We hebben al zo
vaak over de natuur in de stad geschreven; over het “een stad in het park”
begrip, over de vele beestjes die we hier zien, zelfs in onze tuin. Maar
dinsdag hadden de kinderen en ik weer een bijzondere nieuwe ervaring. Toen we
nog slaperig langs het sportveld van Fieldstone reden, zagen we plotseling een
grote havik in het gras zitten, die net een eekhoorntje had gevangen. En zat op
te peuzelen. Kevin en ik waren meteen onder de indruk en slaakten kreetjes van
enthousiasme. Totdat we een droevig stemmetje achter ons hoorden “hij eet Rufus toch niet op”?
Jawel, sinds
Aimée als klein peutertje helemaal blij werd van dartelende en springende
eekhoorntjes, heten alle eekhoorntjes “Rufus”. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2012/06/eekhoorn-gered.html. En ja, het was even een shock voor ons
meisje dat de natuur hard is en eekhoorntjes opgegeten worden door grote
vogels. Gelukkig accepteerde ze de uitleg van Kevin en mezelf dat dit gewoon de
natuur is, en dat de havik ook zijn buikje vol moet hebben en niet z’n eten in
de supermarkt kan halen. Foto’s van de indrukwekkende vogel staan op mijn
facebook pagina.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten