Sinds donderdag is Kevin dus aan de allerlichtste medicijnen tegen ADHD. De bedoeling is om de dosis langzaam te verhogen totdat we het juiste nivo hebben gevonden. Geen idee of we dit ook gaan doen, want we kennen onze stuiterbal nu al soms niet terug (tja, totdat het is uitgewerkt...):
Gisteren kreeg ik op mijn vraag “hoe was het op school” eens niet het standaardantwoord “goed” maar een heel verhaal.
Ik viel pas echt van mijn stoel toen daarna door Kevin de vraag werd gesteld “En hoe was het eigenlijk bij jou op het werk? Was het leuk? Wat heb je gedaan?”
Vandaag bood Kevin aan te schilderen voor Isabelle. Isabelle mocht zelf de kleuren uitzoeken. Aan elke artistieke wens werd voldaan.
Kevin heeft vervolgens een uur (!) geconcentreerd geschilderd waarbij hij netjes binnen de lijntjes bleef en echt iets moois maakte. Het resultaat hangt natuurlijk op een ereplekje aan de muur.
Toen ik hem een compliment gaf, was zijn reactie: “dank je wel, ik vind het fijn dat je dat zegt”.
Een tijdje later nogmaals: “ik ben blij dat jullie vinden dat ik zo mijn best doe hiermee”.
Hij maakte ook een vage opmerking dat hij vandaag “zo rustig in zijn hoofdje” was
Wow!
Op deze blog moet ik ook even een reactie geven, bijzonder om te lezen over de ontwikkeling van Kevin, wauw!
BeantwoordenVerwijderenOp de Schildpaddengroep wordt nog regelmatig aan jullie lieve Aimée gedacht! De kinderen vragen dan waar ze is en of ze nog komt, erg lief!
Ze krijgt dus een dikke kus van al haar vriendjes en vriendinnetjes.
Geniet van jullie tijd daar, leuk om zo een beetje mee te mogen kijken!:)
(juf) Judith