Isabelle’s koudste verjaardag. Ooit

Na twee jaar geleden aan Isabelle haar bloederigste verjaardag ooit geschonken te hebben (door in een slaapwandeling een kopstoot uit te delen aan de plaatselijke radiator), schonk ik haar dit jaar de koudste verjaardag ooit. Je moet toch elke keer iets nieuws verzinnen!

Afgelopen week leek niets een koud weekend te voorspellen. Het dooide flink en vrijdag werd het zelfs 12C. Jawel boven nul. Dat was niet zo best voor het winterfestival hier in Ottawa, maar daarover later meer.

Zaterdagochtend verlieten na een paar eerste felicitaties aan het adres van Isabelle om 7 uur ’s ochtends ons huis. In de auto naar het vliegveld werd uiteraard flink voor Isabelle gezongen, zowel in het Nederlands als in het Engels. En slechts 3,5 uur later waren we al in ons hotel in Ottawa. Ik had best een goede deal gekregen voor het bekendste hotel van Ottawa (en ook één van de beroemste hotels van heel Canada), het prestieuze Chateau Laurier. http://www.fairmont.com/laurier.

Ottawa is een bijzondere stad. Niet zo bekend in Nederland, maar het is uiteindelijk de hoofdstad van Canada. Een compromis tussen het Engelstalige Toronto en het Franstalige Montreal. Officieel tweetalig, maar in het echt is Ottawa nog Engelstalig en is aan de overkant van de Ottawa river in Gatineau ialles, zo als de naam van het stadje suggereert, Franstalig. De Ottawa river is dan ook de grens tussen Ontario en Quebec.

Ottawa is best vergelijkbaar met een hoofdstad als Washington. Verrassend weinig hoge kantoorgebouwen, veel groen (hoewel nu wit),veel monumenten en statige gebouwen.

Na ingecheckt te hebben gingen we erop uit om het winterfestival te ervaren, oftewel Winterlude http://www.canadascapital.gc.ca/winterlude. Even leek het zonnetje er door te komen, maar tevergeefs. De wind nam toe en het werd koud. Heel koud. Gevoelstemperatuur -21C. Voor ons gevoel wellicht de koudste ervaring ooit. We bezochten de Crystal Garden in Confederation Park. Daar hadden ze een wedstrijd voor ijssculpturen gepresenteerd onder de opzwepende muziek van een DJ. Helaas had de dooi van de dag ervoor enkele beelden aangetast en waren er zelfs een paar afgebrokkeld. Maar het was nog steeds indrukwekkend wat men uit een blok ijs kan maken. Ook was er een ijslounge, met stoelen, banken, tafeltjes, zitjes en kunst – alles gemaakt van ijs. Dit vonden de kids helemaal het einde.  We snoepten verder een Taffy-on-Snow.  Men giet pure maple syrup op ijs/sneeuw en schept het met een stokje op.  De maple syrup vriest daardoor aan het stokje vast; en je hebt een soort lolly.

We hielden het een uurtje uit en zochten toen ijzig weer de warmte op van ons chateau. Aimée werd in bed gelegd, Kevin ging computerspelletjes spelen en ook wij genoten van de warmte binnen.

Na het slaapje van Aimée durfden we de kou weer aan. We maakten een wandeling over de Pont Alexandra bridge naar Gatineau, onze eerste stappen op Quebec’s grondgebied. En inderdaad: je bent de brug nog niet af of men weigert resoluut Engels te spreken.  In Gatineau volgde een teleurstelling; de Snowflake Kingdom van Winterlude was gesloten na de dooi van vrijdag. Dit is een ijs & sneeuwpretpark, o.a. met meer dan 20 ijsglijbanen. Blijkbaar waren deze niet meer veilig na de dooi. Ze waren wel bezig met herstelwerk, dus wellicht gaat het nog de komende dagen open.

Het wandelingetje over de brug was wel erg mooi. Het uitzicht over de statige parlementsgebouwen was schitterend. Maar ook weer heel koud. Terug in Ottawa zochten we snel de warmte en tropische sfeer op van een Thais restaurant. De smaak van heerlijke thaise gerechten warmde ons weer op – klaar voor morgen!