Bijna thuis

Een prachtig uitzicht op een woeste wolkenmassa in de meest bizarre vormen verveelt nooit. De daling is ingezet en ik ben bijna weer thuis. Ik geniet van het uitzicht terwijl de British Airways B747 naar Toronto glijdt en ik een paar woorden op mijn gloednieuwe IPad tik. Tja het was het weekje weer wel.

Een week die slecht begon met het overlijden van tante Joke. Een lieve vrouw met een aanstekelijk Utrechts accent. Met een verjaardag op komst was die van haar altijd het eerste kaartje op de deurmat. Nooit werd een verjaardag vergeten.

Je merkt ook meteen het nadeel van ver weg wonen. Ondanks dat ik deze week in de buurt (Engeland) was, kon ik mijn terugvlucht niet meer omgooien zonder torenhoge kosten. Om kosten te sparen had ik alleen de heenvlucht ( een nachtvlucht) business geboekt, dus op de terugweg had ik geen flexibiliteit. Het is wel grappig de service van business en economy class van British Airways te vergelijken. In Business wordt je door het personeel in de watten gelegd, in economy class wordt iedereen als een simpele debiel behandeld. Als je geen goed Engels spreekt zoals de Afrikaanse man voor me, dan ga je gewoon hard tegen hem schreeuwen, wellicht dat hij het dan begrijpt. Echt ongelooflijk. Klantvriendelijkheid zou toch voor alle klassen gratis inbegrepen moeten zijn.

Doel van de reis was een tweedaagse TUI conferentie voor alle directeuren van specialist en Activity bedrijven over de hele wereld. Altijd interessant om zo'n internationale groep weer te ontmoeten.

Touch down op Toronto airport. We zijn bijna thuis. Bij een zieke Kevin. Want ja, ook Isabelle had een zware week......