Het was voor mij een
heerlijk rustig weekend met prachtig mild winterweer. Het was het hele weekend
droog, zonnig, met een blauwe hemel, en een temperatuur van zo rond het
vriespunt. Geen vieze zooi meer van de dagen ervoor.
Zaterdag besloot
ik nog niet te gaan skien, aangezien ik nog steeds last had van mijn val van de
dag ervoor. Helaas betekende dit ook voor de kids dat ze thuis moesten blijven.
Maar dat vonden ze niet zo erg; ze vermaakten zich prima. Ze speelden nog even
in de achtertuin, waar nog steeds heel veel sneeuw ligt. En ik vulde onze
vogelvoerders weer bij, die erg populair zijn deze winter bij het plaastelijke
wildleven. Met name de eekhoorntjes zijn er gek op. Maar ’s nachts komt ook de
de wasbeer op bezoek, getuige de voetstappen in de tuin, en soms muisjes. O ja,
en soms ook vogels. Daarom heet het waarschijnlijk een vogelvoerder.
Over dieren
gesproken; we hebben deze winter ook last van mieren in huis. Echt waar, ik kan
het bijna niet geloven. Ze moeten ergens een nestje hebben gemaakt tussen oude
houten panelen of tussen stenen. Een slim plekje om de koude winter te
overleven. Maar vervelend voor ons; er zijn in de winter geen mierenlokdoosjes
te koop, dus er is nog niet veel aan te doen.
’s Avonds hadden
we weer familiefilmavond. Dit keer keken we de klassier “Hook”. Die ‘op het randje’ was voor de kids; niet vanwege de enge kapitein
Haak, maar meer toen ze er achter kwamen
dat de “lost boys” van “Never Never Land” weesjes waren en dus
geen papa en mama hadden. Het leverde Isabelle en mij wel wat extra waardering
op, veel knuffels en een “group-hug”.
Dat is Aimee’s favoriet; om elkaar met z’n vieren tegelijk een grote hug te geven.
Zondag ging Isabelle met de kids naar judo. Ik
probeerde te rennen, wat zo goed (en bijna pijnloos) ging, dat ik toch besloot
om mijn skiles gewoon te doen. En van het skicentrum reed ik direct naar het
vliegveld; jawel dit is weer een reisweekje. Moscou, Grand Canaria, London
Geen opmerkingen:
Een reactie posten