De Drake was heerlijk rustig dit keer. Dan wordt het ook wel Drake Lake genoemd. Het lijkt erop dat Berry en ik deze reis kunnen eindigen zonder een keer zeeziek te zijn geweest. Twee echte ketelbinkies uit Rotterdam!
De dag werd gevuld met lezingen door het expeditieteam. Ik moest echter wat werken; Quark heeft eindelijk een nieuw schip; dit is een project waar ik lang mee bezig ben geweest. Ook heb ik foto’s uitgezocht, want je blijft klikken in Antarctica en eindigt uiteindelijk met honderden foto’s.
Er was één lezing waar ik wel naar toe ging en dat had helemaal niets met Antarctica of poolreizen te maken. John Rodsted en zijn partner Mette van het expeditieteam kregen namelijk tijd om hun buitengewone prestatie toe te lichten met betrekking tot de ban op landmijnen. Samen met een paar anderen hebben zij zich namelijk jarenlang ingezet voor het international verdrag tegen het gebruik, handel en productie van landmijnen. Inmiddels is dit verdrag door ruim 159 landen ondertekend; 111 landen hebben het vervolgverdrag tegen clusterbommen ondertekend. John’s en Mette’s argument tegen dit wapentuig (in vergelijk met andere wapens) is dat het een gevaarlijke en bloederige erfenis geeft na de oorlog. Mijnen maken meestal meer slachtoffers na de oorlog dan in de oorlog. En zeven van de tien slachtoffers zijn kinderen! John (als fotograaf/journalist) en Mette (als lokale manager voor de organisatie Save the Children) hebben het effect van mijnen op de burgerbevolking na de oorlog zelf van dichtbij meegemaakt. En uitendelijk besloten ze er iets tegen te doen, waarbij John’s zeer indrukwekkende fotowerk een belangrijke rol speelde om het probleem zichtbaar te maken. Na jaren werk en doorzettingsvermogen leidde dit uiteindelijk tot het verdrag en het winnen van de nobelprijs voor de vrede. Een indrukwekkend verhaal van twee unieke personen, die onze wereld weer een stukje beter hebben gemaakt.
Na dit zware werk was het tijd voor wat luchtigs. Feestje! Het team had een themafeest georganiseerd en iedereen moest verkleed komen in een thema beginnend met een S. Dat is best lastig, want je hebt geen verkleedspul in je koffer meegenomen naar Antarctica. Ik kwam als Sea-kayaker, Berry als Signature (iedereen moest zijn handtekening op zijn shirt zetten). Maar de meest creatieven waren een Suitcase, een Slipperwoman (met allemaal badslippers), een Seal (met prachtige zeehond-act in de bar), Sisters (drie oudere zussen kwam als zustertjes), Smurfs, Mr Sheet (met lakens) en een Siamese tweeling die met elkaar verbonden waren door middel van een touw. Dit touw werd uiteraard gebruikt om na een paar drankjes onderdoor te limboen, waarbij ook uiteindelijk de kapitein en zijn bemanning voor werd uitgedaagd. En jawel, we hadden ook een Streaker. Een Amerikaanse jongen genaamd Bryan, al 'gezellig gek', kwam in zijn badjas. En toen niemand het door had rende hij plotseling buiten naakt een rondje om de bar. Uiteraard leidde dit tot een explosie van hilariteit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten