers”  voordat er weer een internationaal karakter aan werd gegeven met “Vive le vent”en “Au revoir, sei gesundt”. Tja, op een internationale school met vele nationaliteiten mag je wel iets internationaals verwachten.

Kevin’s klas zong eerst “Deck the Halls Lightly Row”, voordat er op de viooltjes “Song of the Wind” en “Go Tell Aunt Rhody”gespeeld werden. Ook hier werd er internationaal afgesloten met “Petit Papa Noel”in het Frans.

Uiteraard zijn er filmpjes! Maar allereerst excuses. Mijn talent voor fotograferen kan je niet terugvinden in mijn filmkwaliteiten. Bovendien zat ik wat onhandig vooraan, weggedoken om het zicht van andere mensen niet te belemmeren. Genoeg excuses, nu filmpjes!

Aimee’s klas;

 http://www.youtube.com/watch?v=-K5fqs8PN-k&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=2

Kevin’s klas;

http://www.youtube.com/watch?v=L7VD1EBhXrA

Het was weer een traditioneel avondje trotse-ouder-zijn!

Herstellen op Stratford

De rest van de zaterdag deden we uiteraard rustig aan. Hoewel, op verzoek van Kevin en Isabelle gingen we weer eten bij de Sushi / Japanse tent die we ontdekt hadden op Dundas een paar weken geleden, toen daar de kertsboom werd ontstoken. Spring Sushi zit op een AAA-locatie, maar je kan er toch heel goed eten, onbeperkt zelfs, voor een hele redelijke prijs ($25 pp). http://www.nowtoronto.com/food/story.cfm?content=188283. Maar dat is Toronto eigen; je kan hier lekker betaalbaar uiteten, indien je maar van de alcohol afblijft. Indien je dat niet doet, wees dan niet verbaasd dat je drankrekening hoger is dan je voedselrekening.

We waren vroeg thuis – acht uur, waarna de kinderen naar bed gingen. En ik ook, want de lichtjes gingen na een gezellige feestweek toch echt een beetje uit.

Zondag kon ik er weer tegenaan – ik kon de strijd weer aanbinden met een fanatieke Aimee tijdens Judo. Daarna deed ik boodschappen en bracht Isabelle de kids weg voor een play-date bij Chinese vriend Derrick, die een paar weken geleden voor een play-date bij ons was. Zoals gewoonlijk bij Aziatische gastvrijheid, kwamen de kinderen afgevuld met eten en snoep terug.

Nadat we zaterdag sushi aten – het favoriete eten op dit moment van Kevin – had ik zondagavond tacos gemaakt; het favoriete kostje van Aimée. Dat leverde een mooie “You’re the best daddy in the world”compliment op van onze ondertussen multi-culturele kinderen.

Kerstfeest met Quark

Ja als professioneel feestbeest moest ik vrijdag weer door bij Quark, want we hadden ons kerstfeest. Een bijzonder kertsfeest, omdat we een record jaar hadden. Met het hele team gingen we naar Blue Mountain, het ‘skidorp’ van Ontario. http://www.bluemountain.ca. Het skiseizoen is hier nog niet begonnen; tot nu toe hebben we dezelfde milde start van de winter zoals vorig jaar. Maar in het skidorp kan je wel team-building speurtochten houden, lekker eten en goed borrelen. Wat dan ook gebeurde tot diep in de nacht.

Zaterdagmiddag waren we weer terug in Toronto en kon ik vermoeid overgedragen worden aan het gezin. Zoals Isabelle zei – ik mag niet klagen met zulke weken. Maar een vermoeiende week was het wel!

Zon, zee en werken

Zo het was weer het weekje wel. Een superleuk weekje, maar ook zeer vermoeiend. Vorige week zondag vertrok ik voor mijn laatste reisje van het jaar (een TUI Noord-Amerika meeting) richting Puerto Vallarta in Mexico. Puerto Vallarta ligt aan de westkust van Mexico – in tegenstelling tot bijvoorbeeld Cancun dat we (met het hele gezin) begin dit jaar bezochten, wat aan de Carribische kant ligt.

Vanwege de ligging aan we westkust is Puerto Vallarta makkelijk aan te vliegen voor mijn collega’s aan de Amerikaanse westkust (LA, Seattle). Voor mij was het een stuk lastiger, want er gingen geen directe vluchten, dus ik moest via Chicago vliegen. Ooit was O’Hara airport in Chicago het drukste vliegveld ter wereld, maar tegenwoordig neemt het slechts een vierde plek in.

