Donderdag vloog
ik om kwart voor twee via Tromso terug naar Oslo. Er is helaas geen eerdere
vlucht, zodat je elke aansluiting op een mogelijke transatlantische vlucht mist
en nog een nacht in Oslo moet blijven. Maar in Longyearbyen hoefde ik me niet te vervelen; onze agent had
een hondenslee-excursie geboekt. Een leuk uitstapje, het is behoorlijk
ontspannend met een sleetje door het geweldigde landschap van Spitsbergen te
racen. Filmpje! https://www.youtube.com/watch?v=IULqFGMZ1bE
Het eerste
gedeelte stuurde ik de slee en was Alex de passagier; later ruilden we. De
honden zijn geweldig. Zoals onze gids zei, deze speciale honden houden van drie
dingen; eten, knuffels en hard rennen. Ze zijn inderdaad verrassend lief en
aanhankelijk voor zulke sterke honden. En als ze los gaan, dan gaan ze ook echt
hard. Zo hard dat ze geen tijd hebben om te blaffen... zo is een ritje heerlijk
rustig. Totdat je stopt, dan zijn ze onrustig en beginnen ze te blaffen en
onderling te stoeien.
Kwart voor twee
vloog ik zoals gepland comfortabel in de SAS machine weer terug naar het
zuiden. Een iets comfortabeler uitvoering dan de Antonov... We maakten een
korte tussenlanding in Tromso, dichtbij de Noordkaap van Noorwegen. Het weer
was helder, dus bij de landing kon je zien hoe geweldig mooi dit land is. Het
is jammer dat het weer wat instabiel is en het land vrij duur, maar het blijft
een vakantieland dat ergens bovenaan mijn to-do lijstje staat.
Na een
overnachting op het vliegveld van Oslo, stapte ik vrijdagochtend op een vlucht
naar Newark om daar weer over te stappen op een vlucht naar Toronto. Naar huis
en mijn gezin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten