Relaxen in de Caribbean.

Soms herhalen gebeurtenissen zich. In mijn vorige stukje schreef ik dat ik twintig jaar geleden Miami Beach bezocht. Vanuit daar ging reisde ik toen naar de Dominicaanse Republiek. Het toerisme begon toen net op dit op één na grootste Caribische eiland.

Afgelopen vrijdag verliet ik Miami en zondag zat ik weer in..... de Dominicaanse Republiek. OK, er zijn wel wat verschillen. Niet alleen 20 jaar en 20 kilo, ook  reisde ik nu onlogisch eerst omhoog naar Toronto en vervolgens weer omlaag. Om een gezin op te halen: dat had ik twintig jaar geleden ook nog niet.

In Toronto namen we afscheid met en van de sneeuw. Heel veel sneeuw. Vorige week was al ruim 10 cm gevallen. In de nacht van vrijdag op zaterdag viel weer ruim 20 cm. Goed weer voor wat sleetje rijden. En zondagochtend heel vroeg gingen we naar het vliegveld. We hadden nog een grappig en ook lief verhaal over Aimée. Ze mocht ’s ochtends drie van haar vier slaappoppen kiezen om mee te nemen. Verrassend genoeg viel Elmo daarbij af. Toen we direct na de start over een prachtig verlicht Toronto vlogen hoorde ik opeens naast me “Daaaaag Huis. Daaaag Elmo!”.

Vier uur en bijna 35 graden celsius later landde we in Punta Cana op de oostpunt van de Dominicaanse Republiek. Dit is het toppunt van toerisme. Een hele strook van 30 kilometers met de grootste en meest luxueuze resorts. Niet echt de plek om het land te beleven. Daarvoor moet je niet naar Punta Cana maar naar Sawadee Reizen in Amsterdam die net een fantastische rondreis door de Dominicaanse republiek heeft ontwikkeld. http://www.sawadee.nl/midden-en-zuid-amerika/dominicaanse-republiek/dom/een-caribische-verrassing/

Maar goed daar kan je geen kinderen van twee en vijf op meenemen. En eerlijk gezegd; na een internationale verhuizing en verandering van banen, was de behoefte ook  meer om eens te ontspannen in een luxe tropisch resort.

En het mag gezegd worden; het is hier heerlijk . Temperatuurtje zo dertig graden. Overal vrolijke tropische klanken. Een kilometers lang palmenstrand met spierwit zand. Een resort op een gigantisch oppervlak, met prachtige tuinen en zelfs een stukje origineel mangrove bos. Een aantal zwembaden . Uiteraard met zwemmersbar. Keuze uit 9 restaurants. All-inclusive. Jacuzzi in de kamer. Met fles champie. Nou ja geen echte champagne, maar het bubbelt en is te drinken. Tja Hotel Melia Tropical verdient tot nu toe een uitstekende beoordeling. De harde wereld lijkt heel ver weg. Maar raar genoeg is het niet. Het is eigenlijk ongeloofelijk om te denken dat een stuk naar het westen, in Haiti dat het westelijk gedeelte van dit eiland inneemt, veel mensen elke dag voor hun leven moeten vechten. Het was altijd één van de armste landen ter wereld en de aardbeving heeft het land verder in de verdrukking gebracht. En nu is er ook nog eens cholera uitgebroken. Nogmaals ongelooflijk dat dit op relatief korte afstand gebeurt. Iets wat niet vergeten mag worden, maar waar je ook niet elke minuut aan wil denken anders smaakt je cocktail toch wat minder.

De kids hebben het hier ook prima naar hun zin. Aimée flirt met elke ober. Kevin spreekt iedereen aan, vloeiend in het Engels. En zet op gekozen momenten even zijn arrogante vader op zijn plaats. Na iets uitgelegd te hebben, Kevin “Hoe weet jij dat eigenlijk allemaal papa”? Hans; “Papa weet toch altijd  alles”. Kevin: “Huh, Papa DENKT dat bij alles weet!”. Au.