En zo kwamen we
vanuit de vrolijke kinderklasjes vrijdag weer op ons werk terecht, waar we heel
hard geconfronteerd werden met het vreselijke nieuws uit Connecticut. Nota bene
nog geen 30 minuten rijden van ons tweetalige Amerikaanse Quark team. En als je
net de avond daarvoor zoveel vrolijke lieve ongeschuldige kindjes hebt zien
zingen, dan is dit extra confronterend. Ik kwam echt ontsteld thuis van het werk,
ben naar de bank gerend waar Kevin en Aimee aan het spelen waren met de iPads
en heb ze een half uur lang tegen me aan gehouden, totdat Renee het eten had
klaargemaakt. Toen ik later Obama’s speech zag, begreep ik dat hij vanavond
hetzelfde zou doen met zijn kinderen. Waarschijnlijk zoals zoveel ouders in
Noord-Amerika en de rest van de wereld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten