Precies een jaar in Canada, maakten we onlangs voor de derde keer een verkiezing mee. Het begon vorig jaar met verkiezingen voor de stad. Gevolgd door verkiezingen voor het land. En nu was het tijd voor de provincie (Ontario), jawel de knakkers die hun budgetten vullen met het geld dat we uitgeven in de LCBO drankenwinkels.
Ontario is een liberale vesting (linksliberaal, zeg maar D66), en de liberalen wonnen dit keer weer alhoewel met een minderheid. Grappige observatie; de conservatieve partij profileert zich in het liberale Ontario als progressief conservatieve partij. Huh? Progressief conservatief? Dat is net zo iets als droog water. Een ijsje zonder calorieen. Dirk Kuijt in de spits bij Ajax. Zachte rotsen. Een koud zon. Nederlandse politieke vergelijkingen? Progressief conservatief, dat is als Wilders met een hoofddoekje, een vloeiend speechende Job Cohen, een SGP-boot op de gay-parade, Marianne Thieme die een heerlijke sappige steak op de barbeque gooit of Groen Links die een oorlogsmissie naar Afghanistan steunt. O nee, dat laatste is niet zo'n goed voorbeeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten