Als we om de zoveel tijd gaan kijken, dan zien we ze vooral met elkaar spelen. Misschien missen ze dat toch doordeweeks; de tijd om als broer en zus samen te spelen. Ze zijn echt heel lief voor elkaar. Mooiste voorbeeld is de “tandenfee”; Kevin had deze vakantie voor het eerst dat hij op “natuurlijke” wijze een melktandje verloor. Toen hij de volgende ochtend wakker werd, lagen er een aantal quarters (muntjes) onder zijn kussen van de tandenfee. Deze werden daarop meteen heel lief gedeeld met zijn zusje.
We sloten de dag af in het Argentijnse gril restaurant, waar we allemaal spare-ribs bestelden. Dat was helaas geen succes, want de ribben waren erg vet en behoorlijk smakeloos. Goede spare-ribs maken is een vak, en wij zijn verwend door de ervaring dat de meeste Canadezen wel erg goed ribs kunnen klaarmaken.
Zondag hadden de kinderen een keuze; of in het hotel blijven (dus kinderclub). Of nog een keer naar Xel-ha, maar dan voor de hele dag. Tot onze verbazing kozen ze allebei weer de kinderclub. Goed, dat scheelt ons de hoge toegangsprijs van Xel-ha. Isabelle en ik gingen ’s middags samen wat actiefs doen; zeekayaken. Door de sterke branding best avontuurlijk. En ja, uiteraard sloegen we een keer om.
Om vijf uur kwamen de kinderen weer mooi beschilderd uit de club. Het feest voor de kinderen werd compleet doordat ze voorin het shuttletreintje mochten zitten, naast de bestuurder. We sloten de dag af in de door de kinderen gekozen Japanner; altijd lekker eten en een leuke show erbij. Helaas maakte Aimee, net zoals de dag ervoor, niet het einde mee. De twee dagen op pad sliep ze nog wat bij in de auto, maar een hele dag kinderclub is echt te veel voor haar. Ik denk dat de mensen hier in het resort al aardig aan het plaatje zijn gewend; ca acht uur draag ik een compleet slapend meisje terug naar de kamer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten