Weer Thuis

Na aankomst in Ushuaia ging alles snel; de vlucht van Aerolinas Argentinas ging vijf minuten voor schematijd weg (de wonderen zijn de wereld nog niet uit). En ja, dit keer kreeg ik wel mijn colaatje met ijsblokjes. Vier uur later, na aankomst in Buenos Aires, nam ik afscheid van Berry. Hij bleef nog een nachtje in de stad, om de volgende dag non-stop terug te vliegen naar Amsterdam (14 uur, de langste KLM vlucht van dit moment). Ik vloog diezelfde avond nog terug via Miami.

Ik brak op de vlucht naar Miami het record “slapen in een vliegtuig”. We waren net in de lucht of ik viel in slaap. En net voor de landing werd ik heerlijk uitgeslapen wakker. Meer dan acht uur geslapen in een vliegtuig, wow! Dat had zeker te maken met de feestjes in de laatste twee nachten op de Sea Spirit…

Op Miami werkte ik een paar uur in de lounge, voordat de vlucht naar Toronto ook weer prima op tijd vertrok. Toen Lake Ontario in zicht kwam, dacht ik “lekker, bijna thuis”. Toronto voelt al heel vertrouwd. Maar dat kan ook te maken hebben met het feit dat de drie belangrijkste persoontjes in mijn leven hier wonen…

Boven Lake Ontario was het helemaal open; het was een prachtige heldere en zonnige herfstdag. Bij de landing kreeg ik een rondvlucht aangeboden boven ons huis.

Voor de oriëntatie in het volgende filmpje; bovenaan zie je duidelijk de landingsbaan van het kleine Downsview vliegveldje (van de Bombardier fabrieken). Daarvoor zie je in een strakke streep de “401”. Daarvoor zie je een groot grijs gebouw, wat de Yorkdale mall is. En vandaar loopt Allen Road met een streep Toronto in. http://www.youtube.com/user/hanslagerweij1972?feature=mhee#p/a/u/1/JE4etUwRJg0

In het tweede filmpje is het vliegtuig gedraaid en kijk je gelijk recht op de”401”en Yorkdale.  Allen Road loopt links van Yorkdale de stad in. http://www.youtube.com/user/hanslagerweij1972?feature=mhee#p/a/u/0/KRCYD4-sNr4. Op dit laatste filmpje zie je ook “downtown” en krijg je een indruk hoe prachtig helder de dag was. Ik had er op gerekend terug te keren in de winter, maar voorlopig is het prima herfstweer. Maar dat kan hier binnen 24 uur omslaan……

Ik was op tijd thuis; ik maakte mijn koffer leeg en ging om half zes samen met Renee twee dolgelukkige kids ophalen. En ja, als je twee weken weg ben geweest dan vallen weer hele nieuwe dingen aan je kinderen op. Kevin ontwikkelt zich met lichtsnelheid, wat ook zijn uitstekende rapporten op Fieldstone aantonen. En dat terwijl het de lat op Fieldstone hoog ligt. Aan Aimee viel me op dat haar spreekvaardigheid zich uitstekend heeft ontwikkeld….maar alleen in het Engels. Haar Engels is nu veel beter dan haar Nederlands, dus dat moeten we een beetje bijspijkeren. Ze wil nu ook constant Engels met ons praten; dat moeten we dus met een lieve glimlach weigeren.

En ikzelf? Och kan ik klagen dat dit maar een saai jaar was waarin ik nauwelijks iets gezien heb? Uitstapjes in Ontario, Ottawa, New York, Banff, De Inca-trail in Peru en Antarctica met een kleine bonus in Chili. Het is maar een middelmatig jaartje ;-)