On twee uur landde ik in Puerto Vallarta en om drie uur zat ik in mijn hotel. Punta Mita is een schilderachtig groen-jungle schiereiland met droomstranden. De rest van de dag bracht ik dan ook door aan het strand, soms zwemmend tussen de zeer hoge grote-oceaan golven. ‘s Avonds hadden we een informeel diner in het strandrestaurant. Heerlijk eten in een prachtige tropische omgeving.

Maandag werd er gewoon gewerkt, en ook nog eens hard, want we hadden van 8 tot 7 achter elkaar meetings en presentaties. ’s Avonds hadden we avondeten in het plaatselijke Aziatische-fusion restaurant. Met daarna een eerste verrassing; op het inmiddels helemaal verlaten strand hadden ze een kampvuur voor ons gemaakt, inclusief veel koele drankjes en jawel, zelfs marshmallows. Bijzonder; het hele strand bewoog in het donker van de krabben en kreeftjes.

Dinsdag hadden we van 8 tot 12 meetings. Daarna hadden we weer een leuke verrassing. We werden naar een boot gereden en gingen de zee op. En terwijl we de lekkerste hapjes gevoerd werden, zagen we dolfijnen en walsvissen. Filmpjes! Eerst de walvissen http://www.youtube.com/watch?v=oHWwX2kKgzs&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=4

En http://www.youtube.com/watch?v=An7mpu00OAg&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=3

En vervolgens de dolfijntjes; let op de uiterste golf rechtssachter; je zal zien dat ze hier uit springen, op een gegeven moment zelfs bijna helemaal uit het water. http://www.youtube.com/watch?v=IU9AscW7zhk&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=1

Bij een prachtig afgelegen baaitje konden we zwemmen en snorkelen. Ook konden we een ritje maken met een enorme jetski; een snelheidsmonster.

Het afscheidsdiner moest natuurlijk ook bijzonder worden, dus hadden ze terug in het hotel een tafel gemaakt op een rots/uitzichtspunt, verlicht met vuurfakkels. Daar hadden we een heerlijke grill-afscheidsmaaltijd, voordat we woensdag weer teruggevlogen naar huis.

Filmpjes van de Noordpool

Nee, dit gaat niet over spectaculaire filmpjes van de Noordpool geschoten vanaf Quark Expeditions’ 50  Years of Victory, maar puur filmpjes van de kerstman voor Kevin en Aimee. Net zoals vorig jaar. Hun filmpjes kunnen beken worden op;

http://www.portablenorthpole.com/watch/mJZCLrfIhioayz_IT41FQPQ

http://www.portablenorthpole.com/watch/mIgrwXg2DiVxnWu2QzdFyew

Bladeren zijn fun

Ja inderdaad! Toronto was de afgelopen weken gevuld met gevallen bladeren, en daar kunnen kids veel lol aan hebben. Filmpje! http://www.youtube.com/watch?v=CddOT2kE_6A&feature=plcp

Concert, School en Schieten

Veel weken zijn hier hier vrij standaard. Niet saai, maar voorspelbaar. We gaan naar ons werk, naar school en zijn ‘s avonds gewoon thuis. Deze week was wat bijzonderder.

Zoals al beschreven, gingen dinsdagavond Isabelle en ik uit. Eerst lekker Thais eten, daarna naar het concert van Cheap Trick en Aerosmith. http://www.lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2012/11/cinderella-cheap-trick-en-aerosmith.html

Donderdagmiddag hadden we ouder-avond of eigenlijk –middag op Fieldstone. We hoorden alleen maar positieve feedback op de kids. Ze zitten allebei met hun Engels op gemiddeld Fieldstone niveau (wat dus hoger is dan het Canadese gemiddelde). En de juf van Kevin weet hem weer perfect te managen. Opdrachten die de meeste focus nodig hebben, zoals veel schrijven, doet ze meteen in de ochtend. Als Kevin ergens mee klaar is (meestal sneller dan de rest van de klas),  dan mag hij gaan lezen. Of soms zelfs met de iPad van de klas spelen. Als hij ’s middags echt onrustig op zijn stoel gaat wiebelen, dan krijgt hij een opdracht waarmee hij even wat door de school kan lopen. Iets actiefs. 

Vrijdagochtend was de overdracht van de Dwergbieslaan! Niet dat we er nog veel werk aan hadden, want wij hadden al getekend. Maar we zijn nu officieel grootgrondbezitter in Vleuten af, met nu nog ‘gewoon’ 1 huis in Nederland.
De ijskoude vrijdagmiddag bracht ik door in het plaatsje Cobourg, zo’n 1,5 uur buiten de stad op het “platte land”. Op een ranch had ons verkoopteam een teamsessie en ik kwam  voor de samenvatting & conclusies en de nodige fun: kleiduifschieten. Wat uiteindelijk ook nog eens prima lukte!