Edmonton is dus een binnenlands vluchtje. Correctie, hoezo vluchtje. Bijna vier uur ben je onderweg. Het is opeens heel makkelijk om te beseffen hoe megagroot dit land is. Want van Toronto naar Edmonton ga je allesbehalve van het ene uiterste naar het andere. Er zijn veel langere afstanden. Ook een grappige vergelijking; het Caribische gebied is vanuit Toronto dichterbij dan Edmonton.
Bij het dalen door de wolken wachtte ik gespannen af hoe de omgeving van Edmonton eruit zou zien. Bij de eerste blik dacht ik; verrek, dit ken ik, dit komt me bekend voor. Zo plat als een dubbeltje, veel landbouw, redelijk groen.....dit lijkt net Nederland! Een meer nauwkeurige blik geeft toch verschillen; die kaarsrechte wegen zijn toch wel anders; kilometers en kilometers lang zonder een bochtje. Dit lijkt niet zo dichtbevolkt en de boerderijen zien er toch wel wat groter uit.
De stad is enorm uitgestrekt. Brede wegen, geen drukte, geen files, geen opstoppingen. Ruimte zat hier!
Net voordat je het centrum bereikt krijg je een aangename verrassing; opeens is er een diepe brede groene kloof met een behoorlijk grote rivier. En verrassend weinig bruggen naar het centrum; slechts twee.
De conferentie (5th International Conference on Responsible Tourism in Destinations) was verder interessant om bij te wonen. Goede discussies en ik denk dat ik een juiste indruk over Quark heb achtergelaten. Als je het programma of mijn presentatie wilt nakijken, dat kan op http://rtd5.icrtcanada.ca/?page_id=713.
Terug in Toronto gingen we met Kevin toch weer naar de dokter, waar de aap eindelijk uit de mouw kwam. Hij is aangestoken door het koortslipvirus. Dat komt de eerste keer hard aan. En de schuldige doorgever…..tja dan ben ik. Sorry Kevin, het spijt me heel erg!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten