Na een rustig
ochtendje in huis maakten we een uitstapje naar ons favoriete familiefruit.
Zoals opgemerkt in ons Long Point tripje van vorige week is het hier
frambozentijd. En uiteraard zijn er hier boerderijtjes waar je dit heerlijke
fruit zelf kan plukken. Zoals Andrew’s
scenic acres, een boerderijtje in de groene heuvels van het Niagara Escarpment. http://www.andrewsscenicacres.com.
Dit was een
uitermate geslaagd familie-uitje. We maakte eerst een ritje op een hooiwagen
naar de fruitstruikjes toe (het transport was genoemd na de oudste oom van de
kids – De Berry Bus). En daarna werd het plukken, een activiteit die fanatiek
werd uitgeoefend door beide kids. Die ook erg trots op het resultaat waren –
volle mandjes met frambozen. En ja, er verdween tijdens het plukken toch ook af
en toe stiekem een framboosje in de mondjes.
Na heel even in
de speeltuin van de boerderij gespeeld te hebben, gingen we naar een andere
boerderij om vlees te kopen. Want er is hier ook een echte struisvogelboerderij,
White Rock genaamd http://www.whiterockostrichfarm.com/ContactUs.htm.
Helaas, het vlees koop je hier uit de vriezer. Dus het is niet “zelf plukken”.
Ik had me er af op verheugd om achter een struisvogel aan te rennen, hem een
klap op z’n kop te geven en hem zelf te plukken… Struisvogelvlees is, ook bij
de boerderij zelf, erg duur maar af en toe de traktatie waard. Isabelle en ik
zijn beiden fan van struisvogelvlees sinds onze vakantie in Zuid-Afrika. Het is
smakelijk als biefstuk en mals, vetloos en relatief gezond als kip.
Thuis volgde dus een
‘braai’ met struisvogelvlees, heerlijke wijn (Merlot reserva uit Chili) en een
hele grote kom frambozen als toetje. Buurmeisje Erika was inmiddels ook komen
aanschuiven en zij bleef uiteraard ook voor het kampvuur met marshmallows.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten