Dalende temparaturen en big apples

Ja hoor, het is weer vrijdag. Het was een kort werkweekje van maar vier dagen na het Thanksgiving weekend. De tijd lijkt hier snel te gaan, het lijkt alsof we hier al lang zitten. Dat is een positief teken, want dat betekent dat het aanpassen soepeltjes verloopt. Dat heeft een aantal redenen. Het is hier gewoon een “makkelijke”omgeving; een leuke stad met alle faciliteiten. Behulpzame mensen en geen taal-barriere. Daarnaast is het handig dat Isabelle nog niet werkt, met name de kinderen uitstekend kan begeleiden bij hun school/creche. Tenslotte is het heerlijk om zo dicht bij je werk te wonen. Met het openbaar vervoer kost het me 25-40 minuten van deur tot deur. En vandaan heb ik voor het eerst teruggerend. Gewoon omgekleed en rugzak om. Het blijkt uiteindelijk slechts 6,5 kilometer te zijn, maar toch wel een redelijk zwaar “parcours”. Dat komt omdat vanaf het meer naar het Noorden het landschap langzaam omhoog loopt. Dat, plus een paar heuvels als echte kuitenbrekers, maakt het toch wel zwaar. Maar leuk, ik ga het zeker vaker doen.

De week was gevarieerd. Dinsdag had ik voor het eerst ’s avonds iets; een herdenkingsdienst voor één van onze kapiteins die afgelopen augustus plotseling aan kanker is overleden. Ik heb de man helaas nooit mogen kennen, maar was uiteraard wel aanwezig, wat gewaardeerd werd.

Donderdag moest ik voor een meeting naar de Big Apple, New York. Is nog geen 1,5 uur vliegen, dus verrassend dichtbij. Apart is dat je op Toronto airport al door de Amerikaanse doune moet gaan. Goed dat ik hiervoor gewaarschuwd was, want dat duurt uiteraard even.

Met de kids gaat het prima. Aimee had een kleine terugslag omdat ze wat verkouden was. Daarmee was ze wat meer hangerig en huilerig, maar dat zou ze in Nederland ook zijn als ze zich niet lekker zou voelen. Kevin lijkt steeds beter zijn draai te vinden. Sinds vandaag slikt hij op proef medicijnen tegen ADHD. Je kan nog geen conclusies trekken, maar vandaag was voor hem een prima dag, met aan het einde taekwando, wat hij erg leuk vindt. We zijn nog niet geslaagd om een foto te maken in zijn martial arts pakje. Wel in zijn jasje-dasje-uniform.

De kluslijst wordt ook korter. We hebben nu ook een computer thuis (naast mijn laptop), in bruikleen van het werk. Erg handig voor Isabelle als ik op het werk ben met mijn laptop. Isabelle is ook weer begonnen met solliciteren, waarbij de computer uiteraard goed van pas komt.

Belangrijk volgende mijlpaal is de aankomst van onze zeevracht. Deze komt volgende week zaterdag in Toronto aan. Daarna moeten we uiteraard de nodige stempels halen bij de douane. Dus verwacht ik dat binnen 1,5 tot 2 weken onze spullen binnen zijn.

En dan het weer. Het is wat wisselend met prachtige zonnige dagen afgewisseld met regen. Maar die temperatuur.....die is aan het duikelen. Het lijkt wel per dag met één graad omlaag te gaan. Een enorm verschil binnen twee weken. En dat voel je, met name ’s ochtends. De gevreesde winter komt eraan.......