Opstarten op Stratford

 Eindelijk hadden we dan een “gewone” week in het nieuwe huis, al hoewel het een korte week was dankzij Thanksgiving. ’s Ochtends rijd ik met het gezin mee tot Yonge street (jawel, de langste straat ter wereld). Van mijn afdroppunt loop ik zo’n twaalf minuten naar het zuiden op Yonge, om de metro te pakken bij Yonge-Eglinton. Dit is het officieuze centrum van Toronto midtown, met een groot winkelcentrum, heel veel winkels, een bioscoop en restaurantjes en barretjes. Hier zitten ook drie van onze favoriete restaurantjes; de ‘vreetschuur’ Mandarin, de beste steaks in The Keg en het Carnivoren Walhalla Copacobana. Vanaf hier is het slechts twee haltes met de metro naar mijn werk. Terug ren ik in principe; een afstand van bijna 6 km. 500 Meter minder dan mijn run naar Coldstream. Een andere mogelijkheid is om de bus achter het huis op Bayview te nemen; deze rijdt naar de metrocentra Lawrence-Yonge en Davisville-Yonge. De laatste is slechts één halte van mijn werk.

Isabelle doet er ’s ochtends zo’n tien minuten langer over om naar Fieldstone te komen. Maar daarmee heeft ze gelukkig nu maar één afdroppunt. Terug kwam ze achter een nieuwe route; in plaats van de 401 verder te rijden (de grootste parkeerplaats van Toronto), neemt ze Gardiner expressway het centrum in (is ’s avonds tegen het verkeer in dus weinig of geen file), om dan via de Don Valley parkway achter ons huis uit te komen. Een stukje langer dan haar route naar Coldstream, maar meestal zonder file.

Donderdagavond hadden weer eens een activiteit op Fieldstone; Pizza-bingo met ouders en kinderen. En georganiseerd o.a. door Isabelle, want die zit nu in de ouderraad. Fieldstone voelt als een ‘familie’ en de opkomst op dit soort activiteiten is daarom groot. De kinderen gaan nog steeds graag naar deze school en zijn ook weer helemaal opgenomen in het uitdagende tempo wat ze aanhouden. Aimee kan inmiddels haar eerste woordjes schrijven en lezen… slechts 5 weken na te zijn begonnen! Ook bij het knutselen en schilderen, op Fieldstone deftig Art genoemd, maken ze verbazingwekkend knappe dingen. En het is ook grappig om ’s avonds van een vierjarig meisje te horen dat ze die dag “Science”heeft gehad. Kevin is inmiddels een uistekend lezer en zijn topografie van Canada is een stuk beter dan die van Isabelle en mij.

Vrijdag eindigende de week met weer eens een vertrouwd filmavondje thuis voor Isabelle en mezelf. Naast de gezellige knetterende vlammetjes van onze open haard.