Terug naar de comfortabele bewoonde wereld.

(geschreven Donderdag 17 April)

Woensdagochtend gebeurde er niet veel rond het kamp Barneo. Af en toe liepen we wat rond om de ijsmassa en -vormen te bewonderen. De temperatuur daalde tot minder dan -30c, dus dat moedigde niet aan om bijzonder actief buiten te worden. De koud deed al snel pijn aan je gezicht. Beter zat je binnen in een verwamde tent een warme kop thee te drinken.

Op een gegeven moment kwam een hondenslee-expeditie binnen. Die hadden de Noordpool bereikt, en gebruikten de logistieke mogelijkheden van Barneo om comfortabel terug te vliegen.

Het klinkt ondankbaar als je naar zo’n unieke plek mag reizen, maar toen om half drie de landingslichtjes van de Antanov in de verte te zien waren, was ik blij. Filmpje van de aankomst https://www.youtube.com/watch?v=BrJJynu8Fv4. Om vier was het vliegtuig afgetankt en volgeladen, inclusief de sleeen van de hondenslee-expeditie en stegen we op. De enorme motoren van het vliegtuigje zorgden voor een vliegdekschip-achtige start, want al na enkele honderden meters kwam het los van de ijslandingsbaan. Filmpje! https://www.youtube.com/watch?v=KrvUlWXCuGk

Om half zeven landde het vliegtuig in Longyearbyen. Hoe noordelijk dit stadje ook ligt, na een ijskamp besef je dat Longyearbyen in de comfortabele en zelfs luxieuze wereld ligt waarin we wonen. De temperatuur van enkele graden onder nul voelde aangenaam warm. De warme douche in het hotel was heerlijk. En de grote verrassing; er is zelfs een uitstekend Thais restaurant in Longyearbyen! De ingang lijkt op een houten barak, maar door een kitsche nepgrot beland je in een soort kas waarin het restaurant gesitueerd is. Door het glazen dak en de glazen zijkant kan je de geweldige omgeving perfect in je opnemen. http://www.polarriggen.com/public.aspx?pageid=65272&plId=56230. Het restaurant is aangenaam aangekleed met veel echte planten. En de curries? Die zijn zoals zo vaak in Thaise restaurants heeeeeerlijk.