De thuiskomst van een reis is altijd een feest. Al bij het indrukken van de deurbel begint Aimée van blijdschap te gillen. Als je deur opent dan vliegt ze je om je nek. Alleen Kevin was dit keer wat minder enthousiast en luidruchtig, want hij was behoorlijk ziek. Rode pukkeltjes, blaasjes in mond, keelpijn en koorts. De dokter kon er geen naam op plakken maar schreef antibiotica voor. Het begon afgelopen dinsdag en is nog niet helemaal over. Het aparte van het ziektebeeld is plotseling hoog oplopende koorts (zodat je als ouder erg schrikt, want het gaat enorm snel) maar gelukkig is die ondertussen een stuk lager.’s Nachts heeft hij veel last van koorts- ijl- dromen. Ja het is echt niet prettig; positief denkend zijn we het gewoon niet gewend, omdat onze kids gelukkig meestal gezond zijn.
Het lekker vrij geplande weekend viel daarmee behoorlijk tegen. Het voorspelde weer (prachtig zonnig en warm) viel ook nog eens tegen (het was gewoon bewolkt, maar wel met een lekkere temperatuur). Dus het werd een weekend thuis hangen met veel klusjes, o.a. gras maaien, boodschappen doen en belastingen invullen. Tja niet het meest interessant en opwekkende weekend in Toronto, maar die heb je ook, waar ook ter wereld. Belangrijkste is dat Kevin wel aan de betere hand lijkt te zijn. Morgen past Renee nog een dagje op hem, zodat hij hopelijk dinsdag weer naar zijn zomerdagkamp kan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten