Kilometers vreten naar Jasper (21/8)

Na de korte ritjes van zaterdag tot en met maandag was het dinsdag toch echt nodig om kilometers te vreten; er stonden meer dan 400km op het programma naar Jasper National Park in “de Canadian Rockies”. Om half negen reden we van onze camping in Elk Island weg en net voor de uitgang van het park kwamen we een hele kudde bisons tegen. De dag ervoor zagen we slechts een paar afzonderlijke mannetjes; nu waren er tientallen. Het was een mooi afscheid van dit aantrekkelijke, minder bekende park.

Na een uur rijden kwamen we weer langs Edmonton, waar we nog even goed boodschappen insloegen. En toen was het 360 kilometers rijden. Uiteraard lange brede kaarsrechte wegen (met een prachtige naam; Yellowhead Trail) , maar de omgeving was aantrekkelijk groen en we konden elkaar goed afwisselen met RV (camper) rijden. Bovendien werden we grote stukken ondersteund door het prachtige gezang van Aimee. Net voor de bergen kregen we een flinke bui, maar toen we Jasper National Park binnenreden was het gelukkig weer opgeklaard. En we hadden meteen geluk, want we zagen twee kuddes berggeiten lopen. Even later was het weer raak; dit keer een schitterende mannetjes Elk (‘Wapiti’ = Europese Eland) met een gewei zo groot, dat had ik nog nooit gezien. Werkelijk prachtig.

Om half vijf reden we de grootste camping van Jasper National Park, Whistlers, binnen. Maar liefst 781 plaatsen, maar ruim en wijds opgezet met grote groene plekken in het bos. Gelukkig hadden we gereserveerd, want ondanks de omvang waren alle goede plekken (met electriciteit) al weg.

Na het aansteken van het kampvuur begon het weer te regenen. Het eten werd vervolgens binnen klaargemaakt, maar wonder boven wonder had de regen mijn vuur niet uitgekregen, zodat we na de bui toch nog marshmallows konden roosteren op het kampvuur.