Er was eens een lieve grootmoeder op bezoek in Toronto. Zij besloot om voor de kleinzonen in Nederland pakjes kaneelkaugom bij de plaatselijke tover-supermarkt te halen. Met haar mandje vol met kaugom huppelde ze tevreden naar het huisje aan de Coldstream. Onverwachts stonds ze echter oog in oog met de grote boze wolf. Gelukkig waren daar de dappere veldwachters van het politiecorps van Toronto. Nee geen slappe PVV-animal cops, maar echte stoere dienders die met drie wagens met flonkerende zwaailichten jacht maakten op de grote boze wolf. Hoe het verder met de wolf afliep weet ik niet, maar grootmoeder bereikte veilig het huisje aan de Coldstream.
Mooi verhaal? Volgens Oma Lagerweij is het echt gebeurd afgelopen maandag. Navraag bij mijn collega’s leert dat het waarschijnlijk om een coyote gaat http://en.wikipedia.org/wiki/Coyote, die inderdaad wel eens hongerig via de ravijnen de stad binnensluipen op zoek naar voedsel. Mocht je ooit je kat zijn kwijtgeraakt in Toronto, dan weet je nu waardoor.
De coyote geeft een mooie aanvulling op de vele eekhoorntjes, de wasbeertjes die ’s nachts de vuilisbakken afgaan en de vossen die ook af en toe de stad willen binnensluipen.
Vandaag (dinsdag) zijn de Oma’s weer vertrokken naar Nederland. Toevalig zag Isabelle het vliegtuig vertrekken vanuit haar kantoor en zag ik het vliegtuig over de stad vliegen toen ik naar huis rende. Zo’n blauwe Boeing B747 valt hier echt op.
De Oma’s hebben zelf kunnen ervaren dat wij hier onze draai hebben gevonden, dat Kevin inmiddels uitstekend Engels spreekt en dat Aimée nog altijd ons zonnetje in huis is met af een toe een stevig peuter-donderwolkje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten