Zaterdagochtend
waren we vroeg op om terug te reizen naar het vliegveld op het eilandje Baltra.
Hier namen we een klein vliegtuigje voor een korte hop naar het eiland San
Christobal waarvan onze boot vertrok. Voor de nerds onder ons; het vliegtuigje
was een klassieke Britten Norman Islander uit de jaren zestig voor maximaal 10
passagiers inclusief piloot.
Op San Christobal
werden we meteen opgevangen door personeel van International Expeditions en
binnen enkele minuten naar het haventje gebracht. Daar kregen we een levende bevestiging
dat de Galapagos echt heel bijzonder zijn wat betreft dieren. Tijdens het
wachten op de pier zagen we in het haventje verschillende zeeleeuwen, waaronder
een fluffy baby, pelikanen en als
bonus kwam er een grote zeeschildpad naar de wateroppervlakte om even te
gluren. Wow.
We waren de
eerste gasten aan boord (de grote groep kwam ruim een uur later met het
vliegtuig direct vanaf het vaste land). We konden dus in alle rust de kleine
boot (32 passagiers) verkennen en de koffers uitpakken. En de televisie
uittesten met de bij Aimee erg populaire DVD Frozen. Nadat de rest aan boord was gekomen, hadden we lunch.
Vervolgens keken wij in een kleine groep Nederland-Costa Rica. De Amerikaanse
mede-passagiers hebben niet veel belangstelling voor voetbal, maar de
Zuid-Amerikaanse bemanning des te meer. De televisie-ontvangst is matig; ouderwets
via antenne dus afhankelijk van de bewoonde wereld. Het beeld was daarmee slecht,
maar we konden ten minste Nederland zien. Echter zoals jullie weten werd het
verlengen, en de boot moest vertrekken. Daarmee werd het signaal steeds
zwakker. Ik dacht dat we het gingen verliezen, zowel het signaal als op een gegeven
moment de wedstrijd... Bij de laatste penalty van Costa Rica werd het beeld zo
goed als onherkenbaar; we konden niet zien wat er gebeurde maar herkenden even
later wat juichende Nederlanders, dus we begrepen dat er gewonnen was!
De wedstrijd was
net afgelopen toen we onze safety test en briefing gekregen. Tegen het einde
van de middag voeren we om het imposante Kicker Rock heen, een enorme granieten
piek die oprijst vanuit de zee. Meer
interessant vanuit landschap-perspectief dan wat dieren betreft, want we konden
de vele soorten vogels alleen van verre zien. Ook zagen we op een gegeven moment een manta uit het water springen.
De dag werd afgesloten
met een lezing, waarnaar ook onze kinderen geinteresseerd luisterden, met
aansluitend de Captain’s cocktail en het diner. Dat laatste hield Aimee niet
helemaal meer uit; halverwege vielen de luikjes dicht zodat ze het toetje
miste, maar ze wel aan haar eerste overnachting ooit op een boot kon beginnen.
Volgens een van de Amerikaanse gasten was ze de hele dag een ‘real trooper’
geweest, ze heeft blijkbaar een goede eerste indruk achtergelaten bij de rest
van de gasten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten