Jasper Tramway en Maligne Canyon (22/8)

Grappig feit is dat onze Camping, Whistlers, ligt aan de Icefields Parkway. Voor diegene die dit blog regelmatig lezen komt deze naam wellicht bekend voor; vorig jaar tijdens onze vakantie in Banff namen we de Icefields Parkway in de richting van Jasper, en kwamen toen op het Columbia Icefield door middel van een spectaculaire rit met een speciale gletsjer-bus. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2011/09/icefields-parkway.html. Het Columbia Icefield is het zuidelijkste puntje van Jasper National Park en ligt ca 100 km van onze huidige camping.

Vandaag namen we eerst een klein stukje Icefields Parkway, omdat we hadden gepland om een vaak aangerade route te nemen naar Mount Edith Cavell. De weg naar deze berg was echter afgesloten vanwege een modderlawine een paar weken geleden. We reden terug naar onze camping, want vier kilometer verder is het vertrekpunt van de Jasper Tramway. Geen tram maar een kabelbaan, naar de top van The Whistlers Mountain, een bergrug. Op 2278 meter hoogte stapten we uit de kabelbaan het bergstation binnen. Na van het eerste, geweldige, uitzicht te hebben genoten, verkenden we de omgeving rondom het bergstation. Er waren grondeekhoorntjes (Chipmunks), pica`s en marmotten. Grappig feitje; de berg heeft zijn naam te danken aan het gefluit van de bergmarmotten. Ook lagen er uiteraard veel stenen, waarmee mensen typische Canadese torentjes hadden gebouwd. Die moesten dus overtroffen worden door de bouwkunst van onze kids, die driftig begonnen te stapelen. Toen ze daarmee klaar waren, liepen Kevin en ik verder naar de echte top van de Whistlers (op 2464 meter hoogte).  We zagen onderweg nog aparte mooie witte vogeltjes, de White-tailed Ptarmigan. Een alpine vogeltje, die een voorkeur heeft om te rennen in plaats van te vliegen. Daarnaast kwamen we nog door een strookje sneeuwijs, altijd leuk om even te spelen. We waren trots om samen de top te bereiken, en daalden toen snel weer af naar de dames in het bergstation, die op verzoek al friet hadden besteld. Het weer sloeg even snel om en er viel een buitje, waardoor we een prachtige regenboog boven het dal voorgeschoteld kregen als toetje.

In de namiddag maakten we een wandeling bij de Maligne canyon, een diepe nauwe canyon met woest stromend water. Met de mooiste vormen uitgeslepen in de rotsen.

De dag werd beeindigd met barbeque, kampvuur en... nu eens geen marshmallows, maar ijs. De camper is van alle gemakken voorzien, inclusief een vrij ruim vriesvak. Het enige wat we missen is een anti-muggenlamp. Zielig voor Aimee, want als muggen-favoriet zit ze weer van top tot teen onder de bultjes. Kevin, die naast haar slaapt, heeft nergens last van. Arme Aimee; maar aan de andere kant laat ze haar plezier hier niet door bederven. Ze blijft ons zonnetje in huis, ook in de camper, zelfs met muggen.