Zondagochtend
genoten we rustig van het prachtige Casa Gangotena. De inrichting is mooi, de
bloemen geweldig. En het eten, zowel diner en ontbijt, is heerlijk! Wat een
geweldig begin van onze vakantie! Maar het kan nog beter... in eerste intantie
leek het daar overigens niet op. Aimee viel voor het hotel en verloor een
melktandje. Nou ja, die gaat ze toch in het komende jaar verliezen. Dus doopten
we het om in een gelukstand. En die hadden we, of eerlijk gezegd het Nederland
elftal, hard nodig!
Ik had via
Sawadee bij een lokale Nederlandse agent gecheckt waar de Nederlanders in Quito
samenkomen om La Naranja Mechanica
(de oranje machine, de bijnaam van het Nederlands elftal in Latijns Amerika) te zien spelen. Het advies was de Corner Pub, in het nieuwe gedeelte van
de stad. Een kroeg met een Belgische eigenaar, die omstebeurt de basis is voor
het plaastelijke Oranje-legioen en de Rode Duivels. Een rit van 20 minuten met
de taxi bracht ons erheen, en de kroeg stelde niet teleur. Inderdaad was deze
afgeladen met supporters in oranje. Bijzonder gezellig; als snel hadden we met
een aantal kennis gemaakt, werden de kinderen rood-wit-blauw gesminkt en
voelden we ons alle vier helemaal thuis. Maar dan die wedstrijd.. Ik neem aan
dat jullie in Nederland dezelfde wedstijd hebben gezien? Wat een thriller, wat
een spanning. 50 minuten waardeloos voetbal gevolgd door aanvallen, maar geen
doelpunten. En dan die laatste vijf minuten, waarbij alles op z’n kop werd
gezet en het dak van de Corner Cub er
bijna af werd geschreeuwd. We gingen allemaal, inclusief kids, helemaal uit ons
dak. De gelukstand van Aimee had resultaat!
De wedstrijd
begon om 11 uur ’s ochtends, dus ik had vorige week het drie uur durende
excursieprogramma omgezet van de morgen naar de middag. We werden om 1 uur bij
de kroeg opgehaald en reden noordwaarts naar de evenaar. Quito is een lang uitgestrekte
stad, die door de bergen slingert, bijna 60km lang!
Op de evenaar
hebben ze een groot monument neergezet; echter toen ze jaren geleden over GPS
technologie beschikten, vonden ze uit dat de evenaar een paar honderd meter van
het monument loopt. Op deze plaats hebben ze een enigszins kitsch museumpje
neergezet, maar uiterst vermakelijk voor de kinderen. Ze leerden iets over de
oorspronkelijke bewoners en het land. Maar het allerleukste was de evenaar
zelf. Niet alleen de lijn, zodat je met een been in het Noordelijk halfrond kan
staan en met het andere in het Zuidelijk halfrond. Maar er stonden ook
zonnewijzers, kalenders en een aantal proefjes. Het leukste proefje was niet
alleen leerzaam voor de kinderen, maar ook voor ons. Als je een bak met water
laat leeglopen precies op de evenaar, valt het water direct naar beneden. Er is
geen draaikolk, In het Zuidelijk
halfrond, ook als is het maar een meter van de evenaar naar het zuiden, draait
een draaikolk met de klok mee. In het noordelijk halfrond, ook als het maar een
meter, draait de draaikolk tegen de klok in. Er was ook een proefje met het
balanceren van een ei op een spijker boven de evenaar, iets wat alleen Isabelle
lukte.
We reden terug
naar de stad, en onze gids nam ons op een tour door het historische koloniale
centrum. Ze deed dat op zo’n boeiende wijze dat ook Keven en Aimee ervan
genoten. De oude Spaanse koloniale gebouwen en kerken zijn prachtig. Toen ze
ons om vijf uur bij ons hotel afzette, kreeg ze een dikke knuffel van beide
kids. Het was inmiddels high tea in
het hotel, dus kregen we lekkere hapjes en drankjes. In de zaal ernaast werd de
wedstrijd Costa Rica tegen Griekenland uitgezonden. Aimee is inmiddels
voetbalgek, en ging daar de laatste minuten kijken. En toen het penalties werd
volgden wij ook allemaal. Zij had inmiddels weer een vriendje gemaakt in de
vorm van een Engels-Zwitserse jongen, die haar tot in elke detail uitlegde hoe
de penalties werken. Als tegenprestatie vertelde ze haar hele levensverhaal aan
de knul...
We genoten nog
even van het uitzicht van het dakterras, voordat we weer genoten van het
restaurant. Een heerlijke eerste vakantiedag, met wel een beetje voetbalgeluk
dankzij Aimee’s gelukstand. Met nog drie wedstrijden te gaan zitten er gelukkig
nog precies genoeg halflosse melktandjes in haar mond om Nederland
wereldkampioen te maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten