Piranha vissen op de Zapote rivier en Kaaiman vangen in de Pacaya

(geschreven woensdag 7 mei)

Woensdagochtend waren we weer vroeg uit te veren. Zo is het leven op een Amazone-expeditiereis; vroeg naar bed, vroeg op. ’s Ochtends is het meeste te zien. We voeren deze ochtend de prachtige Zapote rivier op en zagen naast wederom veel vogels twee bijzondere dieren. Ten eerste de Monk Saki apen; grote wollige apen met een dikke stevig behaarde staart. En het is deze staart dat bijna het einde betekende van deze apensoort. Op deze nu zwaar bedreigde dieren werd namelijk gejaagd omdat de staart triest genoeg als stoffers werden gebruikt. Handig hoor, om je kastjes af te stoffen. Grrrr.

Naast deze bijzondere apen zagen we de kaaiman-hagedis. Een hagedis die op een kaaiman lijkt, maar met een knalrode kop. We zagen er één luieren in de bomen en één zwemmen.

Nadat we een picknick-ontbijt in de boten hadden genuttigd, was het eindelijk tijd voor iets waar ik naar had uitgekeken; Piranha’s vissen.  Als aas gebruikten we, voor mij persoonlijk bijna vloeken in de kerk, de allerbeste biefstuk! We kregen eenvoudige hengeltjes uitgereikt. Waarbij je met vissen normaal gesproken zo stil mogelijk zit en vooral probeert niet het water te raken met je hengel, tik je bij piranha vissen eerst met je hengel wild in het water. Denk aan hun prooidieren, die meestal uit bomen vallen; het moet lijken alsof een dier in nood is. Op de eerste twee plekken hadden we geen succes. Volgens gids Segundo een teken om snel verder te gaan; als er Piranha’s zijn, dan bijten ze volgens hem meteen. En dat zagen we op de derde plek, waar we deze roodborstige visjes achter elkaar uit het water haalden. De kleintjes werden teruggegooid, de grotere gingen mee naar de keuken. Als een piranha aan je haakje zit, lijkt hij zo hulpeloos en ongevaarlijk. Dat verleidde één van onze gasten om met zijn vinger aan de tandjes te voelen. Geen slimme actie. Het dier zei meteen ‘hap’ met zijn scheermesscherpe tandjes, wat een hevig bloedende vinger opleverde. Nou ja, hij heeft in ieder geval iets geleerd en thuis een sterk verhaal te vertellen, dat hij ‘aangevallen’ is door piranha’s...

Pas om half vijf gingen we er weer op uit. Dit keer weer met een unieke excursie; namelijk eentje in het donker. Maar eerst zagen we veel dolfijnen en zelfs een zoetwater pijlstaartrog aan de oppervlakte. De zonsondergang was weer magnifiek; terwijl we thee en snacks nuttigden, genoten we van alle kleuren en de vrolijk spartelende dolfijntjes om ons heen. Toen het eenmaal donker was gingen we op kikkerjacht. In korte tijd vingen we veel verschillende kikkertjes, die uiteraard allemaal weer werden teruggezet. Opeens had onze lokale natuurgids iets groters te pakken; hij pakte zo een kleine kaaiman uit het water om te bewonderen. Uiteraard werd ook dit beestje even later weer teruggezet. Nog steeds was de show niet over, want op een boom even verderop vonden we twee tarantulas; oftewel grote spinnen. Als bonus konden we in de zoeklichten zien hoe vis-vleermuizen vissen vangen. Dit zijn grote vleermuizen die rakelings over het water scheren. Hun typische vleermuis-“radar” werkt tot in het water, zodat ze visjes die zich aan de oppervlakte  bevinden eruit kunnen pakken. Wat een geweldige dag!