Hacienda Zuleta

Onze lokale agent raadde me aan om na de thermen naar Hacienda Zuleta te gaan, volgens hen echt iets unieks. En na aankomst op woensdag komen we inderdaad tot de conclusie dat het een fantastisch hotel is. Dit is ten eerste een echte, werkende en grote ranch; ruim 1000 hectare. Toerisme is hier maar een bijverdienste, want ze hebben hier slechts 15 kamers. Ten tweede; het is een historische ranch, van laat zestiende eeuw. Ten derde; dit is geen ‘afzien op een eenvoudig boerderijtje’. Deze ranch is van een bijzonder welgestelde familie, die ook ooit een president voorbracht en is bijzonder luxieus. Met bovendien perfecte service van de staff.

We werden ontvangen met een lunch die helemaal geweldig was. Daarna ging ik met de kinderen koeien melken. Jawel! En bij ons geldt; hoe ouder, hoe minder talent. Aime was erg goed, ik was erg slecht. Daarna verkenden we het prachtige historische gebouw en de tuinen. De kids speelden met een van de honden van de ranch (Canela, zeg maar kaneeltje) en later ook met een viertal kinderen toen een Amerikaanse familie aankwam.

Donderdag was opnieuw een vakantiehoogtepunt, ondanks dat het er in eerste instantie niet naar uitzag. Het regende namelijk. Tegen 11 uur was het enigszins droog en ging ik voor een wandeling. De kinderen speelden met de Amerikaanse kids en met de boerderijhondje. Na de weer voortreffelijke lunch gingen we met z’n allen, inclusief onze nieuwe Amerikaanse vrienden, paardrijden tussen de prachtige Andes bergtoppen. Voor het eerst kreeg Aimée haar eigen paard, waar ze als een prinses zo trots op zat. We reden in een uur naar een natuurcentrum in een kloof. Hier vangen ze gewonde en mishandelde Condors op, en proberen daarmee nakomelingen te kweken die weer uitgezet worden. We leerden veel over deze grootste vogels ter wereld, die tot de familie van de gieren behoren. Het zijn dan ook aaseters, geen roofvogels. Er zijn nog slechts 50-60 exemplaren in het wild in Ecuador, een bedreigde diersoort. Op een gegeven moment zagen we één van deze wilde exemplaren hoog boven ons zweven, tussen de bergtoppen. Na dit bezoek reden we in een iets hoger tempo terug naar de ranche. De kids genoten ervan en waren bijzonder trots. Isabelle ging nog even mee met de gevorderden groep om lekker een stukje te galopperen door de mooie natuur.

Terug op de ranch was het dik “aan” tussen Aimée en Loring, een Amerikaans jongetje van 8 jaar. Kevin trok meer toe naar een jonge wetenschapper die op de ranche verblijft voor zijn onderzoek naar marsupial kikkers. Kevin vond het fantastisch om na het eten samen kikkers te zoeken en te bekijken.