Maar we beginnen het verhaal in een slaapzak, in een Bivy-zak en in een zelf gegraven loopgraaf (of eigenlijk liggraaf) op het continent, want hoe was het kamperen? Officieel is het hier nog niet 24 uur licht (want het is nog niet midden-zomer), maar toen ik om kwart voor twaalf in alle stilte mijn ogen sloot was het nog altijd schemer-licht. En dit was het ook toen ik rond vier uur voor het eerst weer wakker werd. Ik werd wakker door de kou; mijn slaapzak en mijn Bivy-zak stonden een beetje open. Ik sloot ze weer en kroop nog verder beide zakken in, zodat ik weer warmte vond. Om half zeven werden we gewekt. Het had gesneeuwd, dus ik kon een klein laagje sneeuw van mijn Bivy-zak schrapen. Daarna was het kampeeravontuur snel voorbij, want we gingen inpakken en terug naar het schip om te ontbijten.
Het eerste uitstapje van de dag was bij Hydrurga Rocks. We maakten een zodiac cruise en zelfs een kleine landing op een strandje. We konden niet veel verder lopen vanwege de metershoge sneeuw &het ijs. We zagen meer pinguins, meer zeehonden en dit keer ook broedende zeevogels. Hoogtepunt van dit uitstapje was echter het ijs in de zee; heel veel prachtig gevormde blauwe ijsbergen. Tempels, arken en andere rare vormen. Net of Gaudi even langs was geweest. Ook haalden we een klomp zwartijs (black ice) uit de zee. Dit is minimaal tienduizend jaar oud gletsjerijs, mogelijk zelfs een miljoen jaar oud. Door de ouderdom wordt het licht nauwelijks weerkaatst, zodat het een donkere, zwarte kleur afgeeft. Het is verder gewoon zuiver ijs, wat we later in de bar ook konden proeven.....
De koks hadden vandaag barbeque-lunch gemaakt. Een geweldige lunch, maar helaas voor hen en de rest van het restaurantpersoneel klonk plotseling Cheli’s stem over de luidsprekerinstallatie; “drie bultrugwalvissen naast het schip”. Enkele seconden later leek het restaurant wel een evacualtie; iedereen was héél snel weg. En inderdaad; we konden drie bultruggen van redelijk dichtbij bekijken en volgen. Ze zwommen een klein kwartier met het schip mee, voordat ze een andere richting opgingen. Er waren tot nu toe verschillende walviswaarnemingen gedaan, maar meestel een enkel geval en door verrekijkers. Maar nu kon iedereen het van dichtbij meemaken. Prachtige reacties van de mensen; elke keer als de staart van een bultrug uit het water kwam, zei iedereen in koor “Ooooooooohhh!!”.
De laatste landing van de reis vond plaats op Mikkelsen Harbour bij Trinity Island. Met een hele grote gentoo pinguin kolonie, maar ook vier Weddell-zeehonden naast de landingsplaats. Het bijzondere van het wildleven op Antarctica is dat het niet bang is voor mensen. Herrinner, je moet wel minimaal vijf meter afstand bewaren. Maar vijf meter is eigenlijk helemaal niets. In de rest van de wereld zouden dieren als snel op de vlucht slaan. Maar niet hier; de zeehonden keken vrolijk en geinteresseerd terug. En de pinguins gingen rustig verder met hun drukke nestel-werkzaamheden in alle vormen en maten. En ook vogels landden verbazingwekkend dichtbij mensen. Gelukkig is ruim vijftig jaar de mens niet meer een gevaar voor elk dier in dit gebied; laat dat alsjeblieft zo blijven.
De dag moest nog groots worden afgesloten..... Het werd hoogtijd voor de Polar Plunge, oftewel een duik in het ijskoude water. Cheli en haar geweldige team hadden er een grote gebeurtenis van gemaakt en dat werd enthousiast door de passagiers overgenomen. Dus rond half zeven stonden meer dan dertig passagiers met hun zwemkleding en badjassen aan zich luidkeels voor te bereiden door middel van een glaasje Jaegermeister. De Sea Spirit heeft op de achterkant een marine-dek op zeehoogte, vanwaar we ook in onze zodiacs stapten. Hier hadden ze nu een zodiac aanhet schip vastgemaakt inclusief een trappetje om er weer snel uit te klimmen. Je kreeg een veiligheidsgordel om met touw, zodat het team indien nodig je weer naar binnen kon trekken. En onder luid gejoel en applaus namen de dertig passagiers, uiteraard inclusief Berry en ikzelf, een duik in het letterlijk ijskoude water. Meest gebruikte woorden; F... en Holy S...
Raar genoeg; als je eenmaal weer op de boot staat, heb je je het niet meer zo koud. We liepen rustig naar de Jacuzzi op het achterdek van dek vijf. In de Jacuzzi, met een glas Whiskey on the rocks (jawel met tienduizenden jaar oude rocks, black ice) namen we afscheid van Antarctica. Omdat we in een baai lagen hadden we 360 graden uitzicht op gletsjers. La grande finale!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten