Zondagochtend lagen we uiteraard weer in het zwemparadijs cq. waterpretpark,
want de focus ligt hier op plezier, spelen en beleven en niet zozeer op
zwemmen. Er zijn veel glijbanen, complete raft-banen en -riviertjes en een
enorm groot spetter-speelkasteel. De kinderen spelen zich hier in een paar uur lekker
moe.
De laatste attractie als onderdeel van het pakket dat we hadden gekocht was
het Imax theater. Ondanks alle aanbiedingen, was het theater bijna helemaal
leeg. De film ging, uiteraard, over de Niagara waterval. Over het
indianenmeisje, dat niet zo blij was met het resultaat van haar uithuwelijking,
en zich met bootje en al van de waterval stortte. Volgens de verhalen waart haar
geest er nog steeds rond en past ze op de waterval; zij is de “maid of the mist”. En over de eerste
westerse kolonisten en ontdekkers, die drie dagen lang voor het bereiken van de
watervallen het geluid al konden horen. Uiteindelijk kregen de kolonisten
ruzie; Niagara en omstreken speelden een kritische rol in de
Amerikaans-Canadese oorlog van begin negentiende eeuw. Daarna ontwikkelde zich
de eerste toeristenindustrie rondom de watervallen; er werd zelfs met een klein
stoombootje wat toeristen tot aan de voet van de watervallen gebracht. De
Amerikaanse burgeroorlog draaide echter de toeristenindustrie de nek om en het
bootje werd verkocht. Klein probleem; stroomafwaarts ligt de “whirlpool”, één
van de wildste stukken white water
ter wereld. Het stoombootje werd uiteindelijk het eerste schip dat dit stuk rivier
passeerde, ook al werd het behoorlijk stuk geslagen. De whirlpool en de enorme
kolkende is nog steeds bijzonder indrukwekkend (wij bekeken het vorig jaar);
helaas blijven de meeste toeristen rondom de watervallen hangen. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2012/04/niagara-meer-dan-alleen-watervallen.html
Het tweede gedeelte van de film ging over de durfallen. De mensen die in een
tonnetje de waterval afgingen. Sommigen hebben het overleefd, sommigen niet.
Interessant was dat de eerste persoon, die het overleefde, een vrouw was; een
lerares die met kat en al de eerste persoon werd die de watervallen bedwong.
Haar doel was rijk te worden, maar helaas voor haar werd dat niet bereikt.
Het laatste stuk is het ongeloofelijke verhaal uit de jaren zestig. Een
klein motorbootje raakte stroomopwaarts in de problemen en kiepte om. Twee
personen konden net uit het water getrokken worden, maar een jongetje ging met
zwemvest en al de waterval af. Einde verhaal zou je denken, maar wonder boven
wonder heeft dit jongetje de val overleefd, zelfs zonder noemenswaardige
verwondingen. Volgens het romatische einde van de film kwam dit door de “maid of the mist”; het indianenmeisje dat
nog steeds over de watervallen waakt.
Na de Imax-film van ca 45 minuten was het tijd om naar huis te gaan. Nog één
keer zwaaiden we naar de indrukwekkende watervallen. Bijzonder was dat de bomen
rondom de watervallen nu veranderd zijn in ijsbomen; de waterdamp van de
watervallen vriest vast aan de takken. Bizar mooi.
Binnen anderhalf uur waren we weer thuis in Toronto.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten