We vertrokken weer vroeg van onze camping, voor een laatste klim van de tocht. Dit keer was het geen stijle klim en ook het hoogteverschil viel mee; van 3500 meter naar 3670 meter. De tocht ging verder door het prachtige clouds forest voor het ultieme jungle gevoel met prachtige mossen en bloemen. Het zicht was matig; we zaten nog steeds in de wolken. Het oude Inca pad was indrukwekkend; soms was het een muur/wal van meters hoog en we gingen ook door een oude Incatunnel. Op de top van de Abra Phuyupatamarca stopten we voor wederom een Inca-ritueel en offer aan moeder aarde. Behalve moeder aarde werden ook de zon, de maan en de belangrijkste bergtoppen geeerd. Gezien de indrukwekkend omgeving begrijp je waarom men hier altijd de natuur aanbeden heeft.
Kort na de top kregen we weer een Inca ruine te zien, genaamd Phuyupatamarca, oftewel stad in de wolken. Een hele begrijpelijke naam, want de wolken en mistflarden trokken door de ruines. Er was nog een werkende Incabron waarin we "gezuiverd" werden.... Na de ruines volgde een hele lange afdaling. Maar liefst 1000 meter omlaag, heel veel treden. Er kwam geen einde aan. Gelukkig moesten we niet bergop aan deze kant. Na aankomst in onze camping op 2700 meter volgde lunch. Na lunch volgde een bezoekje aan de Inca ruines van Winay Wayna, de meest indrukwekkende tot nu toe. Een grote stad, gebouwd op een enorm steile helling met een fantastisch uitzicht. Geweldig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten