Meer Isabela en Darwin

Vrijdag voeren we  langs het uitgestrekte Isabela naar het zuiden. ’s Ochtends maakten we eerst een kort boottochtje en landden we bij Tagus Cove. Op het bootje zagen we meer pinguins (waarvan er als gevolge van de laatste El Nino nog slechts 1500 van zijn).  Ook zagen we cormorants, nog een vogel die door natuurlijke evolutie niet meer kan vliegen. Zwemmen en duiken kunnen ze echter als de beste, zo vinden ze hun eten in zee. Ze zijn nog zeldzamer dan de pinguins; van de cormorants zijn er nog slechts 900 exemplaren op de Galapagos en daarmee op de aarde.

We maakten een mooie wandeling. Deze wandeling was meer voor de uitzichten en landschappen dan beestjes. We klommen omhoog naar een kratermeertje. Hier was Darwin 5 weken lang geweest, dus het meer heet het Darwin-meer. De bloemen heten hier Darwin-bloemen. En één van de kleine vogeltjes hier heet de Darwin-finch. Volop respect voor de bekende ‘Origin of Species’ evolutie guru. Het landschap is hier groen en het uitzicht op het kratermeer en de rest van eiland geweldig.

Na de wandeling gingen we snorkelen. Het meest bijzondere was hier om de duiken van de cormorants te zien. Ook kwam er een groep pinguins voorbij. Daar moet je niet teveel bij voorstellen; die zwemmen zo snel dat ze voorbij zijn voordat je ze goed en wel gezien hebt. We zagen een schildpad en verder vielen de mooie zeesterren op. Het meest spectaculaire moment was echter boven water, toen een Manta in z’n geheel uit het water sprong en met een grote klap weer de zee indook. Wow.

Na de lunch werden de kids even apart genomen door de chef-kok. Ze kregen kokskleren en een koksmuts, en mochten samen met de chef-kok een kunstzinnig ijsje maken. Dat werd bijzonder gewaardeerd, een erg leuk initiatief!

Om twee uur maakten we nog een landing op Isabela, in het zuiden in Urbina Bay. Hier gingen we in eerste instantie snorkelen vanaf het strandje. Het zicht was helaas matig, dus het leek niet zo bijzonder. Echter toen ik een stukje verder langs het strandje snorkelde kwam ik al gauw oog in oog met een enorme kreeft. En even later zweefde ik weer boven een grote zeeschildpad die lekker rustig aan het eten was en zich compleet niet aan mijn aanwezigheid stoorde. Ik lag heerlijk rustig te kijken toen ik opeens  van achteren opzij werd geduwd; een nog grotere zeeschilpad duwde me opzij alsof hij wilde zeggen “he vreemdeling, maak eens plaats voor mij”. Met respect ging ik uit z’n weg, en zo kon ik dus rustig twee van die indrukwekkende beesten bewonderen. Vanaf het strand maakten we nog een korte wandeling door een vlak, relatief nieuw stuk. Relatief nieuw, want pas vijftig jaar geleden werd dit omhoog gedrukt uit de zeebodem. In dit stuk, met veel groen en gras, kwamen we vijf grote landschildpadden (turtoises) tegen. Verder zagen we landleguanen, die hier door een overvloed aan eten groter zijn, veel vogeltjes en hermietkreeftjes in verschillende maten schelpjes.

We gingen terug naar het schip en belandden daar in de hottub. Hier splashte Aimée de laatste energie uit haar lijfje, voordat ze net over zessen in slaap viel, helemaal op. We hebben haar lekker laten slapen, want de dag was erg indrukwekkend en vermoeiend voor ons meisje.

Inmiddels heb ik een filmpje van Isabelle en mezelf kunnen uploaden van de dag ervoor, met drie zeeschildpadden. https://youtu.be/4LeUomI34eM