Dag 5: Storm!

De wake-up call van Cheli was vandaag vandaag veel minder belovend; sneeuwstorm, koud (-14C)  en harde wind. De wind nam de dag alleen maar verder toe; ’s middags was deze redelijk constant boven de 50 knots, dat is volgens mij zo’n 110km/u. Tegen de avond schoot het verder uit naar een record van 105 knots. We lagen gelukkig in de beschutting van de baai (binnenzee / krater) van Deception Island. Van golven hadden we niet veel last (niet dat het rustig zwemwater was; het water kolkte als een gek). Maar de wind was heel hard. Orkaanhard. We gaan niet dramatiseren of dingen avontuurlijker maken dan ze zijn; maar het kwam er op neer dat we op het meest afgelegen plekje ter wereld met ons schip een orkaan voor onze kiezen kregen, terwijl we schuilden in de krater van een actieve vulkaan. Good fun ;-).

Af en toe borrelt de vulkaan op Deception Island nog. Meestal alleen zichtbaar met een beetje stoom. Laatste uitbarsting was hier volgens mij ruim veertig jaar geleden, toen de Britse basis op het eiland verlaten werd.

Goed, hoe is de sfeer op het schip op z’n dag? Kort gezegd; uitstekend! Alleen de hard werkende mensen op de brug waren wat gespannen. Het schip lag voor anker maar kreeg door de harde wind en de zanderige bodem niet echt grip. Dus had het ook vier (!) motoren aan om het schip op zijn plek te houden. Hard werken voor de kapitein en zijn mannen, maar uitstekend gedaan!

 

De sfeer tussen passagiers en staf was uitstekend. Want wat ga je doen als je niet het schip af kan? Dan hang je gezellig met z’n allen in de bar. Tussendoor organiseerden ze nog een aantal extra lezingen om ook nog wat inhoud te geven aan de dag. Het was ook spectaculair om even naar buiten te gaan op het schip, met de nadruk van even. Want de wind was niet alleen hard, maar ook ijs- en ijskoud. Iets anders wat je kan doen is de fitnesruimte bezoeken, wat Berry en ik dan ook deden. ’S Avonds verdedigden we de oranje kleuren samen met drie andere Nederlanders aan boord in een pubquiz, die we helaas als derde afsloten. Daarna sloten we aan bij een aantal zuidafrikanen om een zeer eenvoudig maar hilarisch kaartenspel mee te spelen genaamd bullshiting. En zo werd het toch onverwacht laat in de bar.