De weekenden beginnen hier rustiger te worden, omdat de “to do” lijst weer net zo lang is als dat van een gemiddeld gezin met twee kinderen. We zijn gesetteld! Zoals eerder gezegd is het laatste ontbrekende puzzelstukje een baan voor Isabelle. En dat begint hopelijk ook op te schieten, want bij twee bedrijven zit ze nu in de laatste ronde en ze is verder in nog vier andere sollicitatieprocedures verwikkeld.
De kids doen het perfect. Kevin doet het geweldig en gaat nu volop mee in het hoge intellectuele tempo van zijn school. En dan betreft het niet alleen taal en rekenen, maar vooral algemene wereldkennis. Hij was al een wijsneus, maar hij lijkt nu helemaal ouder en wijzer te zijn geworden. En Aimée heeft het overal naar haar zin waar het eten goed is J. Alleen willen ze haar op de creche nu al naar een oudere groep plaatsen, waar we tegen zijn. Ze draait net twee maanden lekker mee. En natuurijk heeft ze haar eerste hartsvriendje; zondagochtend werd ik zelfs wakker onder een prachtig lied met de tekst “Leo, Leo, Leo”. Het enige met Aimée: ze is twee en zegt nee. Gecombineerd met de koppigheid van haar moeder J betekent dit af en toe een kleine strijd. Mooiste voorbeeld was vrijdagavond tijdens het eten met de vraag aan Isabelle; “Mag ik van tafel?”. Een duidelijke “Nee”volgde. Vervolgens vroeg ze met een lief stemmetje aan Isabelle; “Mag ik met Pappa praten?”. Waarop Isabelle uiteraard antwoordde “Natuurlijk mag dat”. Met een nog liever stemmetje naar mij “Pappa, mag ik van tafel af?”. Toen ik de “Nee” herhaalde was het hek van de dam.....
Omdat Kevin zo’n goede week op school had, mocht hij bepalen wat we op zaterdag gingen doen. Hij koos voor schaatsen, of hoe hij het noemde “skieen op het ijs”. Hij had de openbare schaatsbaan voor het gemeentehuis nog in gedachten van vorige week. Wij vielen meteen op. Isabelle en ik met onze noren (niemand heeft noren, het zijn ijshockey-schaatsen of kunstschaatsen). En de kids met hun doorlopertjes, ook deze had niemand.
Het ging Kevin in het begin niet makkelijk af; hij bracht meer tijd liggend op het ijs door dan schaatsend. Toen we het echter in een Nintendo DS Mario kader brachten (naar de overkant, kijk uit voor de Bowsers) ging het beter. Ons natuurtalentje was Aimée. Ze stond voor het eerst op haar doorlopers (die we wel al vorig jaar gekocht hadden) en kwam meteen goed vooruit. We sloten af met een bezoekje aan de Starbucks; caramel latte machiato koffie voor Isabelle, frappucino voor de kids inclusief mijzelf.
Thuis werd een filmpje opgezet voor de kids. Toen ik even later ging kijken lag Aimée uitgeteld in Kevin’s armen, met de kopjes tegen elkaar. Lieieieffff!.
Zondag was een rustige dag thuis. We besloten ons ’s avonds te belonen met een bezoekje aan de Griekse wijk. Je kan daar heerlijk eten; dat is toch wel een sterk punt van Toronto, al die multi-culturele wijkjes. Ook de kinderen smulden hun bordjes leeg . Uiteraard volgde er ijs en Aimée flirtte bij de Griekse obers een tweede slagroomtopping bij elkaar.
Terug naar huis begon het te sneeuwen. We hadden een vrij mild weekend waarin het dooide; maar de vooruitzichten zijn weer strenge vorst en sneeuw voor de komende dagen! Maxima van -14C met een gevoelstemperatuur van -25C......brrrrr...........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten