De verwachtingen
voor het ontdekken van de Galapagos waren hoog gespannen. Zouden deze hoge
verwachtingen waar gemaakt kunnen worden? Het antwoord na dag 1; ja, volledig
en wellicht nog meer! Maar daar leek het zondagmorgen even niet op. We hadden
een onrustige nacht gehad, dankzij een wilde zee. En om even over zeven uur
hadden we een paniekerige Aimee die onze
cabin kwam binnenstormen met de mededeling “kom
jongens, er is een emergency! Er is iets met Kevin”. Ik stormde meteen de
cabin naast ons in, waar ik Kevin over z’n nek zag gaan. Niets ernstigs dus,
gewoon zeeziek. Ik nam hem mee naar het toilet, maakte z’n gezichtje schoon en
gaf hem een anti-zeeziekte pilletje. En een half uur later zat meneer weer
gewoon aan het ontbijt.
Na het ontbijt
maakten we een landing op het eilandje zuid-Plaza. De attractie hier zijn de
grote aantallen prachtige land-leguanen. Mooie prehistorische beesten met
geel-groene kleuren. Totaal niet bang voor ons, en ook niet agressief. Je kon
ze prima van dichtbij bestuderen. Verder waren er zeeleeuwen en veel volgels,
waaronder de beroemde “boobies”. Vanaf de kliffen zagen we in zee grote scholen
vis zwemmen en op een gegeven moment kwam een grote school pijlstaartroggen aan
de oppervlakte kijken.
Tijd om onder
water te kijken, en dat deden we na de lunch. Volgens de gidsen was het een proef-snorkel-tour,
om te kijken hoe goed iedereen mee kon komen. Onze kinderen deden het prima en
vonden het erg leuk. Er was heel veel vis te zien. En ja, de Galapagos zijn
heel bijzonder, want even later konden we twee keer een white tip reef shark zien, die rustig in het zand lagen te slapen.
De tour werd afgesloten met een pijlstaartrog.
Na het snorkelen
doken we met z’n allen de hottub in op het voordek, terwijl er warme chololade
werd geserveerd. Maar nog was de dag niet voorbij, want tegen het einde van de
middag maakten we een landing op Mosquera
Beach. Een prachtig wit strand (of eigenlijk een zandbank), waar een grote
kolonie zeeleeuwen woont. En wat hier zo geweldig was; als je rustig in het
zand ging zitten kwamen de jonkies met je spelen. Ze besnuffelden je, ze gaven
enkele zachte liefdesbijtjes en bij Isabelle probeerde er eentje de hele tijd
het touwtje van haar camera te pakken. Je kon echt met ze spelen, het was
onwerkelijk. Iedereen genoot ervan. En toen we na zessen terugvoeren, kregen we
een prachtige zonsondergang kado.
Maar nog was de
dag niet over; de kinderen mochten de gidsen assisteren bij de debriefing van
de dag. En hadden zo’n spervuur van vragen bij de presentatie over haaien dat
het diner bijna koud werd. Tijdens het diner moesten we Aimee weer naar bed
brengen; het was een mooie lange dag geweest. Samen met de gidsen keken Kevin,
Isabelle en ik op het voordek naar de sterren. En zagen we tot twee keer toe in
het licht van onze zaklantaarns Galapagos
sharks naast de boot zwemmen. Wow,
de Galapagos zijn echt geweldig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten