Het is weer vrijdagmiddag en mijn vrijmibo heb ik in het vliegtuig terug naar huis. Dit keer kom ik uit Zurich. Genoeg airmiles gemaakt dus de afgelopen weken; gelukkig zal ik nu twee weken thuis zijn voordat mijn volgende reis gepland staat (Seoul, ook niet dichtbij). En gelukkig kom ik vrijdagmiddag om 16:00 plaatstelijke tijd aan, zodat ik gewoon vanavond het weekend met vrouw en kids kan inluiden door middel van onze vaste “weekenddansjedisco”.
Afgelopen maandag bleef ik een dagje thuis na de lang reis vanuit Ushuaia. ’S Avonds gingen we een hapje eten in een familierestaurant-keten (Swiss Chalet). Kevin sprak voor het eerst in ons bijzijn Engels tegen de serveerster, dus we waren behoorlijk trotse ouders.
Dinsdag en woensdag waren gewone werkdagen in Toronto. En woensdagavond vertrok ik naar Zurich, nadat we met het gezin pizza hadden gegeten. Jawel pizza, want één plaatselijke keten hier heeft glutenvrije pizza’s! Het was de tweede pizza die ik at in drie jaar (de eerste glutenvrije pizza was op maat gemaakt door neef Dennis).
Het was dus een kort tripje naar Zurich. Belangrijkste doelstelling was een meeting en onderhandeling met de rusische eigenaren van twee van onze schepen. Dus zij vlogen vanuit St.Petersburg en wij vanuit Toronto; relatief makkelijk voor beide partijen, want geen visa nodig & non-stop vluchten. Onderhandelen met Russen is erg lastig door middel van e-mail en telefoon, vanwege taal en het feit dat er meerdere partijen bij betrokken zijn (een overheidsinstantie, maar ook een commercieel cubje wat er weer tussenzit). Maar ouderwets elkaar ontmoeten, een hapje eten en een glaasje vodka drinken werkt wel effectief. Ik wist mij gelukkig gesteund door Petr, een 65jarige rus, die jarenlang kapitein was op de Kapitan Khlebnikov en nu voor ons werkt op het gebied van schipslogistiek. Een geweldige man, één stuk ervaring en dus perfect om bij de gesprekken te hebben. Ook leuk om sociaal mee te babbelen, want wat heeft die man een verhalen. Ik zou graag nog met hem een tocht maken, want hij schijn elke baai, rots en bij wijze van spreken ijsberg te kennen in Antarctica en de Noord Pool. Het was een succesvolle avond met prima resultaten. En de volgende ochtend hadden we nog een interessante meeting met een mogelijke toekomstige partner.
Na enkele eerste hectische weken ben ik eindelijk bezig met het voorzichtig omzetten van eerste ideeen en de voorbereidingen voor een lange termijn plan. De eerste weken waren hetisch, omdat ik bij binnenkomst meteen werd geconfronteerd met het uitvallen van één van onze schepen voor het Antarctica seizoen in verband met grote schade geleden in de zomer toen het voor een andere operator voer (dit schip hebben we alleen in onze winter). De eerste vier trips moesten we daardoor annuleren en omboeken, maar voor de rest van het seizoen heb ik nu een nieuw schip gehuurd; de Sea Spirit. Een ongekend luxe schip. http://tinyurl.com/Quark1
En zo kan ik nog uren schrijven over mijn nieuwe baan, maar ik zal de lezer niet verder vervelen over schepen en poolreizen. Het mag duidelijk zijn dat ik het enorm naar mijn zin heb. Alleen jammer dat ik vandaag weer de vaste vrijdagmiddagborrel op kantoor (elke week om 4 uur) mis en in mijn eentje moet vrijmibo’en op 10km hoogte boven de Atlantische oceaan. Bijna weer thuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten