Vrijdagnacht vlogen we dus terug voor een korte vakantie in Nederland. In het Flying Dutchman magazine van de KLM las ik een grappig artikel over Toronto. Een typisch publiciteitsstukje, om de bestemming aan de man de brengen. Ten eerste de bijnaam van Toronto; The city in a park. Nog nooit eerder gehoord, maar inderdaad enigszins toepasselijk als je je bedenkt hoeveel prachtige natuur rondom (en ook in) Toronto ligt. Het gehele eerste gedeelte van het artikel hemelt de Toronto islands op. Kan ik me wel in vinden; het zijn inderdaad prachtige groene oases met koddige huisjes, terwijl je op de skyline van Toronto downtown kijkt. Er wordt over het Distillery District geschreven, wat blijkbaar ooit de grootste distillerij van het Britse koningrijk was. Verder schijnt Toronto de grootste collectie Victoriaanse gebouwen in Noord-Amerika te hebben. Tenslotte wordt Toronto geroemd om zijn multi-cultuur. In Nederland tegenwoordig bijna een scheldwoord, maar in Toronto is de ‘melting pot’ (wel) een succes en men claimt vol trots de meest etnische diversiteit te hebben in de gehele wereld. En dat leidt gelukkig tot een heerlijk brede restaurantkeuze. En dat als men in een restaurant ‘pittig’ op de kaart zet… het dat ook eindelijk eens echt is.
Na het lezen van het artikel had ik het wel gehad en besloot maar te gaan slapen. Dit gold niet voor de heer naast mij; Kevin vond het multi-media-systeem van KLM te aantrekkelijk. Volgens Isabelle heeft hij er tot één uur in de nacht mee zitten spelen, voordat hij ging slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten