Tja het was een ruime week kneuzen in Nederland. Niet dat we opeens neer kijken op Nederland, nee we we waren zelf een stelletje kneuzen met verschillende medische kwaaltjes. Desondanks hebben we een leuke kerstvakantie gehad in ons vertrouwde moederkikkerlandje.
We kwamen aan op de vrijdag voor kerst om 7 uur ’s ochtends. De jetlag is altijd het zwaarst als je van west naar oost reist, en dat gold ook voor deze keer. Bovendien is de vlucht vanuit Toronto dankzij de wind vaak erg kort (dit keer 6,5 uur). Dat klinkt relaxed, maar als je bedenkt dat dit je nacht is en dat je in deze 6,5 uur moet eten en slapen, dan begrijp je wellicht mijn voorkeur voor langere nachtvluchten. De kids sliepen ook nauwelijks. Mijn nieuwe theorie is om voor een latere vlucht te gaan, zodat je rond het middaguur in Nederland aankomt. Omdat je daarmee later in de nacht vliegt, denk ik dat je (en kids?) beter slaapt. Bovendien is dan de eerste dag in Nederland niet zo lang. Later vliegen is nu goed mogelijk, aangezien KLM twee keer per dag gaat vliegen.
Goed, we kwamen dus vermoeid en jetlagged aan. En met een eerste kneus: want Aimée zat al twee daagjes verstopt en een jetlag bleek geen laxerende werking te hebben. Wij dus laxeermiddel kopen en geven. En gelukkig kwam haar stoelgang de volgende dag onder luid gekreun en gesteun (ik dacht heel even dat ik opa werd) op gang.
Eerste kerstdag hadden we meteen al de tweede kneus: Kevin was met het schaatsten een paar weken geleden gevallen. En klaagde sindsdien af en toe over pijn aan zijn been. Plotseling kwam hij op 1e kerstdag helemaal niet meer vooruit. Hij kon gewoonweg niet meer lopen van de pijn. Kneus nummer drie was neef Bas, die met keelonsteking thuis lag. Dus met een uitgedunde familie vierden we eerste kerstdag bij de Griek in Houten.
Tweede kerstdag was er geen enkele verbetering met Kevin’s been. We gingen uiteraard naar Opa & Oma Verhulst in Zoetermeer en zouden ook uiteten gaan. Maar eerst even langs het ziekenhuis met Kevin. Vijf uur later, veel foto´s en onderzoeken rijker, verlieten we het weer, vééél te laat om nog uit eten te gaan. Kevin bleek vocht in zijn heupgewricht te hebben. Daar kon men weinig aan doen.
Derde kerstdag werd zoals altijd met de vriendenclub gevierd. Een recordopkomst vulde Salamat Datang in Sweet Lake City. Altijd gezellig. Maar Zoetemeer blijft Zoetermeer, want verder bleek elke kroeg gesloten. Behalve een tent in het Stadhart dat zichzelf Club Hip durft te noemen. Kan je je het voorstellen. Club Hip in Zoetermeer. Nee wij ook niet.
Kneus vier werd geboren in de nacht van maandag op dinsdag. Ik werd ziek en kon door het vele hoesten nauwelijks slapen. Dinsdag zouden we naar Burgers Zoo gaan. Ik hield me nog even groot, had in de dierentuin ook een zakelijke afspraaak met één van Nederlands bekenste natuurfotograven, namelijk Jan Vermeer. http://www.janvermeer.nl/cms/index.php/nl_NL/home
Burgers Zoo is trouwens een leuke dierentuin, met een werkelijk prachtig aquarium.
Terug naar Houten was er niet zo veel meer over van Hans. Er kwam nog wat koorts bij. Na een goede nacht konden we woensdagochtend even naar de makelaar en (heel belangrijk) vuurwerk halen. Maar daarna moest ik toch weer mijn bedje opzoeken en helaas het geplande uitje en borrel met het Sawadee team annuleren. Isabelle mocht in de tusssentijd zuster spelen door Kevin nogmaals voor checks naar het ziekenhuis te brengen.
Kneuzen vijf en zes zijn Gerben en Helen, want ook zij werden ziek. Dus het geplande uitstapje naar de winterefteling op donderdag werd maar afgelast. In de middag zochten wij nog wel even het luchtvaartmuseum op, om de kids toch even te laten luchten en ik zelf boekte iets vooruitging. We hadden ook nog een verjaardag. Want Aimee had zichzelf jarig verklaard en vroeg om een Dora-taart. We hebben het haar uit haar hoofd gepraat en gezegd dat ze nog vijf maaanden moet wachten. Maar volgens mij hebben we sinds donderdag elke dag deze discussie opnieuw.
Vrijdagochtend gingen we eerst bij ons ex-buurmeisje Cassandra op bezoek, die op oudjaarsdag vijf werd. En blij was dat Kevin haar kwam opzoeken. Kevin had de uitgerekende kans om een echte prinsessenparty te bezoeken met zes meiden en hij als enige jongen.
´s Middags werd de koers verlegd naar Ermelo, waar het oudjaar werd uitgeknald samen met het gezin van zus Karin.
En zo stonden we vandaag, zaterdag 1 januari, om half twaalf weer op Schiphol..... De vlucht richting het westen was inderdaad een stukje lekkerder en eenvoudiger dan de andere kant op. En voor vier uur plaatselijke tijd stonden we al weer aan de grond in Toronto. Met heel vreemd weer. Maarliefst twaalf graden celsius. Raar wanneer je de laatste 5 weken Toronto alleen kent als een witte en erg koude stad. Nu kon je bij wijze van spreken gewoon in je truitje over straat. Zal het niet proberen, ben net aan de betere hand, dus bij wijze van spreken.
Nog vreemder is dat het morgen weer over is. Maximum temperatuur morgen op zondag zal -3 celsius zijn. Brrrr. Geen temperatuur voor kneuzen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten