Alle hens aan dek!

Deze week werd onze complete inburgering, organisatie en planning even op de proef gesteld.  Isabelle begon met werken en had meteen van dinsdag tot en met vrijdag een Pepsi marketingconferentie in Ottawa. Moet kunnen, maar ik kreeg woensdag en donderdag mijn baas op bezoek, die uiteraard ook verwachtte een hapje te gaan eten. En dan bedoelde hij waarschijnlijk niet de Mc Donald samen met de kids. We overleefden deze “stress-test” buitengewoon goed, een bevestiging dat wij de orgaanisatie hier op orde hebben.

Kern van onze organisatie is oppas-nanny-oma Renee. Een over-actieve Oma van in de vijftig, zelf lerares, die zich blijkbaar ’s avonds verveelt, want ze bood aan om vanaf nu altijd rond vijven de kinderen op te halen, te koken en dan om 7 uur weer te verdwijnen. Gezellig mens, maar je hebt wel snel oordopjes nodig. Gelukkig ook flexibel, want woensdagavond paste ze meteen tot 11 uur op en bracht ze dus de kinderen ook naar bed.

We hadden in de vorige weken al wat proef gedraaid met haar en het werkt perfect. De kinderen zijn al meteen gek op haar en zij op de kids.

Isabelle’s conferentie was super interessant. Het is uiteindelijk de reden waarom ze uit drie aanbiedingen  voor Pepsi koos: de zeer professionele marketingomgeving waar ze zichzelf verder kan ontwikkelen als marketeer. Jammer voor haar dat het in Ottawa was, want daar gaan we zelf met het gezin over drie weken ook naar toe.

Ik had dus wel drukke dagen (met name de ochtenden!), maar had ook een erg goed gevoel over de week. Het was een week waarin onze verkopers knalden, en dan heb ik als snel een goed gevoel. En gelukkig ook mijn baas, die laaiend entousiast weer op het vliegtuig naar Seattle stapte. Nog geen half uur later had ik een dankmailtje in mijn inbox uit Engeland. Goed voor de ego.

Zo mogen we dus concluderen dat de verhuizing en emigratie weer goed afgerond is. Isabelle’s werk was het laatste wat nog open stond. Inmiddels zijn de kinderen helemaal aangepast. Kevin spreekt echt goed Engels en weet het ook mooi te scheiden. Hij spreekt ons aan in het Nederlands, maar switcht moeiteloos naar Engels met Renee of andere Canadezen. Aimée mixt meer door elkaar: haar taaltje is nu een mengeling van Engels en Nederlands. Maar over een tijdje zal ze dat ook steeds beter kunnen scheiden.

En het weer? Daar zijn we nu ook helemaal aan gewend. Met een weervoorspelling van maximaal minus 5 graden riepen we in koor “Dat wordt best lekker, dit weekend”.

Zaterdag was het na zo’n drukke week uiteraard klusjes en boodschappendag. Ik haalde een nieuwe computer op (we hebben nu twee computer nodig en de oudste computer, ca 8 jaar oud, had het opgegeven).  Ik ontmoette ook de eigaar van een cabin, die ik voor juli heb gehuurd voor het gezin en de familie van Dommelen. Klinkt als een geweldige cabin, op twee uur rijden, van alle gemakken voorzien (o.a. buitenhaard, warm waterbubbelbad buiten, aan een prachtig meer, met surfplank, kayaks, mini-zeilbootje). Ik plande zo wie zo onze zomer al redelijk dicht. Ik verving heel veel kapotte lampen in huis en Isabelle deed boodschappen. Een etentje buiten de deur hadden we ’s avonds dus wel verdiend. Wij vonden een nieuw adresje, namelijk een mongools grill-restaurant. http://www.genghiskhanmongoliangrill.com/main2.html

Eten wordt door koks op een grote ronde grillschijf in een minuutje klaargemaakt. Ingredienten kies je zelf. Mooie schowcooking dus, wat leuk is voor de kids. Ook leuk voor kids: een groot desert buffet met marshmellows en een chocoladefontijn. En ja hoor, ook leuk voor mama’s en met name snoeppapa’s.