We begonnen zaterdagochtend met koekjes bakken. Ik liet even mijn vrouwelijke kant zien. Na koekjes bakken volgde zwemles voor Aimee; tijdens de les hielp ik Kevin met zijn huiswerk in de kantine. Daarna gingen we weer naar huis, waar ik de uitdaging had om de tuin winterklaar te maken.
Het was prachtig herfstweer; zonnig, blauw, geen wind, graadje of 14. Vanwege het grote aantal loofbomen in Toronto is er een gigantische stapel bladeren ontstaan in de tuin en op de stoep. Behalve het opruimen van de bladeren, moest er ook nog een laatste keer gras worden gemaaid, speeltjes worden opgeruimd en tuinsets worden afgedekt. Een behoorlijke klus, maar ik werd bijgestaan door mijn twee kleine charmante assistenten.
Na het werken in de tuin, ging Aimée naar bed en hielp ik Kevin met het in elkaar zetten van enkele nieuwe Lego-speeltjes die hij voor zijn verjaardag had gekregen. Nieuw was dat hij alles zelf in elkaar zette, en ik hem alleen op de achtergrond een beetje coachte.
Tegen de avond ging nog één keer de barbecue aan, voor overheerlijke spareribs. En uiteraard Marshmallows als toetjes. Een feestmaal voor de kinderen. Maar nog was de superpapashow niet afgelopen, want de dag werd afgesloten met een uitgebreid spelletje verstoppertje op de hele bovenverdieping.
Zondagochtend waren de kids helaas vroeg wakker (half zeven, nieuwe tijd zelfs half zes, want ook bij ons is de wintertijd nu ingegaan). We maakten o.a. welkom thuis borden voor Isabelle. Om 11 uur ging Kevin zwemmen. Aimée en ik gingen even door voor een bos bloemen, maar waren op tijd terug om Kevin goed te zien zwemmen, over de hele lengte van het bad. http://www.youtube.com/watch?v=4OFi937Y58k.
Na het zwemmen brachten we vanwege het geweldige herfstweer een bezoekje aan Fort York. Dit oorspronkelijke aan het meer gelegen fort (nu ligt het bijna een kilometer van het water), beschermde de toegang tot de baai waar nu Toronto aan ligt. Het was het eerste gebouw hier. Toch is het fort niet oud; ruim tweehonderd jaar. Ongelofelijk om te beseffen dat Toronto in tweehonderd jaar van bijna niets tot 5 miljoen inwoners (GTA) is uitgegroeid. Ook blijf ik het apart vinden om te lezen over de oorlog tussen Amerika en Canada; dat is nu niet meer voor te stellen. Het wantrouwen tussen de twee landen is pas honderd jaar geleden tot een einde gekomen.
Na een bezoek aan het fort werd de koers verlegd naar het vliegveld, waar we net over vieren iets te vroeg aankwamen. Ik keek op mijn telefoon op de verwachte aankomsttijd van Isabelle’s vliegtuig; en dat was 4:14. Ik besloot om naar het industrieterrein te rijden, wat onder de belangrijkste landingsbaan ligt. En om exact 4:13 zag ik in de verte een groot viermotorig straalvliegtuig aankomen. Even dichterbij zag ik dat het inderdaad de A340 van Lufthansa was; de kinderen waren net zo uitbundig als ik om Isabelle te zien landen. http://www.youtube.com/watch?v=WKOH5mLq2Ro&feature=related. Kevin wilde even niet meer mee in de auto; hij dacht dat de kortste weg was om het vliegtuig achterna te rennen….
De kids moesten nog even geduld hebben, maar even voor vijven konden ze Isabelle weer in de armen sluiten. Dat werd gevierd met een etentje bij de Griek!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